Δεδομένου ότι οι πολιτικοί σπανίως επιδιώκουν να εκνευρίσουν τους ψηφοφόρους τους, όταν ο Εμανουέλ Μακρόν δήλωσε στις αρχές του μήνα: «θέλω πολύ να τσαντίσω τους ανεμβολίαστους» (ούτως ώστε να αναγκαστούν, επιτέλους, να εμβολιαστούν) τόσο οι πολιτικοί σχολιαστές της Γαλλίας όσοι και οι πολιτικοί αντίπαλοι του γάλλου προέδρου έμειναν άναυδοι ενώ κάποιοι μπερδεύτηκαν, πρώτα και κύρια επειδή τον Απρίλιο πρόκειται να διεκδικήσει την επανεκλογή του στην προεδρία και εκατομμύρια Γάλλοι εξακολουθούν να αρνούνται να εμβολιαστούν.

Εκ των υστέρων, ωστόσο, φαίνεται πως αυτή που εκλήφθηκε αρχικά ως ριψοκίνδυνη κίνηση για τον Μακρόν, θα μπορούσε να αποδειχθεί πως ήταν μια καλά υπολογισμένη ενέργεια, λαμβάνοντας υπόψη όχι όσους αποξένωσε με την επίμαχη δήλωσή του, αλλά εκείνους που δεν αποξένωσε.

Στη Γαλλία, όπως και στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και της Δύσης γενικότερα, οι ανεμβολίαστοι αποτελούν ένα μικρό μέρος του γενικού πληθυσμού. Οπότε ενδέχεται ο πρόεδρος της Γαλλίας να υπολόγισε πως τον συμφέρει περισσότερο να βάλλει ανοιχτά κατά των ανεμβολίαστων παρά να τους χαϊδεύει.

Υπενθυμίζοντας ότι ακόμη και παγκόσμιες διασημότητες όπως ο Νόβακ Τζόκοβιτς έγιναν αποδέκτες της οργής των πολιτικών, η Γιασμίν Σερχάν του The Atlantic υποστηρίζει πως σκληραίνοντας τη στάση τους απέναντι στους ανεμβολίαστους, τόσο ο Μακρόν όσο και άλλοι δημοκρατικά εκλεγμένοι ηγέτες που πρόκειται να διεκδικήσουν την επανεκλογή τους κατά τη διάρκεια του τρέχοντος έτους, «ενδέχεται να φλερτάρουν με μια ενεργητική νέα εκλογική βάση, την εμβολιασμένη και ολοένα πιο αγανακτισμένη πλειοψηφία».

Παρά την εκτεταμένη προσοχή που έχει δοθεί παγκοσμίως στην αντιπαράθεση μεταξύ των εμβολιασμένων και των ανεμβολίαστων, αποτελεί γεγονός πως στις χώρες όπου τα εμβόλια κατά του κορονοϊού είναι ευρέως διαθέσιμα, οι εμβολιασμοί είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς. Στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχει εμβολιαστεί το 94% των πολιτών, στην Ισπανία το 81% και στον Καναδά το 79%, δίχως ο εμβολιασμός να έχει καταστεί υποχρεωτικός.

Επιδιώκοντας να γίνει απόλυτα κατανοητή η δημοσιογράφος του The Atlantic μας πληροφορεί ότι στη Βρετανία έχουν εμβολιαστεί περισσότεροι άνθρωποι (47 εκατομμύρια) από εκείνους που παρακολούθησαν τον τελικό του Euro 2020 ανάμεσα στις εθνικές ομάδες της Αγγλίας και της Ιταλίας (31 εκατομμύρια) ενώ στις ΗΠΑ πιο σύνηθες είναι πλέον να εμβολιάζεται κανείς παρά να πίνει καφέ, να έχει τηλεόραση στο σπίτι του ή να παρακολουθεί το Super Bowl.

Οπότε κάθε άλλο παρά εντύπωση πρέπει να προκαλεί το ότι κάποιοι πολιτικοί επιδιώκουν, πλέον, να αξιοποιήσουν την ευρύτατη αποδοχή των εμβολίων και των εμβολιασμών προς όφελός τους. Στη Γαλλία, για παράδειγμα, εκτιμάται πως μόλις πέντε εκατομμύρια άνθρωποι άνω των δώδεκα ετών δεν έχουν λάβει ούτε καν την πρώτη δόση κάποιου εμβολίου κατά του κορονοϊού.

Για να τους πείσει ή, έστω, για να τους αναγκάσει να εμβολιαστούν, η γαλλική κυβέρνηση με μπροστάρη τον ίδιο πρόεδρό της, βάλθηκε να δυσκολέψει όσο το δυνατόν περισσότερο τις ζωές τους, απαγορεύοντας την είσοδο σε όσους δεν έχουν πιστοποιητικό εμβολιασμού σε ΜΜΕ, εστιατόρια και άλλους δημόσιους χώρους ενώ έως πρόσφατα μπορούσαν να ζουν σχεδόν φυσιολογικά στη δημόσια σφαίρα μέσω της επίδειξης πιστοποιητικού αρνητικού διαγνωστικού ελέγχου.

Σίγουρα στο να λάβει ο γάλλος πρόεδρος την απόφαση να εξαντλήσει την υπομονή των ανεμβολίαστων συνέβαλε ότι στη Γαλλία εξαντλείται η υπομονή της εμβολιασμένης συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών, με σχεδόν το 50% από αυτούς να δηλώνει πως οι ανεμβολίαστοι θα έπρεπε να πληρώνουν από την τσέπη τους σε περίπτωση νοσηλείας τους εξαιτίας βαριάς ασθένειας από Covid-19. Τα 2/3 των Γάλλων τάσσεται υπέρ και των νέων περιορισμών όσον αφορά την πρόσβαση σε δημόσιους χώρους.

Καθώς η Ομικρον εξακολουθεί να ασκεί πιέσεις στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Γαλλίας κυρίως εξαιτίας των ανεμβολίαστων, πολλοί που έχουν ήδη εμβολιαστεί ενδέχεται να αρχίσουν να διερωτώνται γιατί πρέπει να υπόκεινται στους όποιους περιορισμούς εξαιτίας μίας μειοψηφίας που αρνείται πεισματικά να συμμορφωθεί με τις υποδείξεις των γιατρών και των λοιπών επιστημόνων και ειδικών.

Εχοντας αυτό κατά νου αποφάσισε πέρυσι η κυβέρνηση της Αυστρίας να επιβάλει περιορισμούς μόνο στους περίπου δύο εκατομμύρια ανεμβολίαστους πολίτες, πολιτική την οποία στη συνέχεια εφάρμοσαν και άλλες ευρωπαϊκές,  περιλαμβανομένης  της ελληνικής.

Στη συνέχεια, όμως, ο Εμανουέλ Μακρόν, κατηγορώντας απερίφραστα τους ανεμβολίαστους για τη συνέχιση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, κατέστη αυτομάτως ο πιο επιφανής σύμμαχος της εμβολιασμένης πλειοψηφίας, φέρνοντας, συγχρόνως, τους πολιτικούς αντιπάλους του στη δύσκολη θέση τού να πρέπει να υπερασπιστούν την ανεμβολίαστη μειοψηφία εξαιτίας της οποίας καθυστερεί η επιστροφή όλων των υπολοίπων στην όποια κανονικότητα.

Το παράδειγμά του ακολούθησε και ο Μάριο Ντράγκι ο οποίος, αφού ανακοίνωσε την προηγούμενη εβδομάδα νέα μέτρα περιορισμού των κινήσεων όλων όσοι εξακολουθούν να αρνούνται να εμβολιαστούν, έβαλε εναντίον τους, δηλώνοντας πως «τα περισσότερα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα σχετίζονται με το ότι υπάρχουν ανεμβολίαστοι άνθρωποι». Σημειώνεται ότι στην Ιταλία έχει εμβολιαστεί το 86% του πληθυσμού και όπως οι περισσότεροι Ευρωπαίοι, έτσι και οι περισσότεροι Ιταλοί τάσσονται υπέρ της γενίκευσης της χρήσης των πιστοποιητικών εμβολιασμού. Η απόφαση της ιταλικής κυβέρνησης να καταστήσει υποχρεωτικό τον εμβολιασμό όλων των πολιτών ηλικίας άνω των πενήντα ετών επίσης χαίρει ευρείας υποστήριξης.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News