«Οπως οι σειρήνες που παγώνουν ολόκληρο το Ισραήλ για ένα λεπτό, στη μνήμη των πεσόντων, ο χρόνος για τον Νταβίντ Γκρόσμαν σταμάτησε μια ημέρα, πριν από 12 χρόνια, όταν οι απεσταλμένοι του Στρατού τού ανακοίνωσαν το θάνατο του γιου του, Ούρι, που είχε σκοτωθεί στον Λίβανο λίγες ώρες πριν από την κατάπαυση πυρός με τη Χεζμπολάχ» σημείωσε πρόσφατα από την Ιερουσαλήμ ο Ντάβιντε Φρατίνι, ανταποκριτής της Corriere della Sera στη Μέση Ανατολή.

Την Τρίτη, 17 Απριλίου, Ημέρα Μνήμης των Πεσόντων του Ισραήλ, ο καταξιωμένος ισραηλινός συγγραφέας μίλησε δημόσια, κατά τη διάρκεια μιας τελετής σε πάρκο του Τελ Αβίβ, για τον νεκρό του γιο ενώπιον, μάλιστα, χιλιάδων ανθρώπων, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονταν οι συγγενείς, Ισραηλινοί αλλά και Παλαιστίνιοι, των θυμάτων του πολέμου ή, μάλλον, των πολλών μικρών πολέμων μεταξύ των δύο εθνών που δεν τελειώνουν ποτέ.

«Είναι δύσκολο και εξαντλητικό να πολεμάμε διαρκώς κατά της βαρύτητας της απώλειας.

» Είναι δύσκολο να χωρίσουμε τη μνήμη από τον πόνο.

»Είναι επώδυνο να θυμόμαστε, αλλά είναι ακόμα πιο τρομακτικό να ξεχνάμε». Αυτά τα τρία σημεία τόνισε, αρχίζοντας την ομιλία του ο Γκρόσμαν.

Επρόκειτο για μια εναλλακτική εκδήλωση, σε πλήρη αντίθεση με την επίσημη γραμμή της δεξιάς κυβέρνησης του Ισραήλ, η οποία προσπάθησε να τη ματαιώσει έως την τελευταία στιγμή, με το υπουργείο Αμυνας της χώρας να φτάνει στο σημείο να ανακαλέσει τις άδειες πολλών Αράβων που επρόκειτο να μεταβούν στο Τελ Αβίβ από τη Δυτική Οχθη.

«Αυτή την εβδομάδα το Ισραήλ γιορτάζει 70 χρόνια. Ευελπιστώ πως θα γιορτάσουμε πολλά ακόμα χρόνια και πως πολλές ακόμα γενιές παιδιών και εγγονιών και δισέγγονων θα ζήσουν εδώ, δίπλα σε ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, με ασφάλεια, ειρηνικά και δημιουργικά, και –το κυριότερο– στο πλαίσιο μιας γαλήνιας καθημερινής ρουτίνας, διατηρώντας σχέσεις καλής γειτονίας, κάπου όπου θα αισθάνονται πως βρίσκονται στο σπίτι τους» σημείωσε ο Γκρόσμαν. Για να υποστηρίξει στη συνέχεια ότι, δυστυχώς, αποτελεί γεγονός πως σήμερα «το ισχυρό Ισραήλ μπορεί να είναι ένα φρούριο, αλλά δεν είναι ένα σπίτι».

Η λύση, κατά τον περυσινό νικητή του Διεθνούς Βραβείου Booker, όσον αφορά τις εξαιρετικά περίπλοκες σχέσεις μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστίνιων, συνοψίζεται στην εξής φόρμουλα: «Εάν οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν ένα σπίτι, τότε δεν θα έχουν ούτε οι Ισραηλινοί (…) Εάν το Ισραήλ δεν γίνει ένα σπίτι, τότε δεν θα γίνει ούτε και η Παλαιστίνη».

