Πήρα ταξί στις 6.30 το πρωί του Σαββάτου. Από το ραδιόφωνο ακούγονταν φωνές ακροατών. Αρχικά νόμισα ότι ήταν αναμετάδοση κάποιας παλιάς εκπομπής, διότι μου φάνηκε τελείως παράλογο να υπάρχουν άνθρωποι με τόση όρεξη για συζήτηση στις 6.30 το πρωί του Σαββάτου. Γρήγορα, όμως, κατάλαβα ότι ήταν live.

Το θέμα ήταν «το Μακεδονικό». Έβγαιναν ακροατές και διαμαρτύρονταν. Ανά λίγα δευτερόλεπτα, άλλος ακροατής. Η κυρία Μαρία από την Τούμπα, ο κύριος Νίκος από το Αγγελοχώρι, ο κύριος Γιάννης από τις Συκιές, ο κύριος Βασίλης από την Αμερική, η κυρία Βασιλική από τον Καναδά… Από τους ακροατές πληροφορήθηκα ότι έχουν προγραμματιστεί συλλαλητήρια στις 20 Ιανουαρίου στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. «Θα είμαστε εκεί όλοι», ήταν το μήνυμά τους, είτε έμεναν στο κέντρο της Θεσσαλονίκης είτε στην Αμερική.

Ο ταξιτζής ήταν με τα συλλαλητήρια, αλλά «είτε γίνουν είτε δεν γίνουν, το πράγμα είναι τελειωμένο. Θα περάσει η Συμφωνία, αφού το θέλουν οι Αμερικάνοι και οι Γερμανοί. Σιγά μην άφηναν αυτοί να μην περάσει…» είπε με νόημα. Για τον ταξιτζή, δηλαδή, όπως και για μεγάλο μέρος του κόσμου, δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος βουλευτής να ψηφίσει τη Συμφωνία επειδή  πιστεύει ότι είναι όντως καλή ή ότι είναι προς το καλό της Ελλάδας. Κατά τη γνώμη του, θα ψηφίσει επειδή «το θέλουν οι Αμερικάνοι και οι Γερμανοί…»

Εχουμε πάψει να βλέπουμε τους άλλους ως απλούς, κανονικούς πολίτες κι έχουμε πάψει να είμαστε απλοί, κανονικοί πολίτες. Είμαστε βαθιά διχασμένοι. Από δω οι προδότες, από εκεί οι εθνικιστές.

Για τη Συμφωνία των Πρεσπών έχει εκφέρει άποψη ο κάθε πικραμένος, περνώντας την από το πρίσμα της ιδεολογίας ή της ιδεοληψίας του, της τσέπης του ή του πορτοφολιού του, του συναισθήματος ή της λογικής του. Υπάρχουν, όμως, κάποιοι με βαθιά γνώση του ζητήματος, η άποψη των οποίων θα έπρεπε να ακούγεται περισσότερο και να γίνεται σεβαστή.

Κορυφαίο παράδειγμα είναι ο πρέσβης ε.τ. Αλέξανδρος Μαλλιάς. Από το 1976, οπότε και πρώτευσε στις εξετάσεις για την διπλωματική υπηρεσία του υπουργείου Εξωτερικών, υπηρέτησε την πατρίδα υπό 11 κυβερνήσεις και 15 υπουργούς Εξωτερικών. Ασχολήθηκε συστηματικά με τα βαλκανικά θέματα από το 1991 μέχρι σήμερα. Ως διπλωμάτης υπηρέτησε στο Συμβούλιο της Ευρώπης, επιτετραμμένος στη Λιβύη, στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη, στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδος στον  ΟΗΕ, στην Ευρωπαϊκή Αποστολή Παρατηρητών στην Κροατία, στη Βουλγαρία και στην πΓΔΜ. Υπήρξε ο πρώτος Διπλωματικός Αντιπρόσωπος Ελλάδος στην πΓΔΜ, διετέλεσε πρεσβευτής στην Αλβανία, Διευθυντής Βαλκανικών Υποθέσεων, πρεσβευτής της Ελλάδας στην Ουάσιγκτον και σύμβουλος ΥΠΕΞ για βαλκανικά θέματα.

Είναι δεδομένο ότι ένας άνθρωπος με τέτοιο βιογραφικό και θητεία γνωρίζει για τη Συμφωνία κάτι παραπάνω από τη συντριπτική πλειοψηφία ημών. Αμέσως μετά την υπογραφή της Συμφωνίας στις Πρέσπες, ο κ. Μαλλιάς συνέγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Ελλάδα και Βόρεια Μακεδονία – Αυτοψία της δύσκολης Συμφωνίας των Πρεσπών». Πρόκειται για μια πολύ χρήσιμη ανάλυση της Συμφωνίας, που την τοποθετεί στο ιστορικό και ευρύτερο διεθνές περιβάλλον, με έντονη την αγωνία του διπλωμάτη, του ειδήμονα, του πολίτη, ο οποίος θεωρεί ότι η Συμφωνία δεν είναι βιώσιμη. «Στην καλύτερη περίπτωση θα πορευόμαστε με μια Συμφωνία η οποία, ας το ομολογήσουμε, με την επιτυχή επίλυση του ονοματολογικού ελαφρύνει μεν τα βάρη και της ελληνικής πολιτικής, μεταφέρει όμως ταυτόχρονα στις επόμενες γενιές τις σύγχρονες βασικές γενεσιουργές προκλήσεις του Μακεδονικού ζητήματος. Εύχομαι κι ελπίζω να κάνω λάθος», γράφει.   

Το βιβλίο θα παρουσιαστεί στη Θεσσαλονίκη την Τετάρτη 16 Ιανουαρίου στις 6 μμ, στην Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Μακεδονίας Θράκης, Στρατηγού Καλλάρη 5. Εκτός από τον συγγραφέα,  θα μιλήσουν οι δημοσιογράφοι Νίκος Μέρτζος, Παντελής Σαββίδης και Σταύρος Τζίμας καθώς και ο υποστράτηγος ε.α. Γιώργος Χατζηθεοφάνους. Η ομιλία του Νίκου Μέρτζου αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς ο παλαίμαχος δημοσιογράφος (αντίθετα σε κάθε προσδοκία και προγνωστικό) έχει ταχθεί ήδη από τον Φεβρουάριο του 2018 υπέρ ενός «έντιμου συμβιβασμού». Στο πλέον πρόσφατο άρθρο του, στην «Καθημερινή» στις 12 Ιανουαρίου, αναφέρει: «Ασφαλώς η συμφωνία είναι ένας επώδυνος συμβιβασμός. Έθιξε βαθιά το αίσθημα των Ελλήνων, αλλά δεν αφήνει ανοικτές πληγές στο σώμα της Ελλάδος. Αντίθετα κλείνει πολλές, εξοικονομεί πολύτιμο διπλωματικό κεφάλαιο για άλλα πολύ σοβαρότερα μέτωπα, διασφαλίζει τη ρευστή βαλκανική ενδοχώρα μας, ανοίγει ευρύ πεδίο σε ήδη προγραμματισμένα διεθνή δίκτυα ενέργειας και μεταφορών σε ενιαίο πλέον ευρωατλαντικό χώρο και αναβαθμίζει κατακόρυφα τη γεωπολιτική αξία της Ελλάδος. Κλειδί η Θεσσαλονίκη».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News