Στις 25 Φεβρουαρίου 1945 στα πρωτοσέλιδα όλων των αμερικανικών εφημερίδων κυμάτιζε η αστερόεσσα που είχε υψωθεί δύο ημέρες νωρίτερα από τους πεζοναύτες των ΗΠΑ στην κορυφή του λόφου Σουριμπάτσι, στο νησί Ιβο Τζίμα του Ειρηνικού Ωκεανού. Εκεί δόθηκε πολύ σκληρή μάχη.

Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον ανταποκριτή του Associated Press Τζο Ρόζενταλ και έμεινε στην Ιστορία. Επίσης ενέπνευσε συγγραφείς και κινηματογραφιστές. Συνέβαλε, δε, στον μεταπολεμικό μύθο των ΗΠΑ, αφού απαθανάτισε με τον πιο εμβληματικό τρόπο τη νίκη των ΗΠΑ επί της Ιαπωνίας στον Β’ΠΠ. Τα παραπάνω έγραψε ο Γκουίντο Σαντεβέκι στην Corriere della Sera με αφορμή την 80ή επέτειο από το γεγονός.

Η ιστορία αυτού του καρέ, συνέχισε ο Ιταλός,  έχει αποτελέσει αντικείμενο πολλών ανακατασκευών, ιστορικών αναθεωρήσεων και αντιπαραθέσεων. Οι Αμερικανοί είχαν προσγειωθεί στο νησί στις 19 Φεβρουαρίου 1945. Χρειάστηκαν πέντε ημέρες για να κατακτήσουν το Σουριμπάτσι, ένα ηφαιστειακό ύψωμα 169 μέτρων, το υψηλότερο σημείο στο νησί, για το οποίο έπεσαν πολλά κορμιά, αφού οι ιάπωνες επιτελείς από το Τόκιο είχαν διατάξει την πάση θυσία υπεράσπισή του. Για το ιαπωνικό ΓΕΣ είχε συμβολική σημασία το μέρος, καθώς ήταν το πρώτο ιαπωνικό έδαφος στο οποίο πατούσαν αμερικανικά στρατεύματα.

Ακούγοντας ότι μια ομάδα πεζοναυτών επρόκειτο να τοποθετήσει τη σημαία στην κορυφή του λόφου, ο Ρόζενταλ αποφάσισε να ανέβει εκείνο το πρωί, πριν από 80 χρόνια, για να απαθανατίσει τη σκηνή. Είχε μηχανή Graflex 4×5, σχετικά ογκώδη, αλλά με μικρές ταχύτητες κλείστρου, κάτι που του επέτρεπε να τραβάει χωρίς τρίποδο. Παρ’ όλο που οι Αμερικανοί είχαν ήδη πάρει τον λόφο, η άνοδος ήταν πολύ επικίνδυνη. Τα μονοπάτια ήταν γεμάτα νάρκες, ενώ οι Ιάπωνες συνέχιζαν να βομβαρδίζουν το σημείο με όλμους.

«Απλώς ήλπιζα ότι θα έφτανα εκεί εγκαίρως και ότι θα άξιζε τον κόπο» είπε αργότερα ο φωτογράφος. Στην πραγματικότητα είχε ήδη καθυστερήσει. Στα μισά της διαδρομής ο φωτορεπόρτερ συνάντησε τον λοχία Λούις Λόουερι, φωτογράφο των πεζοναυτών. Ο Λόουερι επέστρεφε από την κορυφή και του είπε ότι μια σημαία είχε ήδη τοποθετηθεί λίγα λεπτά νωρίτερα, οι Ιάπωνες την είχαν εντοπίσει από μακριά και είχαν ανοίξει πυρ. Η δική του κάμερα είχε πέσει στο έδαφος και είχε χαλάσει, έτσι επέστρεφε στο στρατόπεδο για να την αντικαταστήσει.

Ο Ρόζενταλ αποφάσισε ότι μπορούσε να συνεχίσει. Και στάθηκε τυχερός, αφού η αμερικανική διοίκηση διέταξε να αντικατασταθεί η μόλις υψωθείσα σημαία με άλλη, μεγαλύτερη, ούτως ώστε να διακρίνεται από παντού, αφού στο νησί οι μάχες μαίνονταν. Ετσι ο Ρόζενταλ κατάφερε να απαθανατίσει τη στιγμή που έξι πεζοναύτες τοποθετούσαν τη δεύτερη σημαία, αυτή που έμεινε στην Ιστορία. Το φιλμ εστάλη στις ΗΠΑ και δύο ημέρες αργότερα, στις 25 Φεβρουαρίου, το καρέ φιγουράριζε στα πρωτοσέλιδα.

Η μάχη έληξε στις 26 Μαρτίου. Από τους 60.000 πεζοναύτες οι Αμερικανοί έχασαν 6.500, ενώ περίπου 16.000 τραυματίστηκαν. Ανάμεσα στους πεσόντες, όπως προέκυψε αργότερα, ήταν και τρεις στρατιώτες από την ομάδα που είχε τοποθετήσει τη σημαία. Στην ιαπωνική πλευρά υπήρξε καταστροφή: σκοτώθηκαν 19.000 στρατιωτικοί επί συνόλου 20.000. Κάπου 1.000 Ιάπωνες αιχμαλωτίστηκαν, ενώ μερικοί κρύφτηκαν σε σπηλιές για χρόνια ολόκληρα, επειδή δεν πίστευαν ότι ο αυτοκράτωρ ήταν δυνατόν να συνθηκολογήσει. Δεν είχαν ιδέα, βέβαια, για τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι – τις πρώτες και μοναδικές μέχρι τώρα μαζικές δολοφονίες αμάχων με πυρηνικά όπλα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News