Δύο ημέρες μετά, την Πέμπτη 19 Απριλίου, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την Ημέρα της Ανεξαρτησίας και τη συμπλήρωση 70 χρόνων από την ίδρυση του σύγχρονου κράτους του Ισραήλ, 16 επιφανείς Ισραηλινοί –επιστήμονες, ερευνητές και ακαδημαϊκοί οι περισσότεροι, αλλά και επιχειρηματίες και πολιτικοί– τιμήθηκαν με το Israel Prize, την ανώτατη τιμητική διάκριση του ισραηλινού κράτους, για το σύνολο του έργου και της προσφοράς τους. Μεταξύ αυτών συγκαταλεγόταν και ο Νταβίντ Γκρόσμαν, «μία από τις πιο βαθυστόχαστες, πιο συγκινητικές και πιο επιδραστικές φωνές στη λογοτεχνία μας» σύμφωνα με την επιτροπή απονομής.

Το 2015 ο φιλειρηνιστής διανοούμενος είχε αρνηθεί να συμπεριληφθεί μεταξύ των φιναλίστ για το βαρύτιμο βραβείο, θέλοντας να διαμαρτυρηθεί κατά μιας εκστρατείας της ισραηλινής κυβέρνησης, σύμφωνα τουλάχιστον με τον ίδιο, με στόχο ακαδημαϊκούς και φοιτητές που δεν ευθυγραμμίζονται με την επίσημη κυβερνητική γραμμή.

Αυτήν τη φορά, ωστόσο, επέλεξε να δεχτεί την τιμή αλλά και να προσφέρει το 50% του χρηματικού επάθλου που συνοδεύει τη βράβευσή του, σε δύο οργανώσεις που αποτελούν κόκκινο πανί για τους ακροδεξιούς εθνικιστές του Ισραήλ. Η μία είναι η Elifelet που συνδράμει τα παιδιά παράτυπων μεταναστών που κινδυνεύουν με απέλαση, ενώ η άλλη είναι το Forum των οικογενειών των θυμάτων της ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης, που οργάνωσαν την εκδήλωση της Τρίτης.

Μερικά λεπτά πριν από την έναρξη της τελετής για την απονομή των βραβείων, ο σκληροπυρηνικός εθνικιστής και (ακρο)δεξιός υπουργός Παιδείας Ναφτάλι Μπένετ συνάντησε όλους τους τιμώμενους και τους συνεχάρη προσωπικά. Οταν, όμως, έφτασε στον «γνωστό αριστερό συγγραφέα» Νταβίντ Γκρόσμαν, αναφέρει το Ynetnews, περιορίστηκε σε έναν τυπικό χαιρετισμό.

Αλλά κατά την παρέμβασή του ο Μπένετ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην κόντρα ανάμεσα στον Γκρόσμαν και στην κυβέρνηση. Ο ισραηλινός υπουργός αναγνώρισε ότι ο δρόμος που εκείνος ακολουθεί είναι ο «σωστός». Αλλά τόνισε επίσης πως «στην περίπτωση που υπήρχε ένα κουμπί που εάν το πατούσε κάποιος όλοι οι Ισραηλινοί θα είχαν ξαφνικά την ίδια γνώμη με μένα, εγώ δεν θα το πατούσα». Γιατί η κάθε πλευρά χρειάζεται την άλλη. Γιατί «η Δεξιά δεν έχει το μονοπώλιο του πατριωτισμού, όπως η Αριστερά δεν έχει το μονοπώλιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Γιατί «δεν αγαπάει μόνον η Δεξιά τη Γη του Ισραήλ, όπως δεν επιδιώκει την ειρήνη μόνον η Αριστερά. Αμφότερες επιθυμούν το καλό της χώρας» υποστήριξε ο Μπένετ.

Πάντως την Τρίτη ο Νταβίντ Γκρόσμαν είχε τονίσει, μεταξύ άλλων, πως αυτή η χώρα, «ένα Ισραήλ που καταπιέζει έναν λαό εδώ και 70 χρόνια εφαρμόζοντας πολιτικές απαρτχάιντ είναι κάτι λιγότερο από σπίτι. Οταν ο υπουργός Αμυνας εμποδίζει φιλειρηνιστές Παλαιστίνιους να παρευρεθούν σε μια φιλειρηνική συγκέντρωση, αυτό είναι κάτι λιγότερο από σπίτι (…), όταν κάποιος πρέπει να αποδείξει την πίστη του στην κυβέρνηση και στο κυβερνών κόμμα, το Ισραήλ είναι κάτι λιγότερο από σπίτι».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News