Στις 20 Μαΐου είναι μια σημαντική επέτειος για την πατρίδα μας, που άφησε τραυματικές εμπειρίες, αλλά και που υπήρξε κομβικός παράγοντας στις πολεμικές αναμετρήσεις που ακολούθησαν: η Μάχη της Κρήτης.

Σε αυτήν την μάχη έριξε ο βρετανός πρωθυπουργός Τσώρσιλ όλο το πολιτικό του και το στρατιωτικό του βάρος, μαζί με τους συμμάχους από την Νεα Ζηλανδία, την Αυστραλία και τους Έλληνες αγωνιστές για να αποτρέψουν την κατάληψη της Κρήτης απο τους Γερμανούς. Ο αντίπαλος ειχε καταλάβει ολόκληρη την Ελλάδα μέσα σε λιίγο σχετικό χρόνο, αλλα αυτός ο χρόνος που χάθηκε αποδείχθηκε αργότερα μοιραίος, διότι καθυστέρησε σημαντικά την εφαρμογή του σχεδίου Βαρβαρόσα, επινόησης του Αδόλφου Χίτλερ: την επίθεση στη Ρωσία! Σε αυτήν την καθυστέρηση συνέτεινε αναμφίβολα και η Μάχη της Κρήτης, την οποία διέταξε πάλι προσωπικά ο ίδιος ο Χίτλερ, που αρχικά έδειχνε προβληματισμένος για το αν έπρεπε να καταληφθεί η νήσος, ή οχι.

Μια ματιά σε έναν χάρτη στρατιωτικών σχεδιασμών, αποκαλύπτει το κίνητρο της απόφασης: η νήσος είναι σε κομβικό στρατηγικό σημείο και αποτελούσε έναν σημαντικότατο παράγοντα της βρετανικής ναυτικής κυριαρχίας στην Μεσόγειο.

Η Αγγλοι ήταν τότε σε σαφώς πλεονεκτική θέση στη θάλασσα, θα μπορούσαν να ανοίγουν συνεχώς επικίνδυνα ρήγματα κατά της γερμανικής κυριαρχίας και του ολοκληρωτικού ελέγχου των πετρελαιοπηγών της ανατολικής Ευρώπης, ζωτικής σημασίας για τον επεκτατισμό του Χίτλερ. Η στρατηγική του Lebensraum, του ζωτικού χώρου για το Τρίτο Ράιχ, που θα διαρκούσε για χίλια χρόνια, απαιτούσε άφθονη ενέργεια για να κινείται η πολεμική μηχανή της Γερμανίας. Η διαρκής και απρόβλεπτη για τους εχθρούς κίνηση των στρατιωτικών του δυνάμεων, ήταν η βασική έμπνευση του Χίτλερ.

Συνεπαρμένος ο Φύρερ από την επιτυχία του στην Ευρώπη, που αρχικά φαινόταν σε πολλούς στρατιωτικούς, Γερμανούς, Γάλλους και Άγγλους, αδιανόητη, με τον αστραπιαίo πόλεμο, βασισμένο στην ταχύτητα και στην κίνηση, τον Blitzkrieg, έδειξε για μια ακόμη φορά καινοτομία στην επίθεση: μετά τα τανκς στη Γαλλία, την αεροπορική επέμβαση με μαζικές ρίψεις αλεξιπτωτιστών και τη χρήση ακόμα και μεταφορικών ανεμοπλάνων. Ναι, δεν έκανα λάθος, ανεμοπλάνων, αεροπλάνων χωρίς κινητήρα! Με τεράστιες δυσκολίες σε χειρισμούς και σε επιλογή χώρου προσγείωσης.

Τα λεπτομερή σχέδια, τα ανέπτυξε ένας από τους Γερμανούς στρατηγούς, που πέρασε την ιδέα της ταυτόχρονης πολλαπλής επίθεσης σε πολλά μέτωπα στην Κρήτη, αντί για ένα μόνο, με απώτερο στόχο την κατάληψη του αεροδρομίου του Μάλεμε. Το επόμενο στάδιο ήταν η χρήση του αεροδρομίου από τη γερμανική αεροπορία, μετά την εκκαθάριση των εμποδίων και την αποκατάσταση του διαδρόμου για το επόμενο κύμα πρόσβασης της Luftwaffe. Και την εκκαθάριση της νήσου από όλους τους αντιπάλους. Το ασθενές σημείο του σχεδίου αυτού ήταν η σίγουρη απώλεια πολλών μαχητών. Στα συν, η μεγαλύτερη πιθανότητα επιτυχίας της επίθεσης. Πέρασε, εγκρίθηκε από το γερμανικό στρατηγείο!

Οι Αγγλοι ήταν ενήμεροι για τις κινήσεις του εχθρού, διότι είχαν σπάσει τους κωδικούς των ασύρματων επικοινωνιών