Πριν από πενήντα χρόνια ένα μεγάλο ομοίωμα καρχαρία που εμφανίστηκε στο μπλοκμπάστερ εκείνου του καλοκαιριού –το πρώτο του παγκόσμιου κινηματογράφου- κράτησε πολλούς λουόμενους μακριά από τις παραλίες. Ευτυχώς δεν αποθαρρύνθηκαν όλοι από τα «Σαγόνια του καρχαρία» και πάντως όχι στην Καλιφόρνια.

Το γεγονός αποδεικνύεται, εκτός άλλων, από τα στιγμιότυπα του ελληνοαμερικανού φωτογράφου Tod Papageorge (Τοντ Παπατζόρτζ), ο οποίος εκείνη τη χρονιά αποτύπωσε ανέμελες καλοκαιρινές στιγμές στο Λος Αντζελες. Ανδρικά και γυναικεία σώματα που ήθελαν να μένουν εκτεθειμένα στον ήλιο – η «τρύπα του όζοντος» ήταν τότε αδιανόητη – σέρφερ που έβρισκαν τον παράδεισο επί Γης και παιδιά που έπαιζαν με τους γονείς τους κάτω από την «ομπρέλα» της οικονομικής ευμάρειας. Μία ποικιλία εκείνων των ασπρόμαυρων φωτογραφιών εκτίθενται στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Κονέκτικατ (Museum of Contemporary Art Connecticut, mocact.org) έως τις 26 Οκτωβρίου.

«Στεκόμουν ακίνητος και προσποιούμουν ότι δεν υπήρχα. Ετσι, στο τέλος οι λουόμενοι φαίνεται ότι αποδέχονταν ακριβώς αυτό κι εγώ μπορούσα να κάνω τη δουλειά μου» δήλωνε πρόσφατα ο ίδιος στο περιοδικό «New Yorker». «Περίμενα με τις ώρες μέχρι που αισθανόμουν ότι είχε φτάσει η μοναδική στιγμή να τραβήξω με την κάμερα».

Ο Papageorge έχει ελληνική καταγωγή από την πλευρά του πατέρα του, καθώς η γιαγιά του καταγόταν από τη Βαλύρα, κοντά στην Καλαμάτα. Ο ίδιος έχει επισκεφθεί την Πελοπόννησο και την Αθήνα στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και μάλιστα τράβηξε μία σειρά φωτογραφιών με τουρίστες πάνω στην Ακρόπολη τις χρονιές 1983 – 1984, η οποία περιλαμβάνεται στο λεύκωμα «On the Acropolis» (εκδ. Stanley Barker).

Γεννήθηκε στο Πόρτσμουθ του Νιου Χαμσάιρ των ΗΠΑ το 1940 και σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο πανεπιστήμιο της Πολιτείας, με αρχική φιλοδοξία να γίνει ποιητής. Κατά τη διάρκεια του τελευταίου εξαμήνου, ωστόσο, το 1962, αποφάσισε να παρακολουθήσει ένα μάθημα φωτογραφίας. Μια απόφαση που θα αλλάξει τα πάντα στη ζωή του μέσα από μια φωτογραφία του μεγάλου Ανρί Καρτιέ Μπρεσόν, την οποία θα ανακαλύψει στη βιβλιοθήκη. «Ηταν μια εμπειρία μεταστροφής. Εψαχνα και έψαχνα για ώρες και βρήκα άλλες δύο φωτογραφίες. Στο τέλος εκείνης της βραδιάς, σκέφτηκα πως θέλω να γίνω φωτογράφος. Γιατί αυτό που είδα σε εκείνες τις φωτογραφίες του Καρτιέ-Μπρεσόν ήταν αληθινή ποίηση» θα αφηγηθεί αργότερα.

Το 1965 κέρδισε μια θέση στο σεμινάριο του σημαντικού φωτογράφου Garry Winongrand στη Νέα Υόρκη, στη συνέχεια απέσπασε δύο υποτροφίες από το Ιδρυμα Guggenheim, ενώ το 1979 ανέλαβε τη θέση του διευθυντή Σπουδών στο Τμήμα Φωτογραφίας του Πανεπιστήμιο του Υale –θέση την οποία θα διατηρήσει έως το 2013. Γι’ αυτό και η έκθεση στο Κονέκτικατ συμπληρώνεται από μία παράλληλη με τις δημιουργίες 39  φοιτητών του, οι οποίοι μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια κέρδισαν ισάριθμες υποτροφίες από το Guggenheim.

Στην έκθεση με τίτλο «In the pool», εξάλλου, θα υπάρχει και ένα slide show με 300 στιγμιότυπα από όλους τους σπουδαστές του, οι οποίοι είχαν δημιουργήσει ένα αποχαιρετιστήριο πορτφόλιο για τον καθηγητή τους όταν εκείνος αφυπηρετούσε.

«Νομίζω ότι μία διάσταση των εκθέσεων αφορά την προκατάληψη που έχουμε για ένα μέρος και γι’ αυτό που πραγματικά αντικρίζουμε όταν φτάσουμε εκεί» γράφει ο Papageorge.

«Το να περιγράφει ένα θέμα και, ταυτόχρονα, να το επανεφευρίσκει αποδεικνύει μια διπλή πρόθεση εκ μέρους του φωτογράφου, στην οποία θα έπρεπε να έχουμε συνηθίσει πλέον όταν κοιτάμε φωτογραφίες. Σε αυτές του Λος Αντζελες δούλεψα με την πεποίθηση ότι όσο πιο κοντά ερχόμουν στην περιγραφή της κυριολεκτικής φύσης του τόπου και των ανθρώπων που φωτογράφιζα, τόσο πιο εκπληκτικές μπορεί να ήταν οι φωτογραφίες, μετατρέποντας παράλληλα την ανεπίσημη, ανυποψίαστη σωματικότητα αυτών των παραθεριστών σε διακριτή μορφή και νόημα».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News