Ενας βετεράνος Πασόκος έστειλε αυτό το διαφωτιστικό σημείωμα όταν διάβασε ότι ο Τσίπρας διόρισε επικεφαλής στην Επιτροπή Πολιτικής Στρατηγικής και Ανάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ τον Στέφανο Τζουμάκα:

«Εντάξει, μην κάνετε έτσι με τον Τζουμάκα. Τι σας έπιασε και τον προγκίζετε; Επειδή ο Τσίπρας τον έβαλε στην ηγεσία της Επιτροπής Πολιτικής Στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ; Σιγά τα ωά. Ξέρατε δηλαδή και από χθες ότι υπήρχε Επιτροπή Πολιτικής Στρατηγικής εκεί στην Κουμουνδούρου και είχατε αγωνία ποιον θα χρίσει ο Τσίπρας επικεφαλής της; Ελάτε τώρα, ας σοβαρευτούμε.

»Εξάλλου, όση κακία και αν βγάλετε, όσο φαρμάκι κι αν χύσετε, εμείς οι παλιοί Πασόκοι δεν θα πάψουμε ποτέ να αγαπάμε τον Τζούμη. Ετσι τον φωνάζαμε πάντα, κι ας σας ενοχλεί αυτή η οικειότητα, είτε Νεοδημοκράτες είστε, είτε Συριζαίοι, είτε Πασόκοι. Το πράγμα είναι απλό. Ο Τζούμης, ο Στέφανος τέλος πάντων, είναι δια παντός συνδεδεμένος με τα νιάτα μας.

»Σαν να λέμε, τον ξέρουμε καλά, κι απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη. Γι’ αυτό και πάντα, σε κρίσιμες πολιτικές ή εσωκομματικές στιγμές του κραταιού ΠΑΣΟΚ, αφού κάναμε τις βαθυστόχαστες αναλύσεις μας περί των κεντρικών εξελίξεων, καταλήγαμε σε μια ομόφωνη πρόταση: “Πάμε τώρα να πιούμε ένα κρασί με τον Τζούμη, να μάθουμε παρασκήνιο”.

»Α, βέβαια, ο Στέφανος ήταν πάντα ο ειδικός του παρασκηνίου. Σε κάθε μάχη, σε κάθε σύγκρουση, σε κάθε μικρή ή μεγάλη εξέλιξη, αυτός μας αποκάλυπτε ποιος ήταν ο δεξιός, ποιος ο αριστερός, ποιος ο καταφερτζής, ποιος ο πουλημένος, ποιος ο μυστικός πράκτορας της μιας ομάδας μέσα στην άλλη, ποιος ο φαύλος και ποιος ο φαυλεπίφαυλος. Ναι… του άρεσε πάντα η λέξη «φαυλεπίφαυλος» και τη χρησιμοποιούσε κατά κόρον εναντίον όποιου δεν χώνευε. Δηλαδή εναντίον όλων.

»Με δυο λόγια, περνούσαμε καλά με τον Τζούμη και μαθαίναμε τα πάντα από το στόμα του. Ωραίος στην παρέα, μονοπωλούσε τη συζήτηση, γελούσαμε πολύ. Εδινε στο κατινίστικο πολιτικό κουτσομπολιό μια απαράμιλλη ιδεολογική χροιά. Εκρηκτικός χαρακτήρας, ινστρούχτορας μεταπολιτευτικής κοπής, ήταν μια κατηγορία μόνος του. Οι διάφορες Πασοκικές ομάδες τσακώνονταν άγρια μεταξύ τους, αλλά τον Στέφανο ποτέ δεν τον παρεξήγησε κανείς, κι ας ήταν μέσα σε όλα παριστάνοντας τον πρωταγωνιστή. “Ε, καλά, το είπε ο Τζούμης” λέγαμε κι αυτό ήταν.

»Είχε αντιδικτατορικές περγαμηνές, αυτό είναι αλήθεια. Μετά τις έκανε φύλλο και φτερό, όπου αναλάμβανε (κομματικά και κυβερνητικά) τα έκανε ψιλομαντάρα, αλλά μαντάρα με πάντα βαρύ ιδεολογικό αποτύπωμα και το δικό του αξεπέραστο στυλ. Στο τέλος, δε, κανένας δεν του καταλόγιζε τίποτα. Ηταν τα νιάτα μας, ρε παιδί μου, τα ανέμελα, τα Πασοκικά, τα ωραία.

»Εμείς τον αγαπάμε και θα τον αγαπάμε τον Τζούμη. Ολοι εσείς οι υπόλοιποι, παρακαλώ, να τον αντιμετωπίσετε με κατανόηση. Αν είστε Νεοδημοκράτες, στείλτε του ένα μπουκέτο λουλούδια. Αν αυτός εκπροσωπεί τον καινούργιο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτα. Και μόνο η ανακοίνωση του διορισμού του έκανε τη δουλειά σας ευκολότερη.

»Αν, πάλι, είστε Συριζαίοι, μην ανησυχείτε διόλου. Την εκλογική στρατηγική τη βγάζει ο αρχηγός και η στενή ομάδα του, αυτές οι Επιτροπές Πολιτικής Στρατηγικής είναι της πλάκας. Ευτυχώς για σας, διότι έτσι και η Επιτροπή του Τζούμη είχε καμιά ουσιαστική αρμοδιότητα, την είχατε βάψει. Ο Στέφανος θα την ανατινάξει μέσα σε τρεις συνεδριάσεις, θυμηθείτε με σε κάναν μήνα. Πρόκειται για το πιο χαριτωμένο διχαστικό ζιζάνιο της γενιάς του».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News