Στιγμιότυπο 1: Μπαίνει νύχτα μες στο άδειο αεροσκάφος και κάνει τον δικό του έλεγχο. Να δει, λέει, «αν είναι όλα όπως πρέπει». Πρώτα στις τουαλέτες, έπειτα στην καμπίνα των επιβατών. Αν είναι καθαρά τα καθίσματα, αν δουλεύουν οι ζώνες ασφαλείας, αν τα συνεργεία ξέχασαν κάτι στις θήκες στη πλάτη των καθισμάτων, αν ανοίγουν τα τραπεζάκια.  Αυτό το «στιγμιότυπο» επαναλαμβάνεται συχνά. Κι απροειδοποίητα. Είτε ταξιδέψει ο ίδιος, είτε όχι.

Στιγμιότυπο 2: Περνώντας από τον έλεγχο ασφαλείας στο αεροδρόμιο, κτυπάει το μηχάνημα. Ξέχασε να βγάλει τη ζώνη του. Το κάνει αμέσως, ξαναπερνάει, το «μπιπ» δεν ακούγεται, προχωράει για επιβίβαση όπως όλοι οι άλλοι επιβάτες.

Στιγμιότυπο 3: Ίδιο σκηνικό, με άλλον πρωταγωνιστή. Πρόσωπο πολιτικό, αναγνωρίσιμο όπως λέμε. Δεν αφήνει τη τσάντα του στον ιμάντα, προχωράει με αέρα και περνά από το μηχάνημα που βέβαια τον απορρίπτει. Οι ελεγκτές θεωρούν απλώς ότι είναι αφηρημένος και του ζητούν να κάνει ό,τι και οι άλλοι. «Μα εγώ είμαι ο τάδε, ταξιδεύω συνέχεια, με ξέρετε», τους λέει, και συνεχίζει ανεξέλεγκτος. Επιβιβάζεται στο αεροπλάνο, αλλά στο μεταξύ το σήμα έχει δοθεί, και ο κυβερνήτης ζητεί από την υπεύθυνη αεροσυνοδό καμπίνας να ενημερώσει τον πολιτικό ότι χωρίς έλεγχο ασφάλειας κάθε επιβάτη το αεροπλάνο δεν φεύγει. Εκείνος επιμένει, και τον κατεβάζουν. «Θα πετάω πια μόνο με την Ολυμπιακή», απείλησε αποχωρώντας. Ο εθνικός αερομεταφορέας ήταν στα τελευταία του, έτσι κι αλλιώς. Έκλεισε για πολλούς το ελευθέρας.

Στιγμιότυπο 4: Σε τουρνουά γκολφ στο Costa Navarino, τελευταία τρύπα «18». Η μπάλα του δεν φτάνει στο green (εκεί που είναι η σημαία στην τρύπα), εξάντλησε τα κτυπήματα που θα του έδιναν έστω έναν πόντο. Στέκεται στον λείο, σαν χαλί, χλοοτάπητα, και περιμένει υπομονετικά να παίξουν οι άλλοι τρεις παίκτες με τους οποίους είναι ομάδα.  Το μάτι του παίζει σαν περισκόπιο υποβρυχίου. Βλέπει στο green λακκουβίτσες από τις μπάλες που έφτασαν εκεί από  προηγούμενα κτυπήματα, διαγράφοντας ψηλή τροχιά. Είθισται, στους άγραφους κανόνες του ευ αγωνίζεσθε στο γκολφ, κάθε παίκτης μ’ ένα μικρό εργαλείο σαν φτυαράκι χειρός, να σκαλίζει λίγο την λακκούβα και να την ισιώνει μετά, ώστε οι επόμενοι παίκτες να έχουν χαλί το γκαζόν στην τρύπα, και το χορτάρι με αυτό το σκάλισμα να ξαναφουντώσει. Μερικοί παίκτες του γκολφ, ιδίως στην Ελλάδα, δυσκολεύονται ακόμα να τηρήσουν αυτό το etiquette. Και,

Στιγμιότυπο 5: Πρόσκληση σε κοσμική εκδήλωση ή τραπέζι. Είναι πάντα εκεί από τους πρώτους, 9.oo το βράδυ. Αν ήταν και νωρίτερα η πρόσκληση, μακάρι. Δεν είναι του ξενυχτιού. «Εργάζομαι», λέει. Και η μέρα του αρχίζει ακόμα και πριν σκάσει ο ήλιος. Άλλοι καλεσμένοι, καταφθάνουν με άνεση γύρω στις 10, ή και αργότερα. Εκείνος, 11-11.30 σηκώνεται, καληνυχτίζει ευγενικά και αποχωρεί. «Οι άλλοι με κοιτάνε σαν εξωγήινο, αλλά τι να κάνω, δεν μου αρέσει το ξενύχτι, κι από μικρός απέφευγα το φαγητό τα βράδια».
Πέντε στιγμιότυπα, που ίσως και να αρκούσαν για να συνοψίσει κάποιος όχι μόνο την επιχειρηματική πορεία, αλλά και την βαθιά φιλοσοφία ζωής του ανθρώπου που πρωταγωνιστεί σε όλα αυτά: του Θεόδωρου Βασιλάκη της Aegean.

Έτσι τον ξέρουν οι περισσότεροι,  κι ας ήταν επιτυχημένος επιχειρηματίας πολύ πριν απογειωθεί με τα αεροπλάνα των δύο γλάρων στο πίσω φτερό – σαν να πετάς με το Αιγαίο μαζί σου. Απλώς, νομοτελειακά θαρρείς, ήρθε η κατάλληλη στιγμή στον χρόνο να παντρέψει την διακίνηση καυσίμων με την ενοικίαση και πώληση αυτοκινήτων, και εν συνεχεία όλα αυτά με τις αερομεταφορές. Και κάπως έτσι, όπως μας είπε κορυφαίο στέλεχος της Airbus στην Τουλούζη τον περασμένο Μάρτιο, «κατεγράφη διεθνώς μία από τις ωραιότερες ιστορίες γέννησης και καταξίωσης νέας αεροπορικής εταιρείας τα τελευταία χρόνια».

Όλες αυτές οι επιχειρηματικές δραστηριότητες συγκλίνουν πια σε μία, κάτω από την ομπρέλα της «τουριστικής βιομηχανίας». Όπου εκεί, προέκυψε τα τελευταία περίπου 15 χρόνια για να την ενισχύσει και να την εκτοξεύσει, τo γκολφ. Αυτό, που αναφέρουμε ως 4ο στιγμιότυπο, και που έχει κερδίσει τη καρδιά του Βασιλάκη.

Η επιδιόρθωση μιας λακκούβας στο green, έχει μια ολόκληρη ιστορία πίσω της για αυτόν. Δεν αφορά το γκολφ, αλλά μια λαχτάρα που δεν μπορεί, και δεν προσπαθεί να κρύψει: να δει την Ελλάδα, «αυτόν τον ευλογημένο τόπο», να αλλάζει και να προκόβει. Πώς;

2. Ο χαρακτήρας→

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News