Τη στιγμή που ανακοινωνόταν η μεγάλη ελληνική επιτυχία της εκλογής του υπουργού Οικονομικών Κυριάκου Πιερρακάκη στο αξίωμα του προέδρου του Eurogroup, μεγάλο μέρος της ειδησεογραφίας κατακλυζόταν από όσα έρχονται στο φως για την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ. Η εκλογή δεν ήταν το μόνο θετικό γεγονός το τελευταίο διάστημα.

Πριν από λίγες εβδομάδες, η Σύνοδος της Διατλαντικής Συνεργασίας για την Ενέργεια έφερε στην Αθήνα υπουργούς της κυβέρνησης Τραμπ και εταιρείες-κολοσσούς, που έβαλαν υπογραφή στον νέο γεωστρατηγικό χάρτη: η Ελλάδα είναι πλέον η πύλη εισόδου του αμερικανικού LNG στην Ευρώπη –από εδώ θα ξεκινά ο «Κάθετος Διάδρομος» που θα το μεταφέρει στα κεντρικά και ανατολικά της ηπείρου μας.  

Η συμφωνία που υπεγράφη για την παραχώρηση στην ExxonMobil του «μπλοκ 2» στα δυτικά της Κέρκυρας, ανοίγει τον δρόμο για την πρώτη (ύστερα από 40 χρόνια!) ερευνητική γεώτρηση στην Ελλάδα. Παράλληλα, προχωρεί η συμφωνία με την Κοινοπραξία Chevron-Helleniq Energy για 4 περιοχές (Νότια της Πελοποννήσου, Α2, «Νότια της Κρήτης 1» και «Νότια της Κρήτης 2»). Η Ελλάδα γίνεται και παραγωγός ενέργειας –και το διαβόητο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο αποδεικνύεται ανίσχυρος χαρτοπόλεμος. Επιβεβαιώθηκε ότι παραμένει απολύτως ενεργό το σχήμα 3+1 (Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ και ΗΠΑ) και τέθηκε ξανά στο τραπέζι ο αγωγός East Med για τη μεταφορά φυσικού αερίου από το Ισραήλ, μέσω της Κύπρου και της Ελλάδας, στην Ευρώπη.

Η Αίγυπτος δέσμευσε τεράστια έκταση γης για το πρόγραμμα GREGY: το μεγαλύτερο αιολικό και φωτοβολταϊκό πάρκο στον κόσμο, που θα παράγει ετησίως 3 GIGA ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία με υποθαλάσσιο καλώδιο θα εξάγεται στην Ελλάδα για κατανάλωση εδώ και για επανεξαγωγή στην υπόλοιπη Ευρώπη. 

Ολα αυτά συνέβησαν σε λίγες εβδομάδες. Η χώρα μας, από «μαύρο πρόβατο» αναλαμβάνει το υψηλότερο αξίωμα που έχει αναλάβει Ελληνας από την ένταξή μας, στην ΕΕ. Παράλληλα ως καίριος διαμετακομιστικός ενεργειακός κόμβος, αλλά και παραγωγός ενέργειας, αναβαθμίζει δραστικά τη γεωπολιτική σημασία της και ισχύ, κατοχυρώνει την ενεργειακή της ασφάλεια, αποκτά οικονομικά οφέλη, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για φθηνότερες τιμές ενέργειας για πολίτες και επιχειρήσεις και εμβαθύνει τη στρατηγική συμμαχική σχέση της με τις ΗΠΑ, με το Ισραήλ, αλλά και με τη σημαντικότερη αραβική χώρα της Μεσογείου, την Αίγυπτο.

Ασφαλώς, δεν έπεσαν ξαφνικά από τον ουρανό αυτές οι επιτυχίες: τις έφεραν η μεθοδική και συστηματική δουλειά ετών, οι προσεκτικοί χειρισμοί μακριά από κάθε είδους φανφάρες και τυμπανοκρουσίες, η προσήλωση στο αποτέλεσμα. Τις έφεραν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, που εργαζόταν μέσα σε ένα δύσκολο και πολύπλοκο διεθνές περιβάλλον, με επιδέξιους χειρισμούς και με σταθερή πυξίδα το πραγματικό εθνικό συμφέρον και οι αρμόδιοι υπουργοί (Κυριάκος Πιερρακάκης και Σταύρος Παπασταύρου) με στοχευμένες κινήσεις.

Εργο της κυβέρνησης είναι η Ελλάδα της αισιοδοξίας και της αυτοπεποίθησης, της δημιουργίας και της μεταρρυθμιστικής πνοής. Η σύγχρονη Ελλάδα, που διεκδικεί τη θέση που της αξίζει στην περιοχή μας, στην Ευρώπη και στον κόσμο. Η Ελλάδα που χτίζεται συστηματικά από το 2019: Με το μεγάλο εξοπλιστικό πρόγραμμα των ενόπλων δυνάμεων και με την αυστηρή μεταναστευτική πολιτική που ανέκοψε τις ροές. Με οικονομική ανάπτυξη και με 500.000 νέες θέσεις εργασίας. Με τις μειώσεις των φόρων και τις αυξήσεις των μισθών. Με τα μη κρατικά πανεπιστήμια και με τις αλλαγές στον ποινικό κώδικα. Με το ψηφιακό κράτος, το 112, το νέο ΕΣΥ. Με τα σημαντικά έργα υποδομής. 

Υπάρχει βέβαια και η άλλη όψη της Ελλάδας. Εκείνη που (παραστατικά…) εικονογραφούν οι παθογένειες που ταλαιπωρούν τη χώρα: Η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ, που συμπυκνώνει παράνομες και αντιπαραγωγικές πρακτικές απάτης δεκαετιών. Η αιματηρή βεντέτα στα Βορίζια, που αποτυπώνει όψεις κοινωνικής καθυστέρησης. Οι ισχυροί θύλακες γραφειοκρατίας και αδιαφορίας για τον πολίτη, που εξακολουθούν να υφίστανται σε υπηρεσίες του Δημοσίου και λειτουργούν ως βαρίδια και τροχοπέδη για κάθε βήμα προόδου. Συμπεριφορές που δυσκολεύουν την καθημερινότητά μας –από τα σκουπίδια στα πεζοδρόμια, ως το παρκάρισμα σε θέσεις αναπήρων. Οι οργανωμένες εστίες διαφθοράς στην κοινωνία και στην οικονομία, που τώρα αποκαλύπτονται και αντιμετωπίζονται από το ελληνικό FBI.

Οι πολιτικοί του λαϊκισμού, του τοξικού λόγου και της επιστροφής στο παρελθόν, που επιχειρούν να φέρουν τη χώρα στα δικά τους (πολύ μικρά…) μέτρα εναντιούμενοι σε κάθε βήμα προόδου, αν και θέλουν να χαρακτηρίζονται «προοδευτικοί». Ολα αυτά συνυπάρχουν σε μια διαρκή, καθημερινή σύγκρουση. Το ζήτημα είναι προς τα πού δείχνει η πυξίδα. Και σε ποια πλευρά βρίσκεται ο καθένας σε αυτή τη σύγκρουση.

---

* Ο Δημήτρης Τσιόδρας είναι ευρωβουλευτής, εκπρόσωπος Τύπου της ευρωομάδας της ΝΔ

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News