— «Τι έγινε με τη συνέντευξη για δουλειά;».

— «Δεν μου έχουν απαντήσει ακόμα».

Ο σύντομος διάλογος εκτυλίχθηκε σε ένα καφέ, με έναν φίλο. Η συζήτηση συνεχίστηκε με συγκρατημένο θυμό και απογοήτευση εκ μέρους του σχετικά με το πότε θα πάρει απάντηση για μια δουλειά, για την οποία πέρασε από συνέντευξη. Καταλήξαμε ότι μπορεί και να μην του απαντήσουν ποτέ, ως είθισται σε πάρα πολλές περιπτώσεις.

Εδώ μιλάμε για ένα έργο που το έχουμε ζήσει όλοι. Προετοιμαζόμαστε, περνάμε συνεντεύξεις, επενδύουμε χρόνο, ελπίδα, ενίοτε και ρούχα για να ταιριάζουμε στον ενδυματολογικό κώδικα μιας εργασίας. «Θα σας ενημερώσουμε», μας λένε όλοι, αλλά οι μισοί τουλάχιστον δεν το κάνουν. Μας αφήνουν σε μια συνθήκη σιωπής, που δεν έχει ούτε ναι, ούτε όχι.

Εργασιακό ghosting, ο όρος που ήρθε να περιγράψει την ξαφνική, ανεξήγητη διακοπή της επικοινωνίας από εργοδότες ή υπεύθυνους προσλήψεων, την απουσία ενημέρωσης για μια δουλειά που αιτήθηκες, για την οποία πάλεψες και συμμετείχες σαν υποψήφιος. Σε καλούν οι ίδιοι πολλές φορές και δεν σου απαντούν ποτέ, σε αφήνουν να βράζεις στο ζουμί σου, αυτό είναι το πιο εξοργιστικό.

Περνάς τρία στάδια συνέντευξης, κάνεις προτάσεις, παραδίδεις κάποιο project που σου ζήτησαν δοκιμαστικά, ξοδεύεις εργατοώρες για να φανείς αντάξιος των προσδοκιών. «Μου ζήτησαν να τους γράψω ολόκληρη σειρά, μου είπαν ότι θα το γυρίσουν σίγουρα, και μετά εξαφανίστηκαν. Ενας χρόνος έχει περάσει και δεν έχουν πει μια λέξη», μου είπε έξαλλη μια γνωστή μου σεναριογράφος αναφερόμενη σε μεγάλο κανάλι το οποίο της ζητούσε επίμονα να συνεργαστούν–ονόματα δεν λέω, υπολήψεις δεν θίγω.

Είναι τόσο διαδεδομένη η τακτική, που τις περισσότερες φορές την αποδέχεσαι σαν φυσιολογική. Ετσι γίνεται, λες από μέσα σου και προσπαθείς να το ξεπεράσεις. Πολλές φορές εκπλήσσεσαι κιόλας, όταν κάποιος εργοδότης έχει την ευγενή καλοσύνη να σε ενημερώσει και να σου πει ότι απορρίφθηκες, ότι δεν θα προχωρήσει η συνεργασία σας. «Λυπούμαστε αλλά δεν σας επιλέξαμε». Σχεδόν δακρύζεις όταν βλέπεις μια απάντηση σαν την παραπάνω στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο σου. Θέλεις να τους πάρεις τηλέφωνο και να τους ευχαριστήσεις που είχαν την ευγενή καλοσύνη να σε ειδοποιήσουν.

Σε έναν κόσμο όπου οι μαζικές αιτήσεις μέσω πλατφόρμας, τα αυτοματοποιημένα ATS και η πίεση χρόνου στα τμήματα HR είναι ο κανόνας, θα έλεγε κανείς ότι το να μην σου απαντήσουν ποτέ δεν είναι και τόσο φοβερό. Πώς δεν είναι! Η απόρριψη διαμέσου της σιωπής μπορεί να σε διαλύσει. Γιατί δεν σου επιτρέπει να κλείσεις την υπόθεση μέσα σου με μια σαφή πληροφόρηση. Κατ’ επέκταση, σου αφαιρεί την αίσθηση αυταξίας, τον έλεγχο και την κοινωνική σύνδεση, περισσότερο από την ευθεία απόρριψη. Οταν απλώς κόβεται κάθε επικοινωνία, ο ανθρώπινος νους δημιουργεί σενάρια, ενοχές και ανασφάλειες.

Στην Ελλάδα αρκετές έρευνες και ρεπορτάζ καταγράφουν υψηλά ποσοστά εμπειριών εργασιακού ghosting. Πάνω από το 50% των υποψηφίων έχει δεχθεί σιωπηλές απορρίψεις. Αν είσαι ενεργός στην αγορά εργασίας, δεν χρειάζεσαι τις στατιστικές για να το καταλάβεις. Ξέρεις από τη δική σου εμπειρία και από αφηγήσεις του κοντινού περιβάλλοντος ότι η εργασιακή εξαφάνιση ζει και βασιλεύει. Ας μην μιλήσουμε για την υποβολή βιογραφικού, αυτό κι αν είναι πετραδάκι στο κενό χωρίς κανένα feedback.

Η αιτία του φαινομένου προκύπτει από οργανωτικά κενά, αλλά πολύ συχνά οφείλεται και σε καθαρή, απροκάλυπτη αδιαφορία. Μια εργασιακή αγένεια που σου την πετάνε στα μούτρα χωρίς καμία ενοχή και χωρίς τακτ. Αν επιμείνεις και τους ζητήσεις ενημέρωση ο ίδιος για την εξέλιξη της υπόθεσής σου, μπορεί απλώς να σου πουν ότι δεν πρόλαβαν να σε ενημερώσουν. Τόσο απλά.

Ασφαλώς υπάρχουν κοινωνικές επιπτώσεις από αυτή την ψυχοφθόρα αντιμετώπιση. Να μην απορούμε που η πλειοψηφία πια έχει μειωμένη εμπιστοσύνη στην αγορά εργασίας και δυσπιστεί ως προς τις προθέσεις εταιρειών και εργοδοτών. Να μην απορούμε που και οι εργαζόμενοι αφήνουν τους εργοδότες στα κρύα του λουτρού και εξαφανίζονται. Οταν το εργασιακό ghosting συμβαίνει από τη μία πλευρά, κάποια στιγμή θα συμβεί και από την άλλη.

Τι θα έκανε τη διαφορά; Ενα αυτοματοποιημένο μήνυμα, σε μια λογική χρονική στιγμή και όχι ύστερα από έναν χρόνο, θα ήταν αρκετό για να νιώσεις ότι σε αντιμετωπίζουν με αξιοπρέπεια, ότι τηρούν τους βασικούς κανόνες ευγένειας απέναντί σου. Στην τελική, το ghosting είναι αγένεια με κόστος, αυτό πρέπει να το καταλάβουμε. Και στην αγορά εργασίας, όπως και στη ζωή, η αγένεια επιστρέφει συνήθως εκεί που δεν το περιμένεις.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News