Ο Aλφρεντ Μπρέντελ, ένας από τους πιο καταξιωμένους πιανίστες στον κόσμο, πέθανε σε ηλικία 94 ετών.

Οι εκπρόσωποί του ανακοίνωσαν ότι ο συνθέτης και ποιητής πέθανε στο Λονδίνο, περιτριγυρισμένος από τους αγαπημένους του, την Τρίτη. Είχε τέσσερα παιδιά και τέσσερα εγγόνια.

Οπως σημείωσε το BBC, οι περισσότεροι κριτικοί τον θεωρούν ως έναν από τους σημαντικότερους ερμηνευτές των έργων του Μπετόβεν.

Ο μουσικός ήταν επίσης γνωστός ως διακεκριμένος δοκιμιογράφος και ποιητής, με αστείρευτο χιούμορ.

Ο Αλφρεντ Μπρέντελ γεννήθηκε στις 5 Ιουλίου 1931 στο Βίζενμπεργκ της βόρειας Μοραβίας (σημερινή Τσεχία).

Οταν ήταν μικρός, η οικογένειά του μετακόμιζε συχνά, από μέρος σε μέρος, στην κατεστραμμένη από τον πόλεμο Αυστρία.

Σε αντίθεση με πολλούς επιτυχημένους μουσικούς, κανένας από την οικογένειά του δεν ασχολούνταν με τη μουσική και ο ίδιος παραδέχεται ότι δεν είχε ιδιαίτερο ταλέντο όταν ήταν παιδί.

Τελικά, πήρε μαθήματα πιάνου στην τότε Γιουγκοσλαβία και πήγε να σπουδάσει στο Ωδείο του Γκρατς στην Αυστρία.

Αργότερα, στη Λουκέρνη, παρακολούθησε μαθήματα με τον Εντουιν Φίσερ, τον μουσικό που ο Μπρέντελ θεωρούσε ότι είχε την μεγαλύτερη επιρροή πάνω του, και ο οποίος του έμαθε να παίζει με πάθος τα κλασσικά αριστουργήματα.

Στο ωδείο πήγε μέχρι τα 16 του και στη συνέχεια παρακολούθησε μεν κάποια μαθήματα, αλλά περισσότερο εξερεύνησε μόνος του τις ικανότητές του στο πιάνο.

«Ενας δάσκαλος μπορεί να έχει υπερβολική επιρροή. Ως αυτοδίδακτος, έμαθα να μην εμπιστεύομαι τίποτα που δεν είχα καταλάβει μόνος μου», είχε πει.

Εκανε το δημόσιο ντεμπούτο του στο Γκρατς το 1948, σε ηλικία 17 ετών, και κέρδισε το διάσημο βραβείο Concorso Busoni στην Ιταλία τον επόμενο χρόνο.

Αρχικά ειδικεύθηκε στον Λιστ, και μετά επέκτεινε το ρεπερτόριό του για να συμπεριλάβει κυρίως μουσική συνθετών της κεντρικής Ευρώπης, ενώ απέφυγε σκόπιμα τη σύγχρονη μουσική.

Εμφανίστηκε σε συναυλιακές σκηνές σε όλο τον κόσμο, και το 1971 αποφάσισε να εγκατασταθεί στο Λονδίνο.

Ηχογράφησε τέσσερις φορές τα Κοντσέρτα για Πιάνο του Μπετόβεν, την τελευταία φορά το 1999 με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Βιέννης.

Ο Μπρέντελ έγινε γνωστός σε σχετικά μεγάλη ηλικία στην διεθνή σκηνή. Το πλήρες μέγεθος του ταλέντου του έγινε εμφανές μετά τα 45 του, ανέφερε το BBC.

Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, πόνοι στην πλάτη του δεν τον άφηναν να ερμηνεύει απαιτητικές συνθέσεις , αλλά όπως είπε ο ίδιος, αυτό του επέτρεπε να απολαμβάνει καλύτερα τον πλούτο των λιγότερο απαιτητικών σωματικά έργων του Μπαχ και του Σούμαν, καθώς και τις αγαπημένες του σονάτες.

Πάντα όμως, επέστρεφε στον «αγαπημένο του Μπετόβεν», για τον οποίο «ο θαυμασμός του μεγάλωνε μέρα με τη μέρα, αν όχι ώρα με την ώρα».

Το πρώτο του βιβλίο με δοκίμια, «Musical Thoughts and Afterthoughts», που εκδόθηκε το 1976, περιείχε αναφορές στο μουσικό του έργο, αλλά δεν περιοριζόταν σε αυτό.

Το 1998, εξέδωσε ένα βιβλίο με ποιήματα, το «One Finger Too Many».

Τον Δεκέμβριο του 2008, του απονεμήθηκε το μεγάλο μουσικό βραβείο Χέρμπερτ φον Κάραγιαν για το σύνολο του έργου του, στο Μπάντεν-Μπάντεν, της Γερμανίας.

Αργότερα τον ίδιο μήνα, έκανε την τελευταία του εμφάνιση στη σκηνή στη Βιέννη, όπου ήταν σολίστ στο Κοντσέρτο για πιάνο αρ. 9, του Μότσαρτ.

Η συναυλία αυτή ψηφίστηκε ως μία από τις 100 σημαντικότερες πολιτιστικές στιγμές της δεκαετίας, από την εφημερίδα The Daily Telegraph.

Λίγο αργότερα, σύμφωνα με τον γερμανικό κρατικό ραδιοτηλεοπτικό σταθμό DW, υπέστη οξεία απώλεια ακοής και μπορούσε να ακούει μόνο παραμορφωμένους ήχους.

Στα τελευταία του χρόνια, συνέχισε να ταξιδεύει για να δίνει διαλέξεις, να διαβάζει τα έργα του στο κοινό και να διοργανώνει σεμινάρια για νέους μουσικούς.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News