Με τις εξαγγελίες του Σαββάτου (6/9), τα όσα συμπληρωματικά αναφέρθηκαν στη συνέντευξη Τύπου της Κυριακής (7/9) και όσες εξειδικεύσεις ακολουθήσουν τις επόμενες ημέρες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης άνοιξε τα χαρτιά του στο νέο κύκλο του πολιτικού παιγνίου (ή έστω κάποια από αυτά). 

Αυτό προμηνύεται σκληρό και συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις όποιος έχει μεγάλη «μπάνκα» διαθέτει και ένα προβάδισμα, ειδικά αν ξέρει και να παίζει. 

Και τα δύο ισχύουν στην περίπτωση του Μητσοτάκη. 

Οι εξαγγελίες του θα μπορούσαν να προσομοιάζουν σε ένα δικό του «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα». Πλην όμως, δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. 

Οι φοροελαφρύνσεις και οι λοιπές ρυθμίσεις που ανακοινώθηκαν στο Βελλίδειο έχουν σαφώς προεκλογική στόχευση, είναι όμως λελογισμένες και μπορούν κάλλιστα να θεωρηθούν μεταρρυθμίσεις. 

Μπορεί να μην είναι τόσο τολμηρές όσο διαφημίζεται, ειδικά αν αναλογιστεί κάποιος ότι ελάχιστα, έως και καθόλου, αφορούν τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος και τις στρεβλώσεις τις αγοράς, όμως την ίδια στιγμή δύσκολα μπορούν να απορριφθούν με πειστικά επιχειρήματα και αντιπροτάσεις από την αντιπολίτευση. 

Συνεπώς, μπορεί κάποιος να μιλήσει, ίσως για πρώτη φορά, για μία επανεκκίνηση της κυβέρνησης, που θα μετρηθεί στις επικείμενες δημοσκοπήσεις, όπου και θα φανεί αν υπάρχουν περιθώρια για ανάκτηση μία δυναμικής με σαφές εκλογικό αποτέλεσμα. 

Η ουσία είναι ότι με τις εξαγγελίες Μητσοτάκη, η κυβέρνηση αποκτά ένα νέο πολιτικό εγχειρίδιο, μία πυξίδα και ένα πλαίσιο προσδοκιών, που είναι και το κρισιμότερο στοιχείο στην πολιτική. 

Απέναντί της εξακολουθεί να έχει μία νωθρή και καχεκτική αντιπολίτευση και – πιθανώς – έναν πρώην Πρωθυπουργό που σύντομα θα επιχειρήσει την πολιτική του αναβάπτιση με ένα νέο σχήμα, δίχως να είναι απολύτως σαφές αν θα επιδιώξει να ξεχαστεί το παρελθόν του ή απλώς θα προσπαθήσει να το υποβαθμίσει και να πείσει ότι έχει μετατραπεί σε κάτι που ούτε και ο ίδιος πιστεύει. Ως προς αυτό, έχει ίσως την αξία της στη συγκυρία και η αναφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα ως χορηγούς.

Με το νέο πολιτικό περιβάλλον να διαμορφώνεται κατ’ αρχάς μέσω των όσων ανέφερε ο Πρωθυπουργός το Σαββατοκύριακο, θα πρέπει να δοθεί κάποια προσοχή σε ορισμένες πολιτικές του επισημάνσεις. 

Η μία είναι η στρατηγική του επιλογή να απευθυνθεί στην αντιπολίτευση και να ζητήσει συναινέσεις για αποφάσεις, όπως το Εθνικό Απολυτήριο, η συνταγματική αναθεώρηση και πιθανώς άλλα, σημαντικότερα ζητήματα. Αυτό αφορά πρωτίστως το ΠΑΣΟΚ, που λογικά δεν θα έπρεπε να έχει πρόβλημα να προσέλθει σε μία τέτοια συζήτηση, τουλάχιστον ένα τμήμα του και ειδικότερα εκείνο που εξακολουθεί να προσδιορίζεται ως εκσυγχρονιστικό. Δεν θα πρέπει να υποβαθμιστεί η σημασία αυτής της παραμέτρου. 

Η άλλη, σημαντική, αναφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι τα όσα ανέφερε και επανέλαβε σε σχέση με το μετεκλογικό σκηνικό. Δίχως να αγνοούνται οι προφανείς και αναμενόμενες απαντήσεις του για αλλαγή του εκλογικού νόμου, πρόωρες εκλογές, ή ακόμη και αλλαγή ηγεσίας στην κυβέρνηση και τη ΝΔ «εν κινήσει», ο Πρωθυπουργός, ίσως για πρώτη φορά, άφησε ανοιχτά πολλά ενδεχόμενα πολιτικών εξελίξεων την επομένη των εκλογών. 

Οσο και αν οι αναφορές του μπορεί να έχουν στοιχεία πολιτικής μπλόφας ή και να θεωρούνται αναμενόμενες, η απάντηση ότι «ο λαός θα αποφασίσει αν θέλει κυβέρνηση αυτοδύναμη ή συνεργασίας» εμπεριέχει σημαντικά στοιχεία ρεαλισμού. Είναι σαφώς πιο αξιόπιστη από τις μηδενιστικές και απορριπτικές κραυγές του ΠΑΣΟΚ και υπηρετεί παράλληλα τις διαρκείς επικλήσεις του ίδιου του Μητσοτάκη στη σταθερότητα. 

Με τα όσα περιγράφηκαν αυτό το Σαββατοκύριακο στη ΔΕΘ, ανοίγει ο νέος πολιτικός κύκλος. Το κλείσιμό του ορίζεται από τις εκλογές και φυσικά η συνέχεια δεν θα εξελιχθεί εν κενώ. Και σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ υπάρχει και δύσκολο γεωπολιτικό περιβάλλον και πιθανές φουρτούνες στα ελληνοτουρκικά. Ομως όλα θα κριθούν εν τέλει, όπως πάντα, στην αποτελεσματικότητα και στην προοπτική κυβερνησιμότητας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News