0,7%.

Μόνο τόσο μας χωρίζει από την κορυφή.

Μόνο τόσο μας χωρίζει από το να γίνουμε οι «παγκόσμιοι» πρωταθλητές στην ανεργία. Κι όπου παγκόσμιοι, εννοούμε ανάμεσα στα κράτη-μέλη του ΟΟΣΑ, του Οργανισμού που έχει στις τάξεις του τις χώρες που κινούν κατά βάση την παγκόσμια οικονομία. Μη γελιόμαστε, εκεί είναι το παιχνίδι, ανάμεσα σε αυτές τις χώρες.

Ο ΟΟΣΑ ανακοίνωσε το βράδυ της Τρίτης τα στοιχεία για την ανεργία στις χώρες-μέλη του. Και μαντέψτε που βρισκόμαστε. Στην προτελευταία θέση. Ή αλλιώς, στη δεύτερη θέση από τους χειρότερους.

Δείτε:

Μόνο η Νότιος Αφρική μας ξεπερνά. Και όχι με μεγάλη διαφορά, μόλις με 0,4. Και μη βιαστεί κανείς να μιλήσει για τη λαίλαπα των Μνημονίων. Ούτε η Ισπανία που είναι ακριβώς από πάνω μας, ούτε η Ιταλία που είναι δύο θέσεις πιο πάνω, ούτε η Σλοβενία, η Γαλλία που είναι τρεις και τέσσερις θέσεις παραπάνω, αντίστοιχα, είχαν Μνημόνια. Το «παραμύθι» αυτό κρατά χρόνια. Και τώρα που κλείνουμε ένα χρόνο με άλλη κυβέρνηση, με μία κυβέρνηση με τελείως διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων είναι καιρός να παραδεχτούμε κάποια πράγματα. Κάποια πράγματα που έχουν άμεση σχέση με τα υπόλοιπα ποσοτικά και ποιοτικά στοιχεία του ΟΟΣΑ, κάποια πράγματα που έχουν άμεση σχέση με το μέλλον το δικό μας και αυτό των παιδιών μας.

Αυτήν την στιγμή, στη ζώνη των χωρών του ΟΟΣΑ υπάρχουν 40 εκατομμύρια άνεργοι. Οσο μία Ελλάδα, ένα Βέλγιο, μία Τσεχία και μία Πορτογαλία, δηλαδή. Μαζί. Τα 40 εκατομμύρια είναι κατά οχτώ περισσότερα από τα όσα υπήρχαν πριν από το ξέσπασμα της κρίσης. Αύξηση, δηλαδή, 20% μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια.

Το βασικότερο, όμως, είναι αλλού. Για τη χώρα μας κυρίως.

Ρίξτε μια πιο προσεκτική ματιά στο παραπάνω γράφημα. Απεικονίζει τα ποσοστά ανεργίας, όσον αφορά τα μακροχρόνια διαστήματα. Δηλαδή, πόσος κόσμος είναι για περισσότερες από 365 ημέρες άνεργος. Εκεί είμαστε πρωταθλητές. Κι αυτό λέει πολλά. Λέει πολλά για τον ίδιο μας τον λαό, ο οποίος συνηθίζει στο χάος (ψυχολογικά και οικονομικά), λέει πολλά για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία κλείνει σε πέντε μέρες έναν χρόνο διακυβέρνησης. Εναν χρόνο στον οποίο αναλώθηκε σε εσωκομματικές εκκαθαρίσεις και σε φαντεζί -σαν τα πουκάμισα του Γιάνη- διαπραγματευτικές φιγούρες, αντί να λύσει τα δομικά προβλήματα της ανεργίας στη χώρα. Κι όταν αποφάσισε να ασχοληθεί με αυτό το έκανε με διορισμούς και με κομματικά βύσματα.

Οι «κακοί» με τους «κακούς» και οι «καλοί» με τους «κακούς»

Ενα άλλο στοιχείο που έχει μεγάλο ενδιαφέρον είναι η «ποιότητα» των ανέργων της κάθε χώρας. Πάρτε για παράδειγμα το παρακάτω γράφημα. Αποτυπώνει την απασχόληση στις χώρες του ΟΟΣΑ, όσον αφορά τους εργαζομένους με χαμηλές δεξιότητες και αυτούς με υψηλές. Εχουμε από τα χαμηλότερα ποσοστά και στην πρώτη κατηγορία και στη δεύτερη. Αυτό, όμως, που έχει τη σημασία του είναι αυτά στη δεύτερη. Εχουμε τη χειρότερη επίδοση όσον αφορά τον κόσμο με ικανότητες, με δεξιότητες, με πτυχία κλπ. Δεν παράγουμε θέσεις εργασίας που να απαιτούν ιδιαίτερα προσόντα. Είμαστε η χώρα της καφετέριας και του σουβλατζίδικου, κι αυτό έφτασε η ώρα να αποτυπωθεί ξεκάθαρα.

Είναι κι άλλα που μπορεί να πει κανείς. Για το πόσο άσχημες είναι οι συνθήκες εργασίας στους χώρους δουλειάς (έχουμε τη δεύτερη χειρότερη επίδοση πίσω από την Τουρκία), για την απασχόληση των μεταναστών (είμαστε τρίτοι από το τέλος) και για αυτή στα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας (κι εδώ τρίτοι από το τέλος). Είναι κι άλλα, αλλά δεν ξέρω πόσο νόημα έχει. Κανείς δεν δείχνει να ασχολείται. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά, ασχολείται με τη φιέστα που θα κάνει την Κυριακή για τον έναν χρόνο του στην εξουσία.

Ολα τα στοιχεία εδώ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News