Στις 25 Νοεμβρίου, δηλαδή της Αγίας Αικατερίνης ανήμερα, όταν ο πολιτισμένος κόσμος γιόρτασε και την Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών, η Corriere della Sera συζήτησε με τη γαλλίδα ηθοποιό Ζιλιέτ Μπινός, «την πρωταθλήτρια στα γυναίκεια ζητήματα». Τη βρήκε στο Τορίνο, όπου η Μπινός πήγε για να παρουσιάσει στο τοπικό φεστιβάλ κινηματογράφου το ντοκιμαντέρ της «In-I In Motion».

Τι είναι το «In-I In Motion»; Κατά τα σημειώματα στις βάσεις δεδομένων των φιλμ, «η ένωση μιας διάσημης ηθοποιού με έναν διάσημο χορευτή, σε μια τολμηρή καλλιτεχνική συνεργασία που διεύρυνε τα όρια και των δύο». Η Corriere εξήγησε ότι στο φιλμ «η Μπινός χορεύει με τον Akram Khan». Η ίδια η ηθοποιός είπε και δυο λόγια παραπάνω.

«Δεν πρόκειται να γίνω χορεύτρια, αλλά οποιαδήποτε μορφή τέχνης, εφόσον την πιστεύεις, είναι εφικτή. Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ με παρότρυνε να κάνω μια ταινία επ’ αυτού. Ο ηθοποιός δεν βιώνει τη σωματική δοκιμασία. Μια σχέση δημιουργείται ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που δεν ανήκουν ο ένας στον άλλον, όμως δημιουργούν έναν εξαιρετικό δεσμό. Αυτό είναι το σκηνοθετικό μου ντεμπούτο και νιώθω έτοιμη να γυρίσω και νέο φιλμ».,

Η Corriere ρώτησε για το σενάριο. Τι είδους ιστορία θέλησε να αφηγηθεί; Η Μπινός απάντησε ως εξής: «Ολα εξαρτώνται από το τι έχεις να πεις και να μοιραστείς. Η τέχνη είναι προσφορά. Μια προσπάθεια να δοθείς ολοκληρωτικά, ακόμα και όταν πρόκειται για επώδυνες περιοχές. Κάθε τέχνη περνάει μέσα από σκιές και αυτογνωσία. Οι ταινίες μάς επιτρέπουν να ανακαλύψουμε μέσα από μια ιστορία ότι όλα μπορούν να αλλάξουν. Αυτό μας κάνει πιο ανθρώπινους. Ζηλοφθονία, υπερηφάνεια, φιλαυτία, εγωισμός: υπάρχουν πάρα πολλοί μετασχηματισμοί. Αν ένα φιλμ δεν σε αλλάζει, είναι άχρηστο, χάσιμο χρόνου. Για εμένα η υποκριτική είναι ακαταμάχητη παρόρμηση».

Η επόμενη ερώτηση αφορούσε τις ταινίες που «μεταμόρφωσαν» την ίδια την Μπινός. «Αν σκεφτώ τα δικά μου, δεν ξέρω από πού να αρχίσω, αφού έχω κάνει καμιά ογδονταριά. Ας πούμε για ταινίες άλλων. “Τα Πάθη της Ζαν ντ’ Αρκ” του Ντράγερ και κατόπιν ο Γκρίφιθ και ο Κινγκ Βίντορ», απάντησε.

Προτού παραθέσουμε τον υπόλοιπο διάλογο της Corriere με την Μπινός, ας εξηγήσουμε τι είναι ο επαγγελματίας του θεάματος με την ιδιότητα «intimacy coordinator». Ο ρόλος του δεν είναι καλλιτεχνικός. Παίζει στα παρασκήνια. Πρόκειται για άτομο που λειτουργεί ως σύνδεσμος μεταξύ των ηθοποιών και της παραγωγής σε σκηνές που περιλαμβάνουν προσομοιώσεις συνουσίας και σωματικές επαφές. Στόχος του είναι η διασφάλιση της συναίνεσης και της άνεσης των ηθοποιών.

Η Corriere ρώτησε την Μπινός πώς της φαίνεται ένας τέτοιος ρόλος: «Είναι ορθολογική παρέμβαση σε καταστάσεις που περιλαμβάνουν επιθυμία. Καταλαβαίνω. Εχουν γίνει πάρα πολλά λάθη. Πρέπει ο ηθοποιός να αποφασίζει σε ποιο βαθμό αισθάνεται ελεύθερος να εκφραστεί, με τη συγκατάθεση του παρτενέρ του [στα γυρίσματα]. Αυτή η φόρμουλα μπορεί να είναι αποδεκτή».

Για τη συγκυρία (Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών) και για τις γυναικοκτονίες. η Μπινός ευχήθηκε τα εξής: «Μακάρι περισσότεροι άνδρες να μιλούσαν για τις στερήσεις ελευθερίας [των γυναικών]. Οι γυναίκες εκπαιδεύτηκαν επί χιλιετίες να προστατεύονται από άτομα με σωματική δύναμη. Και εγώ, παρά το γεγονός ότι μεγάλωσα με φεμινίστρια μητέρα, έχω αναζητήσει τον άνδρα-προστάτη. Ε, αυτός ο άνδρας δεν υπάρχει! Αλλά οι νέες γενιές είναι πιο εξελιγμένες…»

Η Corriere εκμεταλλεύθηκε την ευκαιρία: «Πώς μπορούν να συμφιλιωθούν άνδρες και γυναίκες;» Είναι πολύ απλό: «Η πνευματική κατανόηση μπορεί να μας αποστασιοποιήσει από τα κλισέ και να μετατοπίσει το θέμα σε άλλο, πιο απελευθερωτικό επίπεδο. Τότε ίσως μπορέσουμε να εκτιμήσουμε ο ένας τον άλλον και να μη λέμε ο ένας στα μούτρα του άλλου καθημερινώς, εγώ έπλυνα τα πιάτα, εσύ πλύνε τα ρούχα».

Στη συνέχεια η γαλλίδα ηθοποιός ανέφερε τους λόγους για τους οποίους «είπε τρεις φορές όχι στον Σπίλμπεργκ». Επικέντρωσε στη «Λίστα του Σίντλερ»: «Ημουν έγκυος και δεν είχα όρεξη να παίξω μια γυναίκα που βιάζεται, βασανίζεται και δολοφονείται». Και συμπλήρωσε: «Οταν γνώρισα τον Σπίλμπεργκ, μου είπε ότι δεν είναι αλήθεια πως δεν νοιάζεται για τις γυναίκες. Αλλά αυτό δεν ισχύει. Υπάρχει μια γενιά κινηματογραφιστών που τους τραβούν οι πόλεμοι και οι γκάνγκστερ. Το ίδιο λέω και για τον Σκορσέζε».

«Σε ποιο στάδιο της ζωής σου βρίσκεσαι;» ήταν η τελευταία ερώτηση. «Παραμένω άνθρωπος με περιέργεια. Η επανάληψη σκοτώνει. Και στην τέχνη και στη ζωή. Η γάτα μου μόλις πέθανε, τα παιδιά μου έφυγαν και πήγαν να ζήσουν μόνα τους. Είναι μια εποχή προσαρμογής, πόνου και μεγάλης αγάπης. Το να κλείνεις πράγματα ανοίγει νέες προοπτικές. Νιώθω ότι όλα είναι πιθανά».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News