Έχουν ειπωθεί και έχουν γραφτεί πολλά για τις συνέπειες της κρίσης. Απολύσεις, ανεργία, οικονομική ανέχεια και τόσα άλλα. Μία από τις συνέπειες, είναι και οι επιπτώσεις της κρίσης στο αστικό, στο δομημένο περιβάλλον των πόλεων. Σίγουρα δεν είναι οι σημαντικότερες αν τις συγκρίνουμε με όσες ανέφερα πιο πάνω, είναι όμως συνέπεια όλων αυτών. Και είναι εδώ για να μας καταθλίβουν με τη νέα όψη των πόλεων. Τα κλειστά μαγαζιά και καταστήματα στις γειτονιές και συνοικίες μοιάζουν με δόντια βγαλμένα που χάσκουν. Τα ενοικιαστήρια και πωλητήρια είναι σαν εκκλήσεις για μια νέα ζωή που όμως θα αργήσει σίγουρα πολύ να έρθει, αν έρθει. Στο μεταξύ οι απλήρωτοι λογαριασμοί ανακατεμένοι με διαφημιστικά στοιβάζονται στις εισόδους των μαγαζιών και οι σκονισμένες και θαμπές προθήκες είναι εκεί για να μας θυμίζουν ότι η ζωή έχει πια φύγει από κει.

Στην οδό Παπαδιαμαντοπούλου, από το σούπερ μάρκετ Σκλαβενίτης, που βρίσκεται στο νούμερο 50, μέχρι το νούμερο 24, στην διασταύρωση με την οδό Μιχαλακοπούλου, μέτρησα, και φωτογράφισα, 17 κλειστά καταστήματα και μαγαζιά. Δηλαδή σε 26 νούμερα, υπάρχουν 17 καταστήματα που έχουν κλείσει. Και δεν μιλάω για τα ενοικιαστήρια και τα πωλητήρια στις πολυκατοικίες. Η Αθήνα και οι συνοικίες της δεν είναι πια οι ίδιες. Οι άνθρωποι που κυκλοφορούν στους δρόμους δεν σου δημιουργούν την εντύπωση, ή καλύτερα την ψευδαίσθηση, ότι τα πράγματα είναι όπως πριν. Όχι, οι πόλεις μας νεκρώνουν σιγά-σιγά και οι ξεδοντιασμένοι δρόμοι κάνουν και αυτόν τον απλό περίπατο καταθλιπτικό.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News