Εως πότε θα προσποιείται ο αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ότι δεν αντιλαμβάνεται πως ο «τσάρος» Βλαντίμιρ Πούτιν τον κοροϊδεύει, αμφισβητώντας ταυτόχρονα την αποφασιστικότητά του να απαντήσει στις προκλήσεις του Κρεμλίνου; Το ερώτημα θέτουν ολοένα περισσότεροι σχολιαστές, μεταξύ αυτών και ο Πάολο Γκαριμπέρτι της Repubblica.

Ο ιταλός αρθρογράφος σημειώνει πως τα drones στους αιθέρες της Πολωνίας έκαναν ξεκάθαρο πως «το κόκκινο χαλί που έστρωσαν οι Αμερικανοί στα πόδια του ρώσου προέδρου στην Αλάσκα και το οποίο έφτασε, με τη βοήθεια του Σι Τζινπίνγκ, έως το Πεκίνο, έχει αυξήσει υπέρμετρα την αυτοπεποίθηση του ηγεμόνα της Μόσχας και έχει ενισχύσει την πεποίθησή του ότι μια Δύση χωρίς αμερικανική ηγεσία είναι ανίκανη να περιορίσει τη ρωσική απειλή».

«Τα ρωσικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη που πετούσαν πάνω από την Πολωνία κατά τη διάρκεια της μαζικής επίθεσης στην Ουκρανία καταδεικνύουν το αυξανόμενο αίσθημα ατιμωρησίας του Πούτιν», δήλωσε ο ουκρανός υπουργός Εξωτερικών Αντρίι Σιμπίχα. Και είναι αλήθεια πως, μετά τη θριαμβευτική επίσκεψή του στην Αλάσκα, όπου ο Τραμπ τον αποκατέστησε πλήρως στη διεθνή σκηνή, και αφού ο Σι επαναβεβαίωσε την «αιώνια φιλία» τους στο Πεκίνο (παρουσία του πρωθυπουργού Ναρέντρα Μόντι της Ινδίας), ο Βλαντίμιρ Πούτιν επέλεξε να ανεβάσει επικίνδυνα ψηλά τον πήχη.

Οπως συνοψίζει ο Γκαριμπέρτι, η Ρωσία δεν μπορεί να καταφέρει πολλά στο πεδίο, όπως μαρτυρά ο αργός –και με σημαντικές απώλειες– ρυθμός προόδου των ρωσικών δυνάμεων στο Ντονμπάς. Οπότε ο επικεφαλής του Κρεμλίνου ποντάρει στην πρόκληση, καθώς και στη συμβολική ισχύ των όποιων ενεργειών του, επιδιώκοντας να δοκιμάσει την αντιδραστικότητα του ΝΑΤΟ και, κυρίως, του Ντόναλντ Τραμπ.

Στα τέλη του προηγούμενου μήνα, σε μια ακόμη μαζική επίθεση στην Ουκρανία, επλήγη ένα εργοστάσιο οικιακών συσκευών αμερικανικής ιδιοκτησίας, με το Κρεμλίνο να κάνει λόγο γενικά και αόριστα για «παραγωγή αγαθών διπλής χρήσης». Επειτα από λίγες ημέρες η Μόσχα προέβη σε ένα ακόμη συμβολικό πλήγμα, κατά της Ευρώπης αυτή τη φορά, προκαλώντας σοβαρές ζημιές στην έδρα της ευρωπαϊκής αντιπροσωπείας στο Κίεβο και στα γραφεία του Βρετανικού Συμβουλίου.

Οι δύο ρωσικοί πύραυλοι δεν έπληξαν κατευθείαν τα εν λόγω κτίρια, αλλά ένα παραπλήσιο, ωστόσο το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: εάν οι Ευρωπαίοι αποφάσιζαν στο μέλλον να στείλουν στρατεύματα στην Ουκρανία, θα τα εξέθεταν σε κίνδυνο.

