Εναν χρόνο μετά τις πολύ επιτυχημένες «Αινιγματικές παραλλαγές», ο Σωτήρης Τσαφούλιας επιστρέφει την 1η Φεβρουαρίου στη θεατρική σκηνή του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης με τον «Επισκέπτη» του ίδιου συγγραφέα, Ερίκ Eμανουέλ Σμιτ, και εκλεκτούς ερμηνευτές, για λίγες μόνο παραστάσεις.

Το έργο είναι έντονο σε συναισθήματα και αντιπαραθέσεις, ιδέες και αναζητήσεις. Μυθοπλασία με αληθινά γεγονότα από τη ζωή του πατέρα της ψυχανάλυσης, τον Ζίγκμουντ Φρόιντ, μπλέκονται, δίνοντας τη δυνατότητα στον συγγραφέα του να ασχοληθεί με τα μυστήρια της ανθρώπινης φύσης, αλλά και τα μεγάλα ιδεολογικά και μεταφυσικά ερωτήματα της ύπαρξης.  

Υπόθεση

Βιέννη, 1938. Οι Ναζί έχουν εισβάλει στην Αυστρία και καταδιώκουν τους Εβραίους. Ο Ζίγκμουντ Φρόιντ εξακολουθεί να πιστεύει στο μέλλον και αρνείται να φύγει. Αλλά αυτό το απόγευμα του Απριλίου η Γκεστάπο συλλαμβάνει την κόρη του Αννα και την παίρνει για ανάκριση.

Ο Φρόιντ παραμένει μόνος και απελπισμένος, όταν ξαφνικά ένας άγνωστος μπαίνει από το παράθυρο. Ποιος είναι; Ενας τρελός; Ενας μάγος; Είναι όλο αυτό απλώς ένα όνειρο; Είναι μια ενσάρκωση της αντίληψής μας για το υποσυνείδητο του Φρόιντ; Η είναι πράγματι, όπως ισχυρίζεται, ο Θεός αυτοπροσώπως; 

Ο εξαιρετικός Μάνος Βακούσης ερμηνεύει τον ρόλο του Επισκέπτη. O Φώτης Θωμαΐδης υποδύεται τον Φρόιντ, η Μαρία Παπαλάμπρου είναι η Αννα Φρόιντ, ενώ ο Δημήτρης Παπαδάτος παίζει τον ρόλο του Αξιωματικού.

Σημείωμα του σκηνοθέτη 

«Οταν διάβασα το έργο του Ερίκ Eμμανουέλ Σμιτ “Ο Επισκέπτης”, μου ήρθε στο μυαλό μια φράση του Ευριπίδη. “Τι είναι Θεός; Τι μη Θεός; Και τι το ανάμεσα τους;”.

»Η συζήτηση μεταξύ του άθεου Φρόιντ και του Επισκέπτη στην καρδιά αυτού του αλληγορικού έργου, μοιάζει με την περίληψη μιας συζήτησης επί ενός θέματος που πάντα θα απασχολεί και θα διχάζει τους ανθρώπους, όχι μόνο μεταξύ τους, άλλα τον κάθε έναν από εμάς, εσωτερικά. Το έργο αυτό με κέρδισε γιατί είναι τολμηρό ως προς τον τρόπο με τον οποίο θέτει ερωτήματα, ενώ παράλληλα διατηρεί μια εξαιρετική ισορροπία στην επιχειρηματολογία της προσέγγισης των ερωτημάτων που θέτει.

»Διαθέτει πάθος και σεβασμό και δεν προσφέρει απαντήσεις. Και είναι αυτό ακριβώς που κάνει το έργο, εκτός από φιλοσοφικό, και βαθιά ερωτικό. Γιατί ο Ερωτας κρύβεται στις Ερωτήσεις».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News