Οταν οι άνδρες της Χαμάς άρχισαν να δολοφονούν αμάχους στα κιμπούτς, γνώριζαν πολύ καλά τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Ακόμα και ο πλέον αφελής ή ο πιο φανατικός εξ αυτών δεν πίστευε ότι το Ισραήλ θα μείνει άπραγο. Ηξεραν ότι θα ακολουθήσει λουτρό αίματος, βομβαρδισμοί, χερσαίες επιχειρήσεις.

Και τότε γιατί το έκαναν; Οχι, η αντίδραση στην πολύχρονη σκλαβιά, ειδικά όταν ξέρεις τι πρόκειται να ακολουθήσει, δεν είναι πειστική εξήγηση. Θα ήταν αν επρόκειτο για ένα αυθόρμητο ξέσπασμα. Ομως η επίθεση προς το Ισραήλ είχε πίσω της μακροχρόνιο σχεδιασμό με πλήρη γνώση συνεπειών. Η σκοπιμότητα αναλύθηκε επαρκώς και εκτενώς. Υπάρχουν αρκετοί παίκτες που επωφελούνται από την ανάφλεξη. Το Ιράν επειδή δεν θα προχωρήσει η προσέγγιση ανάμεσα στο Ισραήλ και στους Αραβες. Η Ρωσία επειδή ελάχιστοι ασχολούνται με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Το κατεστημένο του Τελ Αβίβ που δεν θέλει να συζητήσει την προοπτική ίδρυσης παλαιστινιακού κράτους. Ακόμα και οι Αραβες, που αναστατώνονται τώρα, όλο και κάτι θα βγάλουν από την αύξηση στην τιμή του πετρελαίου. Με δυο λόγια, η Χαμάς δούλεψε για αρκετούς άλλους, εκτός από τον παλαιστινιακό λαό.

Η οργάνωση ισχυρίζεται ότι με αυτόν τον τρόπο επαναφέρει το Παλαιστινιακό στην κορυφή της διεθνούς ατζέντας. To πέτυχε. Φούντωσε και τον αντισημιτισμό. Καλό και αυτό. Αλλωστε ο βασικός σκοπός είναι η καταστροφή του Ισραήλ. Ναι, μόνο που το αίτημα για ίδρυση κράτους, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή, επιστρέφει καμιά πενηνταριά χρόνια πίσω. Οποιος πιστεύει ότι  αυτός ο πόλεμος θα οδηγήσει άμεσα σε επίλυση του Μεσανατολικού, ας κοιτάξει τις δορυφορικές φωτογραφίες από τη Γάζα που ισοπεδώνεται. Τότε θα καταλάβει και πόσο σοβαρές είναι οι ελπίδες των φανατικών για καταστροφή του Ισραήλ.

Σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ανάμεσά τους και η Αθήνα, πολλοί άνθρωποι βγαίνουν στον δρόμο για να φωνάξουν υπέρ του παλαιστινιακού λαού. Εν προκειμένω, η Χαμάς τα κατάφερε, καθώς για ένα κομμάτι της διεθνούς κοινής γνώμης ταυτίζεται πλέον με το σύνολο των Παλαιστινίων. Αλλά και πάλι, οι φωνές υπέρ του παλαιστινιακού λαού έχουν ηθική βάση. Στη Γάζα, μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά, αν και δεν νομίζω να έβγαινε κανένας στον δρόμο υπέρ των ανυποψίαστων αμάχων που σφαγιάστηκαν από τη Χαμάς ή κρατούνται όμηροι.

Αν όμως ακολουθήσεις τη λογική των διαδηλωτών, θα πέσεις σε τοίχο. Το αίτημα για λευτεριά στην Παλαιστίνη είναι σωστό και δίκαιο. Ομως πρωτίστως υπονομεύθηκε από τη Χαμάς. Πιστεύει κανείς ότι μετά από όσα συνέβησαν, συμβαίνουν και θα συμβούν, θα κάτσει το Ισραήλ στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης για παλαιστινιακό κράτος; Εξίσου σωστό είναι το αίτημα για ανθρωπιστικούς διαδρόμους και απομάκρυνση των αμάχων. Αλλά, συγγνώμη, περίμενε κανείς, υπό αυτές τις συνθήκες, το Ισραήλ να κάνει επίδειξη fair play και να στέλνει συστημένους πυραύλους σε διευθύνσεις διαμονής των στελεχών της Χαμάς; Ολη αυτή η επιχείρηση σχεδιάστηκε από τη Χαμάς για να προκαλέσει λουτρό αίματος και τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή στη Γάζα. Δεν είναι, άλλωστε, απολύτως βέβαιο ότι η Χαμάς επιθυμεί εκτόνωση της κρίσης με την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους στον ορίζοντα. Υπάρχουν άνθρωποι στην ηγεσία της που έχουν γίνει εκατομμυριούχοι από αυτή τη δουλειά.

Και ερχόμαστε στη στάση που τηρεί η Ελλάδα, απαρέγκλιτα στο πλευρό του Ισραήλ, συντεταγμένη με τους περισσότερους ευρωπαίους εταίρους και τις ΗΠΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε, για άλλη μια φορά, τη στάση της Ελλάδας ως «δεδομένος σύμμαχος». Δηλαδή θα ήταν καλύτερο να ήταν απρόβλεπτος; Εξ όσων γνωρίζουμε, την τελευταία φορά που η Ελλάδα έπαιξε «απρόβλεπτα» βρέθηκε με ένα τρίτο μνημόνιο στην πλάτη και τη δημόσια περιουσία στο Υπερταμείο. Η Ελλάδα οφείλει να εργαστεί για τη διάνοιξη ανθρωπιστικών διαδρόμων (όπως κάνει, κατά τους ισχυρισμούς του ΥΠΕΞ), θυμίζοντας και στην κοινή της γνώμη ότι είναι με τους Παλαιστινίους και όχι με τη Χαμάς, εξυπηρετώντας παράλληλα τη στρατηγική της σχέση με το Ισραήλ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News