Η αποστολή του Κωστή Χατζηδάκη στο Μαξίμου ήταν σαφής. Μέτρα σε συνεργασία με το υπουργείο Οικονομικών, που θα είναι τόσο απλά ώστε θα μπορούν να γραφτούν σε τραπουλόχαρτο. Το επίδομα στις συντάξεις και η επιστροφή του ενοικίου έγιναν σε αυτή τη λογική.

Μόνο που τα συγκεκριμένα μέτρα, όπως και οι φοροελαφρύνσεις που θα ανακοινωθούν στη ΔΕΘ, είναι σημαντικά αλλά δεν ανήκουν στα μέτρα βελτίωσης της καθημερινότητας του πολίτη. Μια έννοια που λέγεται εύκολα αλλά είναι δύσκολο να προσδιοριστεί.

Παράδειγμα υπάρχει. Ο τρόπος που ο Κυριάκος Πιερρακάκης χρησιμοποίησε τις υπηρεσίες του υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης. Διευκόλυνε την έκδοση πιστοποιητικών, βοήθησε τους Ελληνες να κινηθούν στην περίοδο της Covid-19 και αργότερα να κλείσουν ραντεβού για να εμβολιαστούν, και πέτυχε το ακατόρθωτο. Να δώσει στο κράτος τον ρόλο του καλού στην καθημερινή ζωή του πολίτη. Εναν αυτονόητο ρόλο στα σκανδιναβικά κράτη, αλλά αδιανόητο στην Ελλάδα. Θα είναι επίτευγμα του Κυριάκου Μητσοτάκη αν μπορέσει να τυποποιήσει το κράτος σε αυτόν τον ρόλο.

Η καμπάνια για τη βελτίωση της καθημερινότητας πρέπει να σταματήσει να είναι ένα θέμα που έρχεται στην επικαιρότητα αν το αναφέρει ο Μητσοτάκης, αλλά να γίνει κύρια ενασχόληση ενός στελέχους του Μαξίμου. Οχι ενός υπεραπασχολημένου όπως ο Κωστής Χατζηδάκης, αφού θα γίνει ένα ακόμα «ντράβαλο» στις υποχρεώσεις του, αλλά όχι και ενός με μικρό ειδικό βάρος, αφού τότε οι υπουργοί θα τον αγνοούν.

Μετά, να δημιουργηθεί μια ολιγομελής επιτροπή που δεν θα εξετάζει την καθημερινότητα του πολίτη γραμμικά, αφού θα χαθεί σε κοινωνιολογικές αναλύσεις, αλλά περιπτωσιολογικά. Τι ενοχλεί τον πολίτη όταν βγαίνει από το σπίτι του; Ποιοι ελεύθεροι χώροι υπάρχουν για να κάνει βόλτα ή να αθληθεί και σε τι κατάσταση βρίσκονται; Τι του αρέσει να βλέπει στην τηλεόραση πριν πάει για ύπνο; Πόσο δύσκολα θα είναι τα μέτρα, ποιοι πρέπει να επιληφθούν και πόσο χρόνο θα πάρουν;

Το πρώτο που χρειάζεται είναι οι προτάσεις για την καθημερινότητα να είναι σαφείς και όχι ομιλίες της Βουλής των Εφήβων. Δεύτερον, να μην υπάρχει προκατάληψη και οι δύο να μην ξεκινάνε με διάθεση «άντε … εσύ κι ο γρύλος σου», που λέει το ανέκδοτο. Μετά, οι υπουργοί να αντιλαμβάνονται ότι θα πάρουν credits ανάλογα με εκείνα της μετεωρικής πορείας του Πιερρακάκη.

Τέλος, να αποφευχθεί η μεγαλομανία. Μπορεί η επιτροπή να μην καταφέρει όλοι οι κάτοικοι της Αθήνας να ξυπνάνε κοιτάζοντας από το παράθυρο του υπνοδωματίου τους την Ακρόπολη, αλλά τουλάχιστον να μπορούν να βγαίνουν από την πολυκατοικία χωρίς να τους καλημερίζουν οι μουντζούρες στον απέναντι τοίχο. Small is beautiful, που λέγανε τη δεκαετία του ’60.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News