Οι ειδικοί της διοίκησης επιχειρήσεων θα έσκιζαν τα πτυχία τους: μπορεί να υπάρξει εταιρία χωρίς διευθύνοντα σύμβουλο – «αφεντικό» όπως θα λέγαμε παλαιότερα; Μπορεί να υπάρξει γιατί υπάρχει ήδη. Λέγεται Crisp, είναι η σουηδική, δραστηριοποιείται στον χώρο της πληροφορικής και εδώ και εννέα χρόνια είναι θεωρητικά ακέφαλη. Αλλά μόνο θεωρητικά. Για στην πράξη είναι μια εταιρία με μια οριζόντια δομή που αποδείχθηκε απολύτως λειτουργική.

Μα είναι εύκολο να γίνουν αυτά τα πράγματα; Να είναι ο κάθε ένας από τους υπαλλήλους της αφεντικό της επιχείρησης; «Ηταν πολύ εύκολο. Φυσικό. Ο ίδιος ο διευθύνων σύμβουλος έφτασε να παραδεχτεί ότι δεν είχε κανένα νόημα η θέση του. Δεν αρκεί να “φας” τη θέση. Χρειάζεται πρώτα να χάσει το νόημά της» δηλώνει ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης Τόμας Μπιόρκχολμ.

Ο ίδιος σημειώνει ότι το ζητούμενο είναι η αρμονία και η ικανοποίηση των εργαζομένων. Και μολονότι το κέρδος δεν είναι ο βασικός στόχος, η εταιρία έχει έναν τζίρο γύρω στα έξι εκατομμύρια που συνεχώς αυξάνεται. Καθόλου άσχημα για κάτι που η Corriere della Sera χαρακτηρίζει «ένα υβρίδιο ανάμεσα σε αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία και συνεταιρισμό».

Φωτό: Και αν δεν έχεις κάποιον πάνω απ’ το κεφάλι σου, περισσεύει και το χιούμορ. Πηγή: Corriere della Sera

Κάποτε θα ήταν μια αδιανόητη συμμαχία – και από μια άποψη και ανίερη. Αλλά στον σημερινό κόσμο τα πάντα είναι πιθανά. Ακόμη και το κοινό μέτωπο των αμερικανών Ρεπουμπλικανών με τη Ρωσία απέναντι σε έναν κοινό εχθρό: τον δισεκατομμυριούχο χρηματιστή Τζορτζ Σόρος.

Σύμφωνα με το Politico, μια ομάδα συντηρητικών γερουσιαστών κατηγορεί με μια σειρά επιστολών τον Σόρος ότι χρησιμοποιεί το φιλανθρωπικό του ίδρυμα για να προβάλει τις φιλελεύθερες θέσεις του στην Ευρώπη. Οπως το θέτουν οι ίδιοι, ο Σόρος υποτίθεται ότι «προσπαθεί να προωθήσει την προοδευτική ατζέντα και να ενισχύσει την Αριστερά». Πρόκειται ακριβώς για την ίδια κατηγορία, σημειώνει η διαδικτυακή επιθεώρηση, που απευθύνει στον αμερικανό χρηματιστή και η Μόσχα. Ο στόχος του Σόρος, σύμφωνα με το Κρεμλίνο, είναι η ανάδυση φιλοδυτικών κυβερνήσεων στους πρώην δορυφόρους της ΕΣΣΔ.

Αν ισχύει, τι ζόρι μπορούν να τραβάνε οι αμερικανοί Ρεπουμπλικανοί; Η ανησυχία εξηγείται ως εξής: Εντός ΗΠΑ ο Σόρος ήταν πάντα για τους Ρεπουμπλικανούς ένας θανάσιμος εχθρός. Εκτός συνόρων, αντίθετα, η δράση του υπέρ της προώθησης της δημοκρατίας στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, τους έβρισκε σύμφωνους. Ομως, μετά τη νίκη του Τραμπ και την εθνικιστική του στάση, οι ανατολικοευρωπαίοι εθνικιστές αναζήτησαν διεθνή υποστήριξη στην σταυροφορία τους κατά του Σόρος. Και την βρήκαν – τουλάχιστον – σε κάποιους Ρεπουμπλικανούς.

Με άλλα λόγια, οι «ανελεύθερες δημοκρατίες», όπως αυτή της Ουγγαρίας, και τα αυταρχικά καθεστώτα, όπως αυτό της Ρωσίας, ερμήνευσαν τη νίκη του Τραμπ ως μια λευκή επιταγή στη μάχη τους κατά των δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων. Και από πού φαίνεται αυτή η άλλοτε αδιανόητη συμμαχία; Θα αρκούσε ακόμη και ο τίτλος του ελεγχόμενου από το Κρεμλίνο ρωσικού πρακτορείου Sputnik στο ρεπορτάζ για τις επιστολές των αμερικανών Ρεπουμπλικανών: «Τα πάνω – κάτω: Παρενέβησαν ο Ομπάμα και ο Σόρος σε εκλογές τρίτων χωρών;».

