Oχι, δεν με σόκαρε που αυτοκτόνησε ο Aντονι Μπουρντέν. Eνας, κατά τα φαινόμενα μόνο όπως αποδείχτηκε, χαρούμενος άνθρωπος. Κάποιος που είχε καταφέρει τόσα στη δουλειά του και είχε πετύχει να γίνει γνωστός και αγαπητός σε όλο τον κόσμο. Eτσι είναι η κατάθλιψη, το αίσθημα ματαιότητας και απελπισίας μπορεί να κατακλύσει πολύ εύκολα το μυαλό εκείνου που πάσχει απ’ αυτή την ασθένεια. Μπορεί να φρακάρει κάθε αρτηρία αισιοδοξίας και να διαλύσει κάθε όρεξη για ζωή. Ακόμα κι αν την περνάς μέσα σε πολυτελή ξενοδοχεία ταξιδεύοντας ανά τον κόσμο για την σούπερ επιτυχημένη εκπομπή σου.

Ο ευτυχισμένος στα μάτια μας Μπουρντέν έβαλε τέλος στη ζωή του με τη ζώνη από κάποιο μπουρνούζι. Προφανώς, το μπουρνούζι του πολυτελούς ξενοδοχείου όπου διέμενε, ήταν το εργαλείο της αυτοχειρίας του, το όχημα που τον πέρασε στην άλλη όχθη, εκείνη της ανυπαρξίας. Θα μπορούσε να είναι και το ξεφτισμένο μπουρνούζι στο στενό μπάνιο μιας γκαρσονιέρας. Δεν έχει σημασία.

Σημασία έχει να γνωρίζουμε ότι η κατάθλιψη δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ φτώχειας και πλούτου, μεταξύ επιτυχημένων και αποτυχημένων ανθρώπων. Σημασία έχει να γνωρίζουμε και πώς μπορούμε να τη νικήσουμε, όταν διαβρώνει και το δικό μας μυαλό. Τι μπορούμε να κάνουμε, όταν αισθανόμαστε να μας ρουφάει η μαύρη τρύπα της στο βυθό. Το πρώτο που μπορείς να κάνεις, αν βρεθείς σ’ αυτή τη θέση, είναι να απευθυνθείς κάπου. Να σηκώσεις το τηλέφωνο και να καλέσεις σε μια υπηρεσία ψυχολογικής υποστήριξης, για παράδειγμα.

Οπως διαπιστώθηκε μετά την αυτοκτονία του Αντονι Μπουρντέν, αλλά και της Κέιτ Σπέιντ, πολλοί περισσότεροι ήταν εκείνοι που το έπραξαν, σήκωσαν το ακουστικό και κάλεσαν για βοήθεια. Μπορεί να ακουστεί παράξενο, αλλά φαίνεται ότι οι διάσημοι αυτόχειρες λειτουργούν προληπτικά, για τους υπόλοιπους καταθλιπτικούς. Αυτό διαπιστώθηκε από την αύξηση του όγκου κλήσεων, κατά 25%, στις γραμμές του Οργανισμού Ψυχικής Υγείας της Νέας Υόρκης, κατά τη βδομάδα που διανύουμε. Μια βδομάδα, η οποία στιγματίστηκε από δύο διάσημες αυτοχειρίες, της Σπέιντ και του Μπουρντέν.

Ωστόσο, αυτό δεν είναι κάτι που γίνεται από μόνο του. Συμβαίνει, επειδή τα ξένα μίντια αναφέρουν τέτοιου είδους ειδήσεις, πάντα σε συνδυασμό με πληροφορίες για το πού μπορείς ν’ απευθυνθείς για ψυχολογική υποστήριξη, αν βιώνεις κάτι παρόμοιο. Έτσι, ο τηλεθεατής σε κατάθλιψη, ο εν δυνάμει αυτόχειρας, μαθαίνει πώς και πού μπορεί να ζητήσει βοήθεια και παίρνει πιο εύκολα την απόφαση να το κάνει, πριν κάνει κακό στον εαυτό του ή τερματίσει το νήμα της ζωής του.

Μια συνήθεια που, προφανώς, λείπει από εμάς. Εχουμε αναπαράγει τόσο πολύ την είδηση για την αυτοκτονία του Μπουρντέν -δικαιολογημένα βεβαίως γιατί ήταν ένας σούπερ σταρ της γαστρονομίας- αλλά δεν είδα να συνδυάζουμε την είδηση με πληροφορίες που θα μπορούσαν, ενδεχομένως, να προλάβουν άλλες αυτοχειρίες. Δεν πήρε το μάτι μου, στο τέλος κάποιου άρθρου, να αναγράφονται τηλέφωνα υπηρεσιών ή οργανισμών παροχής βοήθειας σε ανάλογες περιπτώσεις.

Ας το κάνω λοιπόν εδώ. Γνώστης του θέματος δεν είμαι, αλλά να κάποιες πληροφορίες που βρήκα και στο Διαδίκτυο και μοιάζουν αξιόπιστες:

-Δωρεάν Γραμμή Ψυχολογικής Υποστήριξης 1 17 18: λειτουργεί καθημερινά 10.00-14.00 και 16.00-20.00, παρέχοντας δωρεάν συμβουλευτικές και θεραπευτικές υπηρεσίες για την κατάθλιψη από κλινικούς επιστήμονες ψυχικής υγείας
-Ευρωπαϊκή «Γραμμή στήριξης παιδιών και εφήβων 116 111»: συμβουλευτική τηλεφωνική γραμμή αποκλειστικά για παιδιά και εφήβους.
-Κέντρο Ψυχολογικής Υποστήριξης για την κατάθλιψη: 210 6862766

ΥΓ. Αν γνωρίζετε κι άλλες υπηρεσίες παροχής βοήθειας για την κατάθλιψη, γράψτε το στα σχόλια.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News