Οσο για την πρόσφατη παραβίαση του εναέριου χώρου της Πολωνίας από ρωσικά drones και τους ισχυρισμούς περί λάθους, ο Γκαριμπέρτι επικαλείται τον υπουργό Εξωτερικών της Πολωνίας, Ράντοσλαβ Σικόρσκι, ο οποίος δήλωσε πως «τα ψέματα και οι διαψεύσεις είναι οι κλασικές αντιδράσεις σοβιετικού τύπου».

«Από την Τσεχοσλοβακία μέχρι το Αφγανιστάν και από την Τσετσενία έως τη Συρία, τα παραδείγματα είναι πολυάριθμα», σχολιάζει από την πλευρά του ο σχολιαστής της Repubblica. «Και η εισβολή στην Ουκρανία το 2014 άρχισε με ένα ψέμα: τα περιβόητα “μικρά πράσινα ανθρωπάκια”, με τα πρόσωπά τους καλυμμένα και χωρίς διακριτικά, που ξεκίνησαν τον πόλεμο στο Ντονμπάς, ήταν στρατιώτες που η Ρωσία προσποιείτο ότι δεν αναγνώριζε και δεν βοηθούσε».

Ολοι οι παρατηρητές συμφωνούν ότι ο πραγματικός στόχος αυτής της επίθεσης ήταν να δοκιμαστεί ο Τραμπ, να διαπιστωθεί πόσο διατεθειμένος είναι να συνεχίσει να επιτρέπει στον ρώσο ομόλογό του να δρα ατιμώρητα, ώστε να μην κινδυνεύσει η προσωπική τους σχέση. «Η Ρωσία πατάει τα κουμπιά για να δει τι κάνουν οι Αμερικανοί, για να καταλάβει τι συνεπάγεται η προεδρία Τραμπ και ποια κατεύθυνση θέλει να ακολουθήσει», δήλωσε στους New York Times ο Μαξ Μπέργκμαν, διευθυντής του προγράμματος για την Ευρώπη και τη Ρωσία στο Center for Strategic and International Studies της Ουάσινγκτον.

Οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις, αυτές τις ημέρες, μεταξύ Ρωσίας και Λευκορωσίας, με την ονομασία Zapad (Δύση), συνιστούν επίσης μια δοκιμασία για τη Βορειοατλαντική Συμμαχία και τον Τραμπ. Διεξάγονται κάθε τέσσερα χρόνια (οι τελευταίες, το 2021, χρησίμευσαν στην πραγματικότητα για την προετοιμασία της εισβολής στην Ουκρανία) και φέτος, όχι τυχαία, τα ρωσικά και τα λευκορωσικά στρατεύματα καλούνται να αντιδράσουν σε μια υποθετική επίθεση του ΝΑΤΟ. Τα κράτη της Βαλτικής, και κυρίως η Πολωνία, ανησυχούν ιδιαίτερα, χαρακτηρίζοντας τις ασκήσεις «πολύ επιθετικές», με τη Βαρσοβία να σκοπεύει να αναπτύξει 40.000 στρατιώτες στα σύνορά της με τη Ρωσία.

Καλώς ή κακώς, όμως, και αυτή τη φορά, αυτός που πρέπει να πάρει θέση είναι ο Ντόναλντ Τραμπ. Την περασμένη εβδομάδα, στον Λευκό Οίκο, καθησύχασε τον πολωνό πρόεδρο Κάρολ Ναβρότσκι, λέγοντας ότι ήταν πρόθυμος να αυξήσει τον αριθμό των αμερικανικών στρατιωτών στην Πολωνία, οι οποίοι ήδη ανέρχονται σε 10.000.

«Αλλά ο πρώτος που γνωρίζει ότι ο Τραμπ αλλάζει γρήγορα γνώμη είναι ο ίδιος ο Πούτιν. Ετσι, ακόμη και οι κοινές ασκήσεις με τον λευκορώσο σύμμαχό του Αλεξάντερ Λουκασένκο μοιάζουν με πρόκληση. Επιστρέφουμε λοιπόν στο αρχικό ερώτημα: έως πότε θα μπορεί ο τσάρος να εκμεταλλεύεται την ευπιστία του αμερικανού προέδρου;», διερωτάται ο Ουμπέρτο Γκαριμπέρτι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News