Κολεγιά με τα όλα της.

Φωτό: Ο άνθρωπος που αγαπούν να μισούν σχεδόν οι πάντες. Πηγή: Reuters/Luke MacGregor

Θα ήταν εύκολο να της κολλήσει κανείς την ταμπέλα της «κόρης του τέρατος». Αλλά θα την αδικούσε. Γιατί η Τίγκαν Χάρβεϊ, δεύτερη από τις τρεις κόρες του Χαλίντ Μασούντ, έδωσε τη δική της μάχη για να απαλλαγεί από τον φανατισμό του πατέρα της και για να γίνει αυτό που είναι: μια δυνατή, όμορφη και απελευθερωμένη γυναίκα.

Η Τίγκαν είναι η μόνη που αντιστάθηκε όταν ο πατέρας της και δράστης της επίθεσης στο Ουέστμινστερ προσπάθησε να την προσηλυτίσει στο ριζοσπαστικό Ισλάμ αποκόπτοντάς την από έναν τρόπο ζωής που σε εκείνη άρεσε πολύ, αλλά εκείνος έβρισκε πλέον «ανήθικο». Η 18χρονη βρήκε τη δύναμη να αρνηθεί τις εντολές του πατέρας της που πολλές φορές συνοδεύονταν από απειλές και να μην αλλάξει θρησκεία σε αντίθεση με τη μεγαλύτερη αδελφή της που και το όνομά της άλλαξε και μπούρκα φόρεσε.

Η Αντι και η Τίγκαν οι κόρες που έκανε ο Χαλίντ με την πρώτη του σύζυγο, Τζέιν Χάρβεϊ. Την εποχή της γνωριμίας τους, το Ισλάμ δεν είχε καμία θέση στο μυαλό του (τότε) ήρεμου Μασούντ. Η ριζοσπαστικοποίησή του λένε ότι οφείλεται στα χρόνια που πέρασε στη φυλακή εξαιτίας της εμπλοκής του σε ένα σοβαρό επεισόδιο βίας. Από τη φυλακή βγήκε πολύ αλλαγμένος. Σύμφωνα με τη Daily Mail, πριν την επίθεση στο Λονδίνο είχε ξεσπάσει βίαια στη γυναίκα του. Γιατί; Επειδή υποτίθεται ότι δεν τον είχε βοηθήσει να αλλάξει τα μυαλά της ανυπότακτης Τίγκαν.

Φωτό: Μα είναι δυνατόν να βγάλει αυτό το ωραίο φόρεμα μια νέα γυναίκα για να φορέσει μπούρκα; Πηγή: Daily Mail/Facebook

Η Μανόν είναι χορτοφάγος, ο σύντροφός της Νικολά λατρεύει τις μπριζόλες. Η Μαρί είναι βέγκαν και τρώει μόνο βιολογικά, ο μέλλων σύζυγός της Φιλίπ τα αποφεύγει, ενώ βρίσκει το αγαπημένο της γλυκό «απαίσιο».

Ολο και πιο πολλά ζευγάρια χωρίζουν στο τραπέζι εξαιτίας και των νέων διατροφικών αξιών. Κάποια από αυτά μίλησαν στο Μ, το εβδομαδιαίο ένθετο της Monde. Το συμπέρασμα της δημοσιογραφικής έρευνας είναι ότι μπορείς να μοιραστείς το ίδιο τραπέζι τρώγοντας διαφορετικά πράγματα. Πολύ συχνά, όμως, οι διαφορετικές διατροφικές πεποιθήσεις προκαλούν συγκρούσεις που απειλούν τις σχέσεις. Οπως συνέβη στην περίπτωση του Τομά και του Αντρέα που, έπειτα από οκτώ χρόνια κοινών δείπνων, τα παράτησαν. Το ίδιο έγινε με τον Τιερί και τη σύζυγό του: εκείνου άρεσαν τα πικάντικα, εκείνη τα τρώει όλα ανάλατα.

Ισως συνέβαλε και αυτό το διατροφικό χάσμα στο γεγονός ότι ο Τιερί και η σύζυγος αναλύονται μαζί ως ζεύγος εδώ και χρόνια. Ισως, πάλι, να είναι αυτό που επισήμαναν οι ψυχολόγοι μιλώντας στο περιοδικό: ότι αυτό που έχει σημασία δεν είναι η καθημερινότητα, αλλά η οικειότητα που συμβολίζει το φαγητό για ένα ζευγάρι. Κι όπως φαίνεται, είναι να μην μπλέξει το στομάχι με τους συμβολισμούς.

Φωτό: Και κανείς δεν λέει «να δοκιμάσω λίγο απ’ το δικό σου;». Πηγή: Le Monde/ Magnificent/Amelie Lombard