Η ήττα των Σοσιαλδημοκρατών σφραγίζει το τέλος του «φαινομένου Σουλτς» στη γερμανική πολιτική ζωή. Ο Μάρτιν Σουλτς δεν κατάφερε να δώσει ούτε νέα πνοή ούτε νέες ιδέες στο SPD. Βοήθησε αρχικά τους Σοσιαλδημοκράτες περίπου όπως και ο Ρέντσι στην Ιταλία όταν έγινε για πρώτη φορά επικεφαλής του Δημοκρατικού Κόμματος και για τους ίδιους λόγους. Και οι δύο κατάφεραν να δώσουν την αίσθηση του καινούργιου σε σύγκριση με την παλαιά φρουρά.

Αλλά πολύ γρήγορα στη Γερμανία έγινε αντιληπτό ότι ο Σουλτς δεν είχε να πει και να προτείνει κάτι διαφορετικό από τη Μέρκελ. Ετσι μετά την ευφορία των πρώτων μηνών ήρθαν οι συνεχείς ήττες στις τοπικές εκλογές. Αυτή είναι η εκτίμηση του γνωστού γερμανού αναλυτή των «Financial Times», Βόλφγκανγκ Μίνχαου στην Corriere della Sera για το αποτέλεσμα των εκλογών στη Βόρεια Ρηνανία – Βεστφαλία.

Ηταν η τρίτη συνεχόμενη ήττα του Σουλτς σε τοπικές εκλογές μέσα σε λίγους μήνες. Αν οι χριστιανοδημοκράτες του CDU συνεργαστούν με τους φιλελεύθερους του FDP στη Βόρεια Ρηνανία – Βεστφαλία ίσως αυτό να αποτελέσει πρόκριμα για μία τη συνεργασία των δύο κομμάτων σε εθνικό επίπεδο μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου – ίσως και με τη σύμπραξη των Πράσινων. Επιπλέον ένα αποδυναμωμένο SPD δεν θα είχε κανένα ενδιαφέρον να συμμετέχει ξανά σε έναν μεγάλο συνασπισμό όπως σήμερα. Αν τελικά οι Σοσιαλδημοκράτες ηττηθούν ίσως πράγματι η καλύτερη λύση για αυτούς θα είναι να επιτρέψουν στην αντιπολίτευση, καθώς η παραμονή τους στην κυβέρνηση θα ήταν καταστροφική.

Σε σχέση με το 7% που έλαβε το ξενοφοβικό AfD o Μίνχαου διαφωνεί με όσους βλέπουν σε αυτό την αρχή της κάμψης του. Αντίθετα ο γνωστός οικονομολόγος εκτιμά ότι το ποσοστό αυτό δείχνει πως η Ακροδεξιά στη Γερμανία – η οποία έχει σχεδόν αποκλειστικά αντιμεταναστευτικό προσανατολισμό – έχει αποκτήσει πλέον ένα σταθερό κοινό και η πιθανότητα να ξεπεράσει το πλαφόν του 5% τον Σεπτέμβριο είναι μεγάλη.

Στην ερώτηση αν βλέπει κάτι που θα μπορούσε να ανακόψει την πορεία της Μέρκελ προς την τέταρτη εκλογή της στην καγκελαρία, ο Μινχάου εκτιμά ότι μόνο ένα σκάνδαλο θα μπορούσε να της στερήσει της νίκη και αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται κάτι τέτοιο στον ορίζοντα. Ούτε ένα νέο άνοιγμα των συνόρων στους μετανάστες, όπως έκανε η καγκελάριος το 2015,  φαίνεται πιθανό καθώς η Μέρκελ πήρε το μάθημά της.

Από την άλλη πλευρά τέσσερις μήνες είναι μεγάλο διάστημα στην πολιτική. Το είδαμε άλλωστε και στη Γαλλία. Αν οι Σοσιαλδημοκράτες παρουσίαζαν ένα γενναίο πρόγραμμα, όπως έκανε ο Μακρόν, προωθώντας μία φιλοευρωπαϊκή προεκλογική εκστρατεία – υποστηρίζοντας για παράδειγμα την τραπεζική ένωση – και με δυνατή κοινωνική ατζέντα ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. «Αλλά ο Σουλτς δεν θα το κάνει, δεν είναι του χαρακτήρα του», λέει ο Μίνχαου. «Είναι διαμεσολαβητής, όχι μαχητής, ένας άσος των συμβιβασμών και γι’ αυτό τα κατάφερε καλά στο ευρωκοινοβούλιο. Αλλά η γερμανική πολιτική σκηνή απαιτεί άλλα χαρακτηριστικά που αυτός δεν διαθέτει» καταλήγει ο γερμανός αναλυτής.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News