Η φιλοσοφία για τη ζωή και για το θάνατο πάνε, λένε, χέρι-χέρι. Προφανώς διότι το ένα προεξοφλεί ή προϋποθέτει το άλλο. Είναι η μόνη σίγουρη γνώση που έχουμε και η μόνη σιγουριά που θέλουμε να ξεχάσουμε!

Τον τρόπο που αξίζει να ζήσεις και αντίστοιχα να πεθάνεις, το αποφασίζει εκτός από τον καθένα και η εποχή, τα ήθη και έθιμά της, ακόμη και το μέρος του Κόσμου που έτυχε να γεννηθείς. Στην Ανατολή, ας πούμε, ή στη Δύση…

Το θέμα είμαι μεγάλο, σχεδόν ατελείωτο, αλλά αφορμή για να πάω από το ένα άκρο στο άλλο, από τον ζόφο στον καγχασμό και από την λύπη στην ιλαρότητα, ήταν οι ειδήσεις της επικαιρότητας, όπως τις έβλεπα να περνάνε από το Ιντερνετ.
Έτσι:

1. Αν έτυχε να γεννηθείς στο Ιράν και σε λένε Σακινέ Μοχαμαντί Αστιάνι, έχεις μπροστά σου έναν «θάνατο δια λιθοβολισμού», διότι –υποτίθεται- ότι συμμετείχες στη δολοφονία του συζύγου σου. Όταν συλληφθεί ο δράστης, και πάλι σε περιμένει ο ίδιος θάνατος, διότι η κατηγορία μετετράπη σε «μοιχεία πριν ολοκληρωθεί το πένθος»! Αφού ξεσηκώνεται παγκοσμίως η ιντερνετική κοινότητα και συγκεντρώνει υπογραφές και αφού ο Λούλα της προσφέρει άσυλο στην Βενεζουέλα, η ποινή μετριάζεται (;) σε «θάνατο δι απαγχονισμού»!

2. Αν έτυχε να γεννηθείς στο Αφγανιστάν, είσαι όμορφη και σε λένε Bibi Aisha, έχεις την … μοναδική ευκαιρία της ζωής σου να γίνεις εξώφυλλο στο TIME, γιατί γλίτωσες το θάνατο, αλλά σου έκοψαν τα αυτιά και τη μύτη (ναι!) οι ταλιμπάν, γιατί το έσκασες από ένα γάμο, όπου ο γαμπρός δεν ήρθε και οι συγγενείς σε ήθελαν για υπηρέτρια.

3. Αν έτυχε να γεννηθείς στη Δύση, μπορείς να αναστενάξεις με ανακούφιση. Ισως όμως αγχωθείς λιγάκι γιατί εδώ το παρακάνουμε προς την άλλη πλευρά. Την ώρα που προσπαθώ να ξεχάσω το εξώφυλλο του ΤΙΜΕ, με την όμορφη αλλά ακρωτηριασμένη αφγανή, πέφτω πάνω στο πρώτο στον κόσμο lifestyle (μάλλον deathstyle) περιοδικό, το “eulogy” (sic), με εξώφυλλο το εφιαλτικά «τραβηγμένo» πρόσωπο της ηθοποιού Μόλι Πάρκιν. Ξεφυλλίζω ηλεκτρονικά τις σελίδες του eulogyκαι με πιάνουν τα γέλια και με την ωραιοποίηση του θανάτου και με τον πανηγυρικό στολισμό νεκρών και πενθούντων…

Πλάκα έχει. Μπορεί εκεί στις βαθιά νυχτωμένες από δημοκρατία και δικαιώματα χώρες να ζουν και να πεθαίνουν, αγνοώντας τη λέξη «ελευθερία», αλλά κι εμείς εδώ στον αναπτυγμένο κόσμο δεν θα αφήσουμε τίποτα χωρίς στυλ: «10 τρόποι για να είστε μια ανεπανάληπτη χήρα» ή «Πώς θα λάμπετε μέσα στο φέρετρο»!

Μεταξύ μας, προτιμώ τη δεύτερη υπερβολή. Αυτό που με ανησυχεί είναι ότι πολλοί ισχυρίζονται ότι ο τρόπος που πεθαίνεις έχει σχέση με τον τρόπο που ζεις. Και όπως οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο, θα ήθελα να πεθάνω ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά. Από κάθε άποψη…

 

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News