Μοιάζει με ταινία για την Αγρια Δύση, με την υπόθεση, όμως, να διαδραματίζεται στον 21ο αιώνα. Η κατακόρυφη άνοδος της τιμής του χρυσού έχει οδηγήσει πολλούς ανθρώπους στις ορεινές περιοχές της Καλιφόρνιας, όπου αναζητούν το πολύτιμο μέταλλο με τους παραδοσιακούς τρόπους. Το φαινόμενο, όπως γράφει ο Economist, συνδυάζει οικονομικές προσδοκίες, τουριστική ανάπτυξη και τη διαχρονική ανθρώπινη γοητεία για το μέταλλο που πάντα κινούσε τον κόσμο.

«Κρατάμε το ταψί με τα δύο χέρια», εξηγεί ο Νικ Πρεμπάλικ, καθώς δείχνει πώς γίνεται το παραδοσιακό κοσκίνισμα. Στην Τζέιμσταουν, στις πλαγιές της Σιέρα Νεβάδα, ο μεταλλωρύχος συνεχίζει, βάζοντας το ταψί μέσα στο νερό. Με τρεις βυθίσεις του ταψιού, τα πετραδάκια και η άμμος σιγά-σιγά παρασύρονται, αφήνοντας πίσω ένα μικρό χρυσαφένιο στίγμα, μεγέθους όσο περίπου μισό νύχι. «Μεγάλο κομμάτι!», σχολιάζει ο Πρεμπάλικ, υπολογίζοντας την αξία του στα 20 δολάρια.

Η τιμή του χρυσού άγγιξε τα 4.380 δολάρια/ουγγιά (περίπου 31 γραμμάρια) στις 20 Οκτωβρίου και, παρά τις διακυμάνσεις, παραμένει περίπου 55% υψηλότερη από πέρσι. Κάποιοι αναλυτές προβλέπουν ότι μέσα στο επόμενο έτος ίσως φτάσει τα 5.000 δολάρια/ουγγιά. Αυτή η εκτίναξη έχει προσελκύσει τουρίστες, συνταξιούχους και λάτρεις της περιπέτειας στα βουνά της Καλιφόρνιας, παραδοσιακό προορισμό για όσους ονειρεύονται να γίνουν πλούσιοι κοσκινίζοντας πετραδάκια.

Πριν από μια δεκαετία ο Πρεμπάλικ κέρδιζε περίπου 30.000 δολάρια τον χρόνο παραδίδοντας μαθήματα χρυσοθηρίας· τώρα λέει ότι το εισόδημά του ξεπερνά τα 100.000 δολάρια. Ακόμη και οι σχετικοί σύλλογοι γνωρίζουν άνθηση: ο Μάρτι Πόλσεν, πρόεδρος των Temecula Valley Prospectors, αναφέρει ότι σε κάθε συνάντηση εμφανίζονται νέα μέλη, πολλά από τα οποία δηλώνουν ανοιχτά ότι ελπίζουν να πλουτίσουν.

Δεν ευθύνεται μόνο η υψηλή τιμή για αυτόν τον νέο «πυρετό του χρυσού», γράφει ο Economist. Τα τελευταία χρόνια οι δυνατές χειμερινές καταιγίδες έχουν αποκαλύψει φλέβες χρυσού στις πλαγιές. Με το λιώσιμο των χιονιών, ψηφίδες και μικροί βώλοι παρασύρονται από ρυάκια και καταλήγουν σε κοιλώματα όπου κάποιος τυχερός μπορεί σχετικά εύκολα να τα βρει. Επιπλέον, πολλοί αναφέρουν ως έμπνευση τη δημοφιλή εκπομπή του Discovery, «Gold Rush», η οποία, στην 16η σεζόν της πλέον, παρακολουθεί ομάδες χρυσοθήρων στον Καναδά.

Ο συνδυασμός υψηλής αξίας, έντονων βροχοπτώσεων και τηλεοπτικής δημοσιότητας έχει αναζωογονήσει παλιές μεταλλευτικές πόλεις που βασίζονται στον «τουρισμό του χρυσού». Η Κολούμπια, για παράδειγμα, φιλοξενεί επιχειρήσεις που φέρουν το όνομα «Mother Lode» (Η Μεγάλη Φλέβα Χρυσού), μια αναφορά στην ιστορία της περιοχής.

Παρότι ο χρυσός ευθύνεται για το πρώτο μεγάλο μεταναστευτικό κύμα το 1848, τότε οι ανατολικές ελίτ χλεύαζαν τους τυχοδιώκτες της Δύσης. Ο Χ. Ντ. Θορώ έγραφε το 1852 ότι η Καλιφόρνια είναι «τρεις χιλιάδες μίλια πιο κοντά στην κόλαση». Ο κίνδυνος παραμένει: ο Πρεμπάλικ φυλάει προσεκτικά την ιδιοκτησία του επειδή δέχεται επιδρομές από επίδοξους κλέφτες.

Αν και υπάρχουν υπέροχες ημέρες, όπως τότε που ο ίδιος και ο πατέρας του βρήκαν 127 ουγγιές, οι σύγχρονοι χρυσοθήρες συμφωνούν ότι τα πραγματικά κέρδη συνήθως τα αποκομίζουν όσοι πουλούν εξοπλισμό στους ενθουσιώδεις νεοφερμένους. Τελικά, η ανθρώπινη απληστία αποδεικνύεται πιο σίγουρη επένδυση από τον ίδιο τον χρυσό.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News