572
|

Μπράβο Σόιμπλε!

Θάνος Δημάδης Θάνος Δημάδης 3 Ιουνίου 2014, 00:15

Μπράβο Σόιμπλε!

Θάνος Δημάδης Θάνος Δημάδης 3 Ιουνίου 2014, 00:15

Αν θέλει να παραμείνει στο ευρώ, η Ελλάδα πρέπει να επιμείνει στις μεταρρυθμίσεις, είπε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, προτού αναγκαστεί να προβεί σε μια υποτυπώδη ανασκευή της δήλωσής του, με την εκπρόσωπό του να τονίζει ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών δεν είπε κάτι άλλο από τα όσα συνηθίζει κατά καιρούς να λέει. Απόπειρα ανασκευής, που έκανε τα πράγματα χειρότερα μόνο ως προς την από μέρους μας συνειδητοποίηση των ισχυρών δόσεων ωμής κυνικότητας, με τις οποίες η γερμανική πλευρά φροντίζει αδιαλείπτως να τροφοδοτεί τη δαμόκλειο σπάθη εκδίωξής μας από το ευρώ, κρατώντας την κρεμάμενη πάνω από τα κεφάλια μας.

Γιατί, κατά τα άλλα, η δήλωση Σόιμπλε έχει και την «ευεργετική» της επίδραση.

Έρχεται για ακόμα μια φορά να μας ταρακουνήσει, θυμίζοντάς μας -σχεδόν μία βδομάδα μετά τους προεκλογικούς, ευρωπαϊκού τύπου, διθυραμβικούς χαριεντισμούς- ότι, παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα, οι κανόνες με τους οποίους παίζεται το παιχνίδι από το 2010 δεν έχουν αλλάξει: μία Γερμανία να επιβεβαιώνει και να ενδυναμώνει με το πέρασμα του χρόνου τον ηγεμονικό της ρόλο σε μία Ευρώπη στην οποία η αλληλεγγύη επιδεικνύεται αλά καρτ, και τις περισσότερες φορές εν είδει ανταλλάγματος με κάτι, που στην περίπτωση της Ελλάδας συνοδεύεται -όπως απέδειξε εκ νέου η δήλωση Σόιμπλε- από ένα ορατό ή αόρατο υπόστρωμα αρνητικών εκφοβιστικών υποθέσεων, που ξεκινούν με το «αν δεν…» (π.χ. αν δεν θέλει να βγει η Ελλάδα από το ευρώ…) και συνεχίζονται με δεικτικές υποδείξεις του στιλ «θα πρέπει να…» (π.χ. …θα πρέπει να κάνει αυτά που τις λέμε).

Φυσικά υπάρχει η άποψη που λέει ότι τα πράγματα έτσι είναι και δεν αλλάζουν. Είναι μια άποψη καθόλα σεβαστή, αν λάβει κανείς υπ' όψη του την παράμετρο της παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας μιας χώρας «ως παρεπόμενο της ανάγκης της να βρει από κάπου χρήματα για να δανειστεί», όπως κάποιοι επιχειρηματολογούν. Κατ' ουσίαν πρόκειται για την άλλη όψη της ίδιας κυνικής προσέγγισης πάνω στην οποία έχει θεμελιωθεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια εκ μέρους της Γερμανίας και των δανειστών μας, η αιτιολογική βάση της συμπεριφοράς ενός αέναου κύκλου εκβιαστικών διλημμάτων απέναντι στη χώρα μας. Είναι, όμως, αρκετό το επιχείρημα ότι επειδή σε δανείζουν, πρέπει να υφίστασαι επ' αόριστον και με καρτερική υποτέλεια το στίγμα της άμεσης ή έμμεσης αμφισβήτησης του δικαιώματος της ισότιμης συμμετοχής σου σε μια νομισματική «οικογένεια», τελώντας υπό τον διαρκή φόβο εκδίωξής σου; Σίγουρα όχι, και όσοι το πιστεύουν αυτό αποδεικνύουν το πόσο ανολοκλήρωτη είναι η πολιτική ένωση στην ευρωζώνη. 

Θα μπορούσε με ευκολία να μεμφθεί κάποιος την κυβέρνηση στη χώρα μας, όσο απέναντι σε τέτοιες δηλώσεις -όπως η τελευταία του Σόιμπλε- αυτή φροντίζει επιμελώς συνειδητά να απέχει δια της ηχηρής σιωπής της. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, ίσως θα ήταν προτιμότερο να «δοξάζουμε» τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών γιατί με τις συχνές αντίστοιχες παρεμβάσεις του φροντίζει να μας υπενθυμίζει το «ποιος πραγματικά έχει το πάνω χέρι στην Ευρώπη», στον αντίποδα της εγχώριας πολιτικής εξουσίας που χτίζει «παλάτια πάνω στην άμμο» με υλικά ψευδαισθήσεων αναγκαίων για την επιβίωσή της. Υπό αυτήν την έννοια, λοιπόν, ένα «μπράβο» στον κ. Σόιμπλε γιατί μας φέρνει συστηματικά αντιμέτωπους με τα όρια της ευθιξίας μας. Διότι ποιος ξέρει; Αν φθάσουμε κάποια στιγμή στο σημείο να ντρεπόμαστε ως αποδέκτες τέτοιων δηλώσεων και να εκδηλώνουμε πανευρωπαϊκά χωρίς φόβο την αγανάκτηση, την ενόχληση και τον θυμό μας γι' αυτές, ίσως κάποτε φθάσουμε αντιστοίχως στο σημείο να μην πανηγυρίζουμε άνευ λόγου και αιτίας για μία… ευχή, όπως αυτή που δίνει τον Οκτώβριο το 2012 η Άγκελα Μέρκελ από την Αθήνα, λέγοντας στους Έλληνες «εύχομαι και ελπίζω να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News