Εργάζεσαι στη συγκομιδή απορριμμάτων και μια συνάδελφος σού ζητάει να κάνεις τη βάρδια της. Πηγαίνεις στη δουλειά σου, είναι ξημερώματα, σταματάτε σε έναν κάδο, τον αδειάζετε και ανεβαίνεις ξανά στο σκαλάκι του απορριμματοφόρου για να συνεχίσετε την πορεία σας. Και τότε ένα όχημα έρχεται κατά πάνω σου και σου κόβει το νήμα κάθε συνέχειας στη ζωή.

Αυτές είναι οι τραγικές λεπτομέρειες της τελευταίας μέρας ενός θύματος τροχαίου. Πάντα οι τελευταίες στιγμές κουβαλάνε μια τραγική ειρωνεία συμπτώσεων, αλλά όταν μιλάμε για δυστυχήματα στους ελληνικούς δρόμους, κουβαλάνε και μια άλλου είδους τραγικότητα. Δεν είσαι μόνο θύμα συμπτώσεων, είσαι θύμα του θεάτρου του παραλόγου που εκτυλίσσεται πάνω τους.

Το τροχαίο δυστύχημα που έγινε στη συμβολή της οδού Παναγή Τσαλδάρη και της λεωφόρου Ποσειδώνος, στον Αλιμο, με την 65χρονη υπάλληλο του δήμου να σκοτώνεται από διερχόμενο ταξί που έπεσε πάνω στο απορριμματοφόρο στο οποίο επέβαινε κάνοντας τη δουλειά της, είναι μια ακόμα προσθήκη σε ένα βιβλίο με τρομακτικές, παράλογες ιστορίες από τους ελληνικούς δρόμους.

Τι συνέβη; Εφταιγε ο οδηγός του ταξί; Είναι δουλειά των αρμόδιων αρχών να δώσουν τις απαντήσεις για το συγκεκριμένο τροχαίο. Αλλά είναι δουλειά όλων μας να το πάρουμε ως αφορμή για να βελτιώσουμε την οδική συμπεριφορά μας. Γιατί πάρα πολλά τροχαία τέτοιου είδους από αυτή τη συμπεριφορά ξεκινούν. Από το ότι θεωρούμε τον δρόμο κτήμα μας και πιστεύουμε ότι πάνω στην άσφαλτο μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε, όπως το θέλουμε.

Οσοι έχουμε περάσει διαστήματα με καθημερινή μετακίνηση και αποστάσεις μπορούμε να παραθέσουμε ένα κατεβατό από συμβάντα που μας έκαναν να θυμώσουμε, να σαστίσουμε και σίγουρα να κοκαλώσουμε μπροστά στο τιμόνι από τρόμο. Οδηγικές συμπεριφορές που δεν πιστεύεις ότι μπορεί να τις έχει υιοθετήσει ένας λογικός άνθρωπος.

Το φλας; Σαν να μην υπάρχει για μερικούς οδηγούς. Τους βλέπεις να αλλάζουν λωρίδες, να στρίβουν και να προσπερνάνε χωρίς καμία προειδοποίηση, σαν να είναι μόνοι τους, όχι στον δρόμο, στο Σύμπαν. Βγαίνουν μπροστά σου από το πουθενά και αν τολμήσεις να τους επιπλήξεις, έχουν την απάντηση έτοιμη. Εσύ είσαι λάθος που ενοχλήθηκες, εσύ είσαι ο περίεργος που θέλεις να χρησιμοποιούνται τα φλας σε κάθε περίπτωση.

Τα αλάρμ, άλλη άγνωστη λέξη, άλλο κουμπί σε αχρηστία για πολλούς ανάμεσά μας. Οδηγείς και κάποιος θα σταματήσει για να παρκάρει κι εσύ θα πρέπει να μυρίσεις τα νύχια σου για να το καταλάβεις. Εχεις κάθε δικαίωμα να πέσεις επάνω του, και τότε, φυσικά, θα ξεκινήσει ένας καυγάς για το ποιος φταίει, λες και δεν είναι αυτονόητο.

Ο έλληνας οδηγός έχει σίγουρα και αχρωματοψία. «Πέρασες με κόκκινο!» φώναξα στον φίλο που οδηγούσε και βλέποντας το πορτοκαλί μάρσαρε για να προλάβει το κόκκινο. Συνήθης τακτική του Ελληνα και οι μισοί προλαβαίνουν στο τσακ. Οι άλλοι μισοί περνούν με κόκκινο, αλλά αν τους κάνεις παρατήρηση θα σου πούν ότι μόλις άναψε και δεν είχαν προλάβει να ξεκινήσουν οι άλλοι, οπότε όλα εντάξει. Λογικότατο!

Και φτάνουμε στην υπομονή. Η κατάσταση στους δρόμους με το μποτιλιάρισμα δεν αφήνει πολλά περιθώρια για να την έχεις, αλλά δεν διαχειριζόμαστε καθόλου συνετά και την έλλειψή της. Σταμάτησε απορριμματοφόρο ή λεωφορείο μπροστά σου; Πρέπει να το προσπεράσεις πάση θυσία. Και στενός να είναι ο δρόμος, θα πας με το μοιρογνωμόνιο να περάσεις ξυστά από δίπλα.

Και τα νεύρα στο κόκκινο, ασφαλώς. Κάτι που, φυσικά, θα βγει και στον τρόπο οδήγησης. Απότομα ξεκινήματα και σταματήματα, απότομες αλλαγές ταχύτητας, απότομες διελεύσεις σταυροδρομιών, απότομα όλα. Μεγάλες ταχύτητες εκεί που δεν πρέπει, μαρσαρίσματα, και πάει λέγοντας.

Να συνεχίσουμε με το αυθαίρετο παρκάρισμα, κυριολεκτικά όπου να ‘ναι; Με τη λάθος χρήση της ΛΕΑ; Να πούμε ότι μερικοί πάνε και κολλάνε πίσω από τα ασθενοφόρα για να φύγουν γρηγορότερα μαζί τους; Οτι δεν τηρούν τις ουρές στα φανάρια, ότι αλλάζουν κατεύθυνση και πάνε μπροστά από τους υπόλοιπους για να μην περιμένουν;

Πολλά θα μπορούσαμε να πούμε. Το θέμα είναι ότι ένας άνθρωπος έφυγε την ώρα που έκανε τη δουλειά του, στα καλά καθούμενα. Τα πώς και τα γιατί θα τα μάθουμε. Αλλά ξέροντας τι συμβαίνει στον οδικό μας χάρτη του παραλόγου, δεν γίνεται να μην ταραχτείς, να μη σκεφτείς ότι ο οποιοσδήποτε μπορεί να πάθει το οτιδήποτε. Οταν βασιλεύει το παράλογο, δεν ξέρεις από πού θα σου έρθει και ποιος θα είναι ο επόμενος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News