Ο Τάσος Θεοφίλου είχε καταδικαστεί σε 25 χρόνια κάθειρξη για συμμετοχή σε ληστεία μετά φόνου. Πριν από λίγες μέρες αθωώθηκε στο Εφετείο. Με ψήφους 3-2. Ηταν ένας δικαστής που έκανε, με το βάρος της ψήφου του, την πλάστιγγα να γείρει προς τη μεριά του Θεοφίλου. Τότε είπαμε ότι η Δικαιοσύνη λειτούργησε σωστά.

Η Ηριάννα καταδικάστηκε πρωτόδικα σε κάθειρξη 13 ετών για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση. Αν θέλετε λαϊκό δικαστήριο με ετυμηγορία δευτερολέπτων, να πάτε στο facebook. Μέχρι στιγμής δεν έχουμε δει πουθενά δημοσιευμένο το σκεπτικό της πρωτόδικης υπόθεσης. Ωστόσο πληροφορίες και εκτιμήσεις αναφέρουν ότι το πλήθος των ενοχοποιητικών στοιχείων δεν ήταν επαρκές για να στείλει ένα νέο άνθρωπο πίσω από τα κάγκελα. Επίσης, κατά το διάστημα της υποδικίας της, η Ηριάννα, μπορούσε να διαφύγει στο εξωτερικό και, τέλος πάντων, δεν είχε τη συμπεριφορά ανθρώπου που είναι επικίνδυνος για την τέλεση αξιόποινων πράξεων. Αυτό επιβεβαιώνεται και από το ακαδημαϊκό της περιβάλλον καθώς η ίδια συντάσσει τη διδακτορική της διατριβή.

Τη Δευτέρα, το Πενταμελές Εφετείο Αναστολών δεν εξέτασε αν είναι αθώα ή ένοχη. Το Εφετείο έπρεπε να αποφασίσει αν η ποινή της θα ανασταλεί μέχρι την εκδίκαση της έφεσης της σε δεύτερο βαθμό. Με ψήφους 3-2, απέρριψε την αίτηση αναστολής. Ηταν και πάλι ένας δικαστής. Τώρα είπαμε ότι η Δικαιοσύνη δεν λειτούργησε σωστά.

Αν σας ενδιαφέρει η προσωπική μου άποψη, θα σας έλεγα ότι ναι, έπρεπε να δώσουν ανασταλτικό χαρακτήρα στην εκτέλεση της ποινής, αξιολογώντας την κοινωνική και ακαδημαϊκή της συμπεριφορά στο διάστημα της υποδικίας. Αλλά αυτή είναι η προσωπική μου άποψη που είναι σπουδαία, όμορφη, καλογυαλισμένη και την καμαρώνω. Υποθέτω το ίδιο κάνετε και εσείς με τη δική σας. Διότι εγώ και εσείς, μπορούμε να έχουμε άποψη, να τη διατυπώνουμε ή και να διαδηλώνουμε για αυτήν. Η Δικαιοσύνη, άλλωστε, αποφασίζει στο όνομα του ελληνικού λαού, εξ ονόματός μας.

Ομως οι υπουργοί (και τα κόμματα) υποχρεούνται να σιωπούν, να βγάζουν τον σκασμό, εκτός και αν αποφασίσουμε να ξαναγράψουμε το Σύνταγμα και να διατυπώσουμε αλλιώς τα της διάκρισης των εξουσιών. Αν το πάμε έτσι, όλα γίνονται και όλα στέκουν. Λαϊκά δικαστήρια με συνθέσεις από το twitter και Εφετεία στο facebook. Μια χαρά.
Ακόμα και ο Τύπος, οφείλει να είναι πιο προσεκτικός. Δεν γίνεται, όταν μας έρχεται η αγωγή να γράφουμε ότι εμπιστευόμαστε στην ελληνική Δικαιοσύνη και σε όλες τις άλλες περιπτώσεις να διαπιστώνουμε ότι κάτι δεν πάει καλά.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, πολλά δεν πάνε καλά. Και αυτήν την περίοδο εκπορεύονται από τη λυσσώδη προσπάθεια της κυβέρνησης να ελέγξει τη Δικαιοσύνη. Και δυστυχώς, κομμάτια αυτού του παιχνιδιού παίζονται στην πλάτη της Ηριάννας. Σιγά μην τον έπιασε ο πόνος τον Κοντονή για την τύχη και το μέλλον της κοπέλας. Και σιγά μην κλάψει, σιγά μην στενοχωρηθεί ο Πολάκης. Αν διακρίνονται από τόσο μεγάλες ευαισθησίες για τους κρατούμενος και το δίκιο τους, ας ξεκινήσουν καλύτερα από το «κολαστήριο», το νοσοκομείο του Κορυδαλλού.

Η υπόθεση της Ηριάννας χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση προκειμένου να τρωθεί η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και να στοιχειοθετηθεί το δικαίωμα εξωθεσμικής παρέμβασης. Αν η κοπέλα μείνει στη φυλακή, οι «Κοντονήδες» θα βάλλουν κατά των δικαστών. Αν η κοπέλα βγει από τη φυλακή, τότε θα διεκδικήσουν την πατρότητα της απόφασης. Και από την άλλη βέβαια, έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, οι δικαστές ίσως σκεφτούν ότι αν την αφήσουν ελεύθερη, οι ίδιοι θα θεωρηθούν, όργανα, δέσμιοι της κυβέρνησης. Οπως και αν πάει η υπόθεση, η κοινή γνώμη θα πιστεύει ότι το δίκαιο βρίσκεται στη σκιά της σκοπιμότητας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News