«She Said – Κάποια Μίλησε»: μια ταινία για το ξέσπασμα του #ΜeToo
«She Said – Κάποια Μίλησε»: μια ταινία για το ξέσπασμα του #ΜeToo
Βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο μπεστ σέλερ, η ταινία «She Said» (Κάποια Μίλησε) ξεκίνησε να προβάλλεται εδώ και λίγες ημέρες στις αμερικανικές αίθουσες, ενώ την 1η Δεκεμβρίου αναμένεται και στη χώρα μας. Η δύο φορές υποψήφια για Οσκαρ Κάρεϊ Μάλιγκαν και η Ζόι Καζάν συμπρωταγωνιστούν στους ρόλους δυο γενναίων δημοσιογράφων των New York Times, οι οποίες μαζί πέτυχαν να φέρουν στο φως το σκάνδαλο Γουάινσταϊν. Επιπλέον, σύμφωνα με ρεπορτάζ που δημοσιεύει το BBC, οι δύο μάχιμες ρεπόρτερ, με πολλή προσπάθεια κατάφεραν να κάνουν μια σημαντική έρευνα, που σήμερα χαρακτηρίζεται ιστορική, από την οποία γεννήθηκε και το κίνημα #Metoo.
Πρόκειται για το κίνημα που έσπασε το κατεστημένο δεκαετιών σιωπής γύρω από το θέμα των σεξουαλικών επιθέσεων και κακοποιήσεων στο Χόλιγουντ, αλλάζοντας για πάντα τη σύγχρονη κοινωνία. Στις 5 Οκτωβρίου 2017, οι δημοσιογράφοι των New York Times Μέγκαν Τούι και Τζόντι Κάντορ, μετά από μήνες ενδελεχούς έρευνας και δεκάδες συνεντεύξεις με γυναίκες που διατήρησαν την ανωνυμία τους, έκαναν πρωτοσέλιδο μια ιστορία που συγκλόνισε τη βιομηχανία του θεάματος και έκανε τον γύρο του κόσμου: «Ο Χάρβεϊ Γουάινσταϊν, ο κραταιός άνδρας του Χόλιγουντ, παρενοχλούσε σεξουαλικά γυναίκες, επί δεκαετίες.»
Μέχρι την ημέρα εκείνη, ο Γουάινσταϊν θεωρούνταν μία από τις ισχυρότερες προσωπικότητες της κινηματογραφικής βιομηχανίας, είχε διακριθεί με έξι βραβεία Οσκαρ, ενώ ήταν παραγωγός κορυφαίων ταινιών, όπως «Pulp Fiction», «Ο Αρχοντας των Δαχτυλιδιών», «Ερωτευμένος Σαίξπηρ», «Αδωξοι Μπάσταρδη», «Ο Λόγος του Βασιλιά» κ.ά. Είχε τεράστια επιρροή, χάρη στην οποία μπορούσε εύκολα, είτε να δημιουργήσει από το μηδέν είτε να καταστρέψει καριέρες. Την επιρροή αυτή εκμεταλλεύθηκε έτσι ώστε να εξαναγκάζει γυναίκες που ήθελαν να αποκτήσουν ή είχαν ήδη αποκτήσει φήμη στο Χόλιγουντ, σε σεξουαλικές επαφές.
Οι ψίθυροι για το τι ακριβώς έκανε στα θύματά του ο Γουάινσταϊν και την τακτική των απειλών που ακολουθούσε μετά κυκλοφορούσαν για χρόνια στο Χόλιγουντ, αλλά οι δημοσιογράφοι είχαν συναντήσει την απροθυμία των μαρτύρων και μια σκληρή τακτική εκφοβισμού από τον ισχυρό παραγωγό. Μέχρι τότε, οι γυναίκες που προέβαιναν σε καταγγελίες για σεξουαλικά παραπτώματα εναντίον ισχυρών ανδρών χαρακτηρίζονταν είτε ψεύτρες είτε φαντασμένες. Είτε απλά έλεγαν για εκείνες ότι «τα ήθελαν».
Οι άνδρες παρέμεναν στην εξουσία, καθώς δεν ήταν δυνατόν να σπάσει τόσο εύκολα, το «άβατο σιωπής» και οι γυναίκες που τολμούσαν να καταγγέλλουν τους θύτες τους, είτε αγνοούνταν είτε ντροπιάζονταν. Ετσι, παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες καθιερωμένων δημοσιογράφων, μέχρι τότε κανείς δεν είχε καταφέρει να φθάσει στην αλήθεια, παρά μόνο αυτές οι δύο ρεπόρτερ των New York Times, η Μέγκαν Τούι και η Τζόντι Κάντορ.
Επιπλέον, η επίμονη έρευνα των δυο γυναικών, που βραβεύθηκαν με Πούλιτζερ, δεν έστειλε μόνο τον άλλοτε κραταιό μεγαλοπαραγωγό του Χόλιγουντ στη φυλακή, αλλά άνοιξε τον Ασκό του Αιόλου φέρνοντας στην επιφάνεια πλήθος άλλων καταγγελιών για σεξουαλικές παρενοχλήσεις και κακοποιήσεις. Οι καταστάσεις αυτές είχαν ως πρωταγωνιστές ή πρωταγωνίστριες εκατοντάδες γυναίκες και παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο, είτε είχαν να κάνουν με τον χώρο του θεάματος είτε όχι. Μίλησαν πολλοί που δεν είχαν απολύτως καμία σχέση τα φώτα και τη δημοσιότητα. Και θα μιλήσουν ακόμη περισσότεροι στη συνέχεια.
«Εχεις ιδέα πόσοι ακόμη “Γουάινσταϊν” μπορεί να βρίσκονται εκεί έξω;», ρωτάει σε μια αποστροφή του λόγου της η μία δημοσιογράφος την άλλη στην ταινία. Οπως, άλλωστε, θα πει ακόμα ένας από τους χαρακτήρες του φιλμ, «αυτό ξεπερνά τον Γουάινσταϊν. Εχει να κάνει με το σύστημα που προστατεύει τους θύτες».
Γι’ αυτό και οι δύο μάχιμες ρεπόρτερ των New York Times δεν χτύπησαν μόνο τον Χάρβεϊ Γουάινσταϊν. Χτύπησαν τον πυρήνα του κοινωνικού κατεστημένου: ένα φαλλοκρατικό, αηδιαστικό, χρόνια διεφθαρμένο σύστημα, που έπρεπε να αλλάξει. Εσπασαν το κατεστημένο που ήθελε τον θύτη παντοδύναμο και ισχυρό, να επαναλαμβάνει τις αρρωστημένες πράξεις του στο διηνεκές και το θύμα, ανήμπορο και χωρίς φωνή, να υποφέρει για μια ζωή. Ενας φαύλος κύκλος χωρίς επιστροφή. Το σχήμα του άλλαξε, επειδή, πολύ απλά… κάποια μίλησε.
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News
