Καλά είχε πει ο Μπιλ Μάχερ ότι το Facebook είναι το μέρος όπου πήγε η σκέψη για να πεθάνει. Η δική μας σκέψη όμως, η σκέψη των Ελλήνων, φαίνεται ότι δεν περίμενε να βρει το Facebook, είχε πεθάνει από μόνη της νωρίτερα.

Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει αβίαστα όποιος ασκεί έστω και στοιχειωδώς το μυαλό του (το μεγαλύτερο όπλο και εφόδιο του ανθρώπου), έξοχη αφορμή όμως αποτελεί το θέμα της πλαστικής σακούλας και οι απύθμενες ανοησίες που πληκτρολογούνται γι αυτό.

Ξεκινάω από την βλακωδέστατη υπεραπλούστευση «πληρώνουμε για την πλαστική σακούλα στην οποίαν μεταφέρουμε προϊόντα σε πλαστικές συσκευασίες». Αυτό, αναμφίβολα, προέρχεται από ανθρώπους που ποτέ τους δεν έχουν ακούσει τη λέξη «ανακύκλωση».

«Ναι, αλλά οι πλαστικές σακούλες χρησιμεύουν για τα σκουπίδια». Η ειδική σακούλα απορριμμάτων (που κανονικά ανακυκλώνεται και αυτή) δεν τους έχει αγγίξει αυτούς, προτιμούν τη «δωρεάν» σακουλίτσα του σουπερμάρκετ την οποίαν κατά κανόνα δένουν με κόμπο ντελιβερά και αφήνουν πάνω ή δίπλα ή έξω (πάντως όχι μέσα) στον κάδο απορριμμάτων.

Δημοφιλέστατη μορφή αντίδρασης είναι αυτή που μεταχειρίζεται τον νόμο ως άλλη μια κυβερνητική επιλογή. Κι επειδή μάθαμε (δικαίως, με τις συχνά αλλόφρονες, παράλογες, άδικες αποφάσεις των κυβερνήσεων) να αντιδρούμε, ξεχνάμε (αγνοούμε, μάλλον) ότι η ιστορία με τη χρέωση της σακούλας είναι κοινοτική εντολή και όχι απόφαση της οποιασδήποτε κυβέρνησης. Αυτά, αν δε μας αρέσουν, ας τα σκεφτόμασταν όταν με χέρια και πόδια ψηφίζαμε τους διάφορους εγκληματίες που μας έσπρωξαν στην καταστροφή της ΕΕ/ ΟΝΕ/ κοινού νομίσματος. Εφόσον δεν τα σκεφτήκαμε, ας τα λουστούμε.

Η ηλιθιότητα της κυβέρνησης είναι πως, αν και είχε την ευχέρεια, δεν χρέωσε τις πλαστικές σακούλες ακριβότερα, για πολλούς λόγους μεταξύ των οποίων η στρογγυλοποίηση —10 λεπτά, 20 λεπτά, να τσούζει και λίγο, όχι 3 λεπτά και με το ΦΠΑ 4… Οχι ότι η σημερινή κυβέρνηση (ούτε οι προγενέστερες, για να είμαστε δίκαιοι) χέστηκε για το περιβάλλον—το γεγονός ότι μια από τις συνιστώσες της είναι οι «Οικολόγοι» μάλλον ανησυχία πρέπει να προκαλεί…

Παρένθεση: στο χωριό μου, την Αλόννησο, έχουν καταργηθεί οι πλαστικές σακούλες εδώ και χρόνια. Οι μόνιμοι κάτοικοι έχουμε μάθει με τις υφασμάτινες, τις πολλαπλών χρήσεων, τα καλάθια κλπ. Οι (αλλοδαποί) τουρίστες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία σέβονται το μέτρο, το εφαρμόζουν και το χαίρονται. Αυτή θα ΄πρεπε να είναι η εικόνα σε όλη τη χώρα. Αλλά όχι, εδώ εμείς κάνουμε αντίσταση, δεν είμαστε τίποτα πρόβατα.

Η πιο ενοχλητική αντίδραση είναι αυτή που λέει (παραφράζω): «και θα λυθεί το πρόβλημα της ρύπανσης του περιβάλλοντος αν πληρώνω εγώ σακούλα;», συνοδευόμενη από ειρωνικό μειδίαμα.

Ναι, θα λυθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό, και πίστευε εσύ ό,τι θέλεις. Μια πολύ πρόχειρη έρευνα θα δείξει πόση ζημιά κάνουν τα πλαστικά στους ωκεανούς και ειδικά σε κλειστα υδάτινα συστήματα όπως η Μεσόγειός μας. Η πολύ πρόχειρη έρευνα, όμως, θέλει κι αυτή κάποια διανοητική προσπάθεια, κι αυτήν το μυαλό του Ελληνα (στη συντριπτική του πλειοψηφία) δεν είναι διατεθειμένο να την κάνει. Επίσης πρέπει να σκεφτεί πως μια τροποποίηση στην ταμειακή του μηχανή είναι ένα πολύ μικρό τίμημα για να παραδώσει μια καθαρότερη θάλασσα στα βλαστάρια του.

Αλλά αυτά που είναι αυτονόητα αλλού, είναι ανόητα για μας…

* Ο Στάθης Παναγιωτόπουλος είναι δημοσιογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός, παρουσιαστής στο «Ράδιο Αρβύλα»

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News