1. Η ινσουλίνη είναι καθοριστικής σημασίας στον διαβήτη.
Ασφαλώς και είναι. Η ινσουλίνη είναι μία ορμόνη που παράγεται από τα β-κύτταρα του παγκρέατος και είναι απαραίτητη για τη διατήρηση σε φυσιολογικά επίπεδα του σακχάρου στο αίμα. Η ολική ή μερική έλλειψή της είναι η αιτία του διαβήτη τύπου 1 και τύπου 2, αντιστοίχως, και αν δεν αντιμετωπιστεί σωστά και έγκαιρα ο ασθενής μπορεί να εκδηλώσει σοβαρές επιπλοκές από τα επίμονα αυξημένα επίπεδα σακχάρου στον οργανισμό του. Όταν ο γιατρός συνιστά θεραπεία με ινσουλίνη, αυτό σημαίνει ότι τα β-κύτταρα του παγκρέατος παράγουν λίγη ποσότητα και πρέπει η υπόλοιπη που χρειάζεται ο οργανισμός να χορηγηθεί ως υποδόρια ένεση.

2. Η σημαντική έλλειψη ινσουλίνης προκαλεί σοβαρά συμπτώματα
Αλήθεια. Στα συμπτώματα αυτά συμπεριλαμβάνονται κόπωση, έλλειψη ενεργητικότητας, αυξημένη διούρηση (επιστημονικά αποκαλείται πολυουρία), αυξημένη δίψα (πολυδιψία) κ.α.

3. Η θεραπεία με ινσουλίνη είναι μόνο για τα άτομα με διαβήτη τύπου 1
Μύθος. Η θεραπεία με ινσουλίνη είναι κατάλληλη και για τα άτομα με διαβήτη τύπου 2. Η διαφορά είναι ότι ενώ οι πάσχοντες από διαβήτη τύπου 1 χρειάζονται απαραιτήτως από την αρχή ενέσεις ινσουλίνης (διότι πάσχουν από ολική έλλειψη της ορμόνης), στον διαβήτη τύπου 2 η ανάγκη για ινσουλίνη συχνά προκύπτει έπειτα από κάποια χρόνια από τη διάγνωση.

4. Οι ενέσεις ινσουλίνης είναι επώδυνες
Μύθος. Όχι απλώς δεν είναι επώδυνες, αλλά με τις ειδικές συσκευές (πένες) ινσουλίνης, σχεδόν δεν γίνονται αντιληπτές. Ο πόνος δηλαδή που ίσως προκαλέσουν είναι μικρότερος και από αυτόν που υπάρχει κατά τη μέτρηση σακχάρου στο δάκτυλο, την οποία τα άτομα που μετρούν το σάκχαρο τους είθισται να κάνουν αδιαμαρτύρητα. Οι μέρες που οι ενέσεις ινσουλίνης ήταν μεγάλου μεγέθους, δύσχρηστες και η χορήγηση τους ήταν δύσκολη, αποτελούν πλέον παρελθόν. Σήμερα, η ινσουλίνη είναι εξαιρετικά απλή στη χρήση και επιπλέον μπορούν μπορεί να χορηγηθεί διακριτικά.

5. Οι ενέσεις δυσκολεύουν την καθημερινότητα των ασθενών
Μύθος. Η ινσουλινοθεραπεία προσαρμόζεται στις ανάγκες και στον τρόπο ζωής των ατόμων με διαβήτη και δεν δημιουργούν κανένα πρόβλημα στην καθημερινότητα.

6. Η θεραπεία με ινσουλίνη μπορεί να προκαλέσει υπογλυκαιμία
Αλήθεια. Αλλά κυρίως για τα άτομα με διαβήτη τύπου 1, τα οποία κατά κανόνα διαγιγνώσκονται πριν από την ενηλικίωση (η πλειονότητα των κρουσμάτων εκδηλώνεται έως τις ηλικίες 14-15 ετών) και έχουν πιο ασταθή νόσο. Στα άτομα με διαβήτη τύπου 2, που αποτελούν την πλειονότητα των κρουσμάτων διαβήτη (το 90%-95%), ο κίνδυνος υπογλυκαιμίας είναι μικρότερος, ειδικά με τις νεότερες ινσουλίνες (ανάλογα ινσουλινών).

7. Η ινσουλίνη θα με βοηθήσει να νιώθω καλύτερα
Αλήθεια. Εφόσον ο οργανισμός σας έχει έλλειψη ινσουλίνης, θα νιώσετε καλύτερα όταν ξεκινήσετε την θεραπεία με ινσουλίνη. Η ινσουλίνη, θα βοηθήσει τον οργανισμό σας να αξιοποιήσει τα θρεπτικά συστατικά και τη γλυκόζη της τροφής, μετατρέποντάς τη σε ενέργεια. Έτσι θα νιώσετε πάλι τις δυνάμεις σας να επιστρέφουν και θα μπορείτε να κάνετε ξανά με μεγαλύτερη άνεση τις καθημερινές σας δραστηριότητες.

8. Η λήψη ινσουλίνης σημαίνει «αποτυχία» οποιασδήποτε άλλης θεραπείας
Μύθος. Πολλά άτομα με διαβήτη καταβάλλουν ιδιαίτερα επίπονες προσπάθειες, προκειμένου να ακολουθήσουν το πρόγραμμα δίαιτας, άσκησης και απώλειας βάρος που τους έχει προτείνει ο γιατρός τους. Παράλληλα ακολουθούν με συνέπεια την από του στόματος θεραπευτική τους αγωγή χωρίς να καταφέρνουν να ελέγξουν τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα. Ο διαβήτης τύπου 2 είναι μια εξελισσόμενη νόσος, δηλαδή με την πάροδο του χρόνου, το πάγκρεας εκκρίνει όλο και λιγότερη ινσουλίνη. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται αναπροσαρμογή της θεραπευτικής αγωγής για να διασφαλιστεί ότι το σάκχαρο στο αίμα βρίσκεται σε επιθυμητά επίπεδα. Η σωστή διατροφή και η σωματική άσκηση είναι πάντα σημαντικοί παράγοντες, ωστόσο οι ανάγκες για φαρμακευτική αγωγή αλλάζουν συνεχώς. Ένα μεγάλο ποσοστό ατόμων με διαβήτη τύπου 2 θα χρειαστεί τελικά ινσουλίνη, κάτι το οποίο δεν πρέπει να θεωρείται από τα άτομα με διαβήτη αποτυχία.

9. Η ινσουλίνη χορηγείται εφόρου ζωής
Μύθος. Υπάρχουν άνθρωποι που ίσως χρειαστούν για μικρό χρονικό διάστημα λήψη ινσουλίνης. Οι περιπτώσεις αυτές είναι αμέσως μετά τη διάγνωσή τους (αν το σάκχαρο στο αίμα είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα) ή κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης. Κάποιοι άλλοι ενδέχεται να χρειάζονται ινσουλίνη εφόρου ζωής. Ορισμένα άτομα, τα οποία χάνουν αρκετό βάρος (με δίαιτα και άσκηση ή με χειρουργικές επεμβάσεις) ίσως ανακαλύψουν ότι δεν έχουν πλέον την ανάγκη ινσουλίνης, ενώ άλλοι ενδέχεται να την χρειάζονται ακόμη. Αυτό εξαρτάται σημαντικά από το πόσο έχει ήδη επηρεαστεί η λειτουργικότητα του παγκρέατος, που είναι υπεύθυνο για την παραγωγή της ινσουλίνης.

10. Η ινσουλίνη συμβάλλει στην αύξηση του σωματικού βάρους
Αλήθεια. Σε ορισμένα άτομα με διαβήτη τύπου 2 ενδέχεται να παρατηρηθεί αύξηση του σωματικού βάρους μετά την έναρξη ινσουλινοθεραπείας. Ωστόσο, η αύξηση του σωματικού βάρους δεν οφείλεται σε αυτή καθαυτή την θεραπεία με ινσουλίνη. Οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι, στην περίπτωση που η θεραπεία αντιμετώπισης του διαβήτη είναι αποτελεσματική, τότε ο οργανισμός αρχίζει να απορροφά τους υδατάνθρακες που παίρνει από την τροφή πιο αποτελεσματικά, οδηγώντας έτσι σε αύξηση του βάρους. (Αυτός είναι, άλλωστε, και ο λόγος που η ανεξήγητη απώλεια βάρους αποτελεί ένα συχνό σύμπτωμα του αρρύθμιστου διαβήτη). Τα καλά νέα είναι ότι με τις νέας γενιάς ινσουλίνες, όταν η χορήγηση γίνεται μία φορά την ημέρα, η αύξηση του βάρους είναι μάλλον μικρή, δηλαδή της τάξης των 2 περίπου κιλών σε μεγάλα διαστήματα χορήγησης.

11. Tα άτομα με διαβήτη τύπου 2 δεν παράγουν ινσουλίνη
Μύθος. Τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 ενδέχεται να παράγουν ακόμη και υψηλότερα επίπεδα ινσουλίνης από τα άτομα χωρίς διαβήτη, τουλάχιστον στα πρώτα στάδια της νόσου, μια κατάσταση γνωστή ως υπερινσουλιναιμία. Αυτό συμβαίνει επειδή πολλές φορές, στον διαβήτη τύπου 2, και ειδικότερα στα υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα, υπάρχει μια κατάσταση η οποία ονομάζεται αντίσταση στην ινσουλίνη και κατά την οποία ο οργανισμός χρειάζεται μεγαλύτερες ποσότητες ινσουλίνης για να ρυθμίσει το σάκχαρο στο αίμα, συγκριτικά με ένα υγιές άτομο φυσιολογικού βάρους. Η χορήγηση ενέσιμης ινσουλίνης, συμπληρώνει την ποσότητα ινσουλίνης που χρειάζεται ο οργανισμός, μια και η ενδογενής παραγωγή μειώνεται με την πάροδο του χρόνου.

12. H χορήγηση ινσουλίνης δείχνει ότι ο διαβήτης έχει επιδεινωθεί
Μύθος. Ο διαβήτης είναι μια σοβαρή πάθηση ανεξάρτητα από τον τρόπο αντιμετώπισής του, αν και δυστυχώς ελάχιστοι άνθρωποι το κατανοούν. Αυτό ισχύει επειδή υπάρχει το ενδεχόμενο να έχετε διαβήτη και να αισθάνεστε καλά (ή να αγνοείτε συμπτώματα όπως η δίψα και η κόπωση), οπότε ίσως πιστεύετε ότι έχετε λίγο «αυξημένα» τα επίπεδα του σακχάρου ή κάποια άλλη πάθηση που ακούγεται πιο ήπια. Στην πραγματικότητα, ακόμα και ελαφρώς ανεβασμένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα μπορούν μακροχρόνια να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα στον οργανισμό, δηλαδή να καταστρέψουν τα μικρά αγγεία στα μάτια (αμφιβληστροειδοπάθεια), στα νεφρά (νεφροπάθεια), στα πόδια (διαβητικό πόδι) ή τα μεγάλα αγγεία προκαλώντας βλάβη στην καρδιά. Το σημαντικό είναι να διασφαλιστεί ότι τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα είναι υπό έλεγχο, είτε αυτό απαιτεί κάποια δίαιτα, άσκηση, αντιδιαβητικά φάρμακα, ινσουλίνη ή τον συνδυασμό όλων αυτών.

13. Η ινσουλίνη είναι η «τελευταία» θεραπευτική λύση
Μύθος. Παρόλο που ορισμένοι εξαντλούν κάθε δυνατή θεραπεία για την αντιμετώπιση του διαβήτη πριν καταφύγουν στη χρήση ινσουλίνης, αυτό ίσως δεν είναι και η καλύτερη στρατηγική. Μέχρι κάποιο άτομο με διαβήτη τύπου 2 αρχίσει ινσουλινοθεραπεία, ενδέχεται να έχει ήδη εμφανίσει επιπλοκές που σχετίζονται με τη νόσο, εξαιτίας της κακής ρύθμισης του σακχάρου στο αίμα. Επειδή τα υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα αυξάνουν τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής, εγκεφαλικού επεισοδίου και άλλων σοβαρών προβλημάτων υγείας, δεν πρέπει να χάνεται χρόνος σε θεραπείες που δεν επιτυγχάνουν να θέσουν υπό έλεγχο τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα. Στην πραγματικότητα, η έγκαιρη έναρξη θεραπείας με ινσουλίνη ενδέχεται να αποτρέπει τις όποιες επιπλοκές, συμβάλλει στην καλύτερη αποτελεσματικότητα των από του στόματος αντιδιαβητικών δισκίων (και για περισσότερο χρόνο) και σας επιτρέπει να χρησιμοποιείτε πιο απλά θεραπευτικά σχήματα ινσουλίνης για μεγαλύτερη χρονική περίοδο.