Το όνομα του Τζον Φαν Σιπ (η σωστή προφορά του είναι Φαν’τ Σχιπ) δεν προκάλεσε ενθουσιασμό, ούτε μεταξύ των συμβούλων της ΕΠΟ που τον επέλεξε. Υπήρξε εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, με πάνω από 270 συμμετοχές στον Αγιαξ και 41 στην εθνική ομάδα της Ολλανδίας, έχει κατακτήσει δέκα σπουδαίους τίτλους (ανάμεσά τους και ευρωπαϊκούς), όμως ως προπονητής δεν είναι -δεν ήταν, ποτέ- πρώτης σειράς. Οπως πολύ σωστά παρατήρησε ένα από τα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ομοσπονδίας, η οποία την Τετάρτη ενέκρινε την πρόσληψή του, είναι ο ακριβότερος ξένος τεχνικός που μπορούσαμε να πληρώσουμε.

Ο διάδοχος του Αγγελου Αναστασιάδη στο τιμόνι της Εθνικής, ο οποίος έπιασε, κιόλας, δουλειά (χθες βράδυ παρακολούθησε το φιλικό της ΑΕΚ με την Μπασάκσεχιρ στο ΟΑΚΑ), έχει πλούσιες παραστάσεις από μεγάλες διοργανώσεις. Εχει θητεύσει, μεταξύ άλλων, στην εθνική ομάδα της Ολλανδίας, που έπαιξε στους τελικούς του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2006 και του Euro 2008, ως βοηθός του Μάρκο Φαν Μπάστεν. Αλλά, ίσως το πιο εντυπωσιακό κεφάλαιο του βιογραφικού του, είναι η μαθητεία του δίπλα στον Γιόχαν Κρόιφ. Με τον οποίο, ο Φαν Σιπ είχε μια σχέση «καρμική».

Εξαιτίας του ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο. Στον Καναδά, όπου γεννήθηκε (30 Δεκεμβρίου 1963) από ολλανδούς γονείς, το αγαπημένο του σπορ ήταν το χόκεϊ επί πάγου – ήθελε να γίνει επαγγελματίας. Ωσπου, τον Μάιο του 1972, λίγους μήνες πριν κλείσει τα εννέα του χρόνια, έτυχε να παρακολουθήσει στην TV τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης: Αγιαξ – Ιντερ 2-0, με δύο γκολ του Κρόιφ. Ο μικρός μαγεύτηκε από τις αέρινες κινήσεις του «Ιπτάμενου Ολλανδού». Το βράδυ, πριν πέσει για ύπνο, έκανε μιαν ευχή: να παίξει, κάποτε, στον Αγιαξ και να τον γνωρίσει από κοντά.

Ηταν η χρονιά που η οικογένειά του επέστρεψε στην Ολλανδία. Ετρεξε, αμέσως, να γραφτεί στις ποδοσφαιρικές ακαδημίες του «Αίαντα». Την επόμενη χρονιά (1973) ο Κρόιφ έφυγε από το Αμστερνταμ για να συνεχίσει την καριέρα του στην Μπαρτσελόνα. Πόσες πιθανότητες υπήρχαν, να συναντηθούν οι δυό τους; Κι όμως, το παιδικό του όνειρο έμελλε να πραγματοποιηθεί, με έναν τρόπο απίθανο, σχεδόν παραφυσικό. Στις 6 Δεκεμβρίου 1981, το ντεμπούτο του Φαν Σιπ στην πρώτη ομάδα του Αγιαξ συνέπεσε με την επιστροφή του Κρόιφ, έπειτα από οκτώ χρόνια απουσίας. Πάτησαν το ίδιο χορτάρι. Ο 18χρονος -τότε- Τζο άκουσε και το πρώτο «μπράβο» από το ίνδαλμά του.

Αργότερα έμαθε ότι και η προώθησή του στην πρώτη ομάδα ήταν «έργο Κρόιφ». Ο ολλανδός θρύλος τον είχε ξεχωρίσει, στους Νέους, και είχε συμβουλέψει τον προπονητή των «μεγάλων», Κουρτ Λίντερ, να του δώσει μία ευκαιρία. Ο Φαν Σιπ έπαιξε δίπλα στον Κρόιφ (ως δεύτερος επιθετικός) για ενάμισι χρόνο. Μέχρι το 1983, που ο Κρόιφ έφυγε για να κλείσει τη μυθική του καριέρα στη Φέγενορντ. Από το 1985 έως το 1988 τον είχε προπονητή. Δάσκαλο στο ποδόσφαιρο, αλλά και στη ζωή. Οπως έχει εξομολογηθεί σε συνέντευξή του, «ακόμη και σήμερα, όταν έχω κάποιο πρόβλημα να λύσω, αναρωτιέμαι τι θα έκανε εκείνος, πώς θα το διαχειριζόταν».

Χάθηκαν για μερικά χρόνια. Το 1988 ο Κρόιφ ανέλαβε την Μπαρτσελόνα. Ο Φαν Σιπ συμπλήρωσε ένδεκα χρόνια στον Αγιαξ, κατακτώντας τέσσερα Πρωταθλήματα και τρία Κύπελλα Ολλανδίας, ένα Κύπελλο Κυπελλούχων (1987) στην Αθήνα, κι ένα Κύπελλο UEFA (1992). Αυτός ήταν ο τελευταίος του τίτλος με τον «Αίαντα», προτού πάρει μεταγραφή στην Τζένοα. Τέσσερις σεζόν αργότερα αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, για να βρει τον Κρόιφ και πάλι στο δρόμο του. Ως προπονητής, πλέον.

Με τις δικές του «ευλογίες» ανέλαβε την U-17 του Αγιαξ το 1997, την U-19 δύο χρόνια μετά, και βοηθός του Κο Αντριάνσε στην πρώτη ομάδα τη σεζόν 2000-2001. Τότε αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του μακριά από τον σύλλογο που επί 25 χρόνια υπήρξε το ποδοσφαιρικό του σπίτι, όμως ως τεχνικός ηγέτης της Τβέντε συμπλήρωσε μόλις 40 αγώνες. Επέστρεψε στον Αγιαξ και συνεργάστηκε με τον Φαν Μπάστεν στην U-21. Το καλοκαίρι του 2004 ο Κρόιφ έστειλε το «δίδυμο» στην εθνική Ολλανδίας (έως τον Αύγουστο του 2008) κι έπειτα πάλι στον Αγιαξ. Αλλά, τη φορά αυτή, στην πρώτη ομάδα.

Από το 2010 έως το 2017 ο Φαν Σιπ εργάστηκε στην Αυστραλία. Ως προπονητής -και αργότερα τεχνικός διευθυντής- της Μέλμπουρν Χιτ. Με ένα διάλειμμα έξι μηνών, όταν ο Κρόιφ ανέλαβε την Τσίβας Γουαδαλαχάρα. Από τους εκατοντάδες ανθρώπους που γνώρισε στην καριέρα του ο τεράστιος Ολλανδός, διάλεξε εκείνον για να τον συντροφεύσει στο Μεξικό. Το πρότζεκτ δεν είχε επιτυχία, και ο νέος ομοσπονδιακός μας τεχνικός επέστρεψε στη Μελβούρνη. Ο Κρόιφ του είχε υποσχεθεί ότι θα πήγαινε να τον βρει – πάντα ήθελε να ταξιδέψει στην Αυστραλία. Τον πρόλαβε, όμως, ο θάνατος (2016).

Τον Ιανουάριο του 2017 ο Φαν Σιπ επέστρεψε στην Ολλανδία για να βρεθεί κοντά στον ετοιμοθάνατο πατέρα του, που πέθανε μετά τρεις εβδομάδες. Βρήκε δουλειά στην Τσβόλε, από την οποία απολύθηκε τον περασμένο Ιανουάριο. Στη Μελβούρνη είναι πάντα ευπρόσδεκτος, όμως εκείνος αναζητούσε μια νέα πρόκληση – κάτι που να του ταιριάζει, όπως είπε προ μηνών σε συνέντευξή του. Προφανώς, πιστεύει ότι η Εθνική Ελλάδας είναι η ευκαιρία που έψαχνε.

Υπέγραψε συμβόλαιο δυόμισι ετών. Που σημαίνει ότι θα κριθεί σε βάθος χρόνου: από την πορεία της Εθνικής μας στους προκριματικούς του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Κατάρ, οι οποίοι ολοκληρώνονται τον Μάρτιο του 2022. Αλλά είναι παράξενο, που ένας μαθητής του Κρόιφ, ρομαντικός του ποδοσφαίρου της φαντασίας, της τεχνικής και της ποιότητας, αποφάσισε να ξοδέψει την τελευταία, ίσως, ευκαιρία του στην Ευρώπη, σε μια χώρα που ενδιαφέρεται μόνο για το αποτέλεσμα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News