Τη μία ο Μπέπε Γκρίλο δηλώνει ότι «γίνονται και λάθη», τη δεύτερη αποφεύγει να τη συναντήσει. Και κάπως έτσι, ό,τι ξεκίνησε με έναν ανεπανάληπτο εκλογικό θρίαμβο για τη Βιρτζίνια Ράτζι κινδυνεύει να εξελιχθεί στην πιο αποτυχημένη πρόβα εξουσίας στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ιταλίας. Για να αποδειχθεί ότι όσο πιο ψηλά σηκώνεις τη σημαία του καταγγελτικού λόγου τόσο περισσότερο σε εκδικείται η πραγματικότητα.

Στο who is who αυτής της πραγματικότητας, ο Μπέπε Γκρίλο είναι ο ηγέτης του Κινήματος των 5 Αστέρων. Πρώην κωμικός, αντισυστημικός, δημαγωγός και πάντα έξαλλος με το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, την ενωμένη Ευρώπη, το ευρώ, όσους του κάνουν κριτική, καμιά φορά και τους μετανάστες. Το κόμμα του υποτίθεται ότι είναι η μόνη νησίδα καθαρότητας στον τεράστιο λεκέ που αποτελεί η ιταλική πολιτική τάξη.

Η Βιρτζίνια Ράτζι έγινε το πιο εμβληματικό πρόσωπο αυτής της καθαρότητας όταν τον περασμένο Ιούνιο κέρδισε τις δημοτικές εκλογές στη Ρώμη. Δικηγόρος, μόλις 38 χρονών, δυναμική, πρώτη γυναίκα δήμαρχος στην Αιώνια Πόλη, η Ράτζι ξεκίνησε με ένα πολιτικό κεφάλαιο που άλλοι πολιτικοί δεν θα τολμούσαν καν να ονειρευτούν. «Θα ξανακάνουμε τη Ρώμη βιώσιμη. Οσο πιο δύσκολο φαίνεται, τόσο πιο ωραίο θα είναι να πετύχουμε τον στόχο μας» δήλωνε τότε η ευειδής Βιρτζίνια.

Σχεδόν τρεις μήνες μετά, η Αιώνια Πόλη μοιάζει με ακυβέρνητη πολιτεία. Ο διοικητικός μηχανισμός έχει παραλύσει, οι κρίσιμοι τομείς των μεταφορών και της αποκομιδής απορριμμάτων είναι ακέφαλοι και μια πρόσληψη στο γραφείο της δημάρχου με έναν υψηλότατο μισθό κάνει πολλούς να σκέφτονται ότι το κόμμα που έκανε καριέρα καταγγέλλοντας τη διαφθορά των άλλων δεν κρατήθηκε και βούτηξε σχεδόν από την πρώτη μέρα το δάχτυλο στο βάζο με το μέλι.

Οχι ότι δεν περίμεναν κάποιοι να συμβούν όλα αυτά: «Το μόνο που με εκπλήσσει είναι ότι συνέβησαν πολύ γρήγορα» έλεγε πρόσφατα στον Guardian ο Τζοβάνι Ορσίνα, καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο πανεπιστήμιο LUISS της Ρώμης. Ο ίδιος περιγράφει μια δραματική κατάσταση. Μια πόλη «πεσμένη στα γόνατα», με προβληματικές δημόσιες μεταφορές, λεωφορεία που στοιβάζονται χαλασμένα στα συνεργεία και σκουπίδια που έχουν αρχίσει να σχηματίζουν μικρούς λόφους στις γειτονιές.

Στην περιγραφή αυτή αποτυπώνεται ο μόνιμος φόβος των κατοίκων της Ρώμης: ότι η Αιώνια Πόλη έχει μπει σε μια φάση μη αναστρέψιμης παρακμής. Είναι περίπου σαν οι σύγχρονοι Ρωμαίοι να κουβαλούν κυτταρικά την παρακμή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και να φοβούνται ότι θα ζήσουν μια δεύτερη. Από αυτήν την άποψη, μια νεαρή δήμαρχος σε μια γερασμένη πόλη έδειχνε να είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση, ένα δώρο των αρχαίων θεών, μια ρωμαϊκή θεότητα. Η Βιρτζίνια όμως δείχνει να είναι μια κοινή θνητή της πολιτικής. Ή μάλλον ούτε καν αυτό: μοιάζει ανίκανη να προσφέρει ακόμη και μια απλή ασπιρίνη στον βαριά άρρωστο που είχε κληθεί να θεραπεύσει.

Πολιτικά το πρόβλημα έχει πάρει εθνικές διαστάσεις. Το κόμμα του Γκρίλο πήγαινε σφαίρα στις δημοσκοπήσεις, αλλά να που η πρόβα της Ρώμης πηγαίνει χάλια. Κι όλα αυτά λίγους μήνες πριν από το δημοψήφισμα για τη συνταγματική αναθεώρηση, το αποτέλεσμα του οποίου μπορεί να πυροδοτήσει πολιτικές εξελίξεις. Ενα «όχι» θα φέρει τον πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι απέναντι σε έναν Γκρίλο που ανεβασμένος στα κάγκελα θα ζητάει εκλογές. Με τι ατζέντα, όμως, όταν το χάλι της Ρώμης αποδεικνύει ότι ακόμη κι αυτοί οι πεντακάθαροι M5S είναι λίγο πολύ βρόμικοι σαν τους άλλους;

Η απόδειξη δεν βρίσκεται μόνο στα λεωφορεία που χαλάνε και τα σκουπίδια που μαζεύονται στους δρόμους, δηλαδή στη διοικητική ανικανότητα. Βρίσκεται και στις 200.000 ευρώ που ήταν η ετήσια αποζημίωση της νεοδιορισθείσης επικεφαλής του γραφείου της δημάρχου, αλλά και στο γεγονός ότι αντιδήμαρχος Περιβάλλοντος τοποθετήθηκε μια φίλη του κόμματος σε βάρος της οποίας βρίσκεται σε εξέλιξη έρευνα για διαφθορά. Δεν είναι πολύ για ένα κόμμα που υποστηρίζει ότι όποιος έχει  μπλεξίματα με τη δικαιοσύνη πρέπει να στερείται αυτομάτως του αξιώματός του; Ακόμη χειρότερα: ο Λουίτζι ντι Μάιο, ο άνθρωπος του κινήματος που φιλοδοξεί να γίνει ο επόμενος πρωθυπουργός της Ιταλίας, είχε πει ψέματα ότι δεν ήξερε τίποτε, ενώ η Ράτζι είχε ενημερώσει λεπτομερώς για τα σχέδιά της το λεγόμενο «διευθυντήριο» του M5S.

«Δεν έχει περάσει μια μέρα χωρίς να έχω δεχθεί επιθέσεις, επικρίσεις και κατηγορίες. Εχω γερό στομάχι, αντέχω». Η δήμαρχος είναι πολύ νέα για να πεθάνει πολιτικά. Μένει να φανεί εάν θα αποδειχθεί πραγματικά και πολύ σκληρή. Ή εάν θα παρασυρθεί από την παρακμή μιας πόλης που μπορεί να κολλήσει σαν μικρόβιο και στο κόμμα της.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News