Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι κάποιος πεθαίνει όταν σταματήσει η καρδιά να χτυπά ή από τη στιγμή που θα παύσει να αναπνέει. Ωστόσο, υπάρχει και η περίπτωση που κάποιος είναι εγκεφαλικά νεκρός. Δηλαδή ενώ αναπνέει με μηχανική υποστήριξη και η καρδιά του χτυπάει κανονικά, ο εγκέφαλος δεν λειτουργεί. Πολλά όργανα, λοιπόν, εκτός από την καρδιά, όταν «νεκρώσουν» προκαλούν θάνατο σε ανθρώπους και ζώα.

Τώρα, ειδικοί από την ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου του Yale, κατάφεραν να αναστήσουν νεκρούς εγκεφάλους, δίνοντας ελπίδα ότι στο μέλλον εγκεφαλικώς νεκρά άτομα θα έχουν μία δεύτερη ευκαιρία.

Σύμφωνα με όσα αναφέρονται στις λεπτομέρειες της επιστημονικής επιθεώρηση Nature, οι ειδικοί στην ουσία επανεκκίνησαν κυτταρικές λειτουργίες σε 32 εγκεφάλους γουρουνιών, τα οποία ήταν νεκρά για αρκετές ώρες. Αυτό κατέστη δυνατό με ένα μηχάνημα που ονομάζεται BrainEx και έχει τη δυνατότητα να επαναφέρει τη ροή του αίματος και του οξυγόνου σε έναν εγκέφαλο που έχει αποκοπεί από το σώμα. Οι ερευνητές δεν σκότωσαν ζώα για τους σκοπούς του πειράματος. Χρησιμοποίησαν τα κεφάλια από γουρούνια που είχαν σφαγιαστεί για το κρέας τους.

Οταν οι εγκέφαλοι των ζώων μεταφέρθηκαν στο εργαστήριο, δεν είχαν ενδείξεις οργανωμένης ηλεκτρικής δραστηριότητας (αντίληψη και συνείδηση) και τεχνικά παρέμειναν νεκροί. «Από κλινικής άποψης, δεν πρόκειται για ζωντανούς εγκέφαλους» εξήγησε στους New York Times (ΝΥΤ) ο Νενάντ Σεστάν, νευροεπιστήμονας και ένας εκ των συντελεστών της έρευνας. Ωστόσο είναι «κυτταρικά ενεργοί» συμπλήρωσε.

Το πείραμα

Στο πλαίσιο του πειράματος, οι 32 εγκέφαλοι συνδέθηκαν στο σύστημα τέσσερις ώρες μετά τον θάνατο των γουρουνιών και παράμειναν εκεί για έξι ώρες. Οι ερευνητές αποκατέστησαν τη λειτουργία του εγκεφάλου με το BrainEx, το οποίο διοχετεύει συνθετική ουσία που μιμείται το αίμα στον εγκέφαλο των γουρουνιών σε θερμοκρασία σώματος. Το υγρό περιείχε ερυθρά αιμοσφαίρια για τη μεταφορά οξυγόνου στους ιστούς, γλυκόζη για ενέργεια ώστε να ενεργοποιούνται και να λειτουργούν τα κύτταρα, ένα μείγμα χημικών που τα προστατεύει από την καταστροφή και νευροαναστολείς για να μη στέλνουν τα εγκεφαλικά κύτταρα μόνα τους μηνύματα.

Παρ’ όλο που κάποια κύτταρα «αναστήθηκαν» με τη διαδικασία αυτή, δεν υπήρχε διαδρομή ηλεκτρικής δραστηριότητας σε όλον τον εγκέφαλο, που σημαίνει ότι δεν θα υπήρχε συναίσθηση ή αντίληψη, δηλαδή οι εγκέφαλοι δεν είχαν συνείδηση.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η τεχνική αυτή θα μπορούσε να βοηθήσει σημαντικά τις μελέτες για εγκεφαλικές παθήσεις και διαταραχές. Και αυτό που θα πρέπει να αλλάξει στο μέλλον, εφόσον εξελιχθεί και λειτουργήσει κανονικά η μέθοδος, είναι ο ορισμός του «εγκεφαλικά νεκρός». Επίσης, θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί για πόσες ώρες μπορούν δίχως οξυγόνο να παραμείνουν λειτουργικά τα εγκεφαλικά κύτταρα.

Σύμφωνα με τον Σεστάν, ο εγκέφαλος των μεγάλων θηλαστικών, επιδεικνύει μια «υποτιμημένη δυνατότητα αποκατάστασης» της κυκλοφορίας και συγκεκριμένων κυτταρικών δραστηριοτήτων για ώρες μετά τον θάνατο. Αυτό με τη σειρά του, υποδεικνύει ότι ο κυτταρικός θάνατος του εγκεφάλου συμβαίνει σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου από ό,τι γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Ωστόσο, αυτό που δείξαμε με το συγκεκριμένο πείραμα, είναι ότι «πρόκειται για σταδιακή και βήμα προς βήμα διαδικασία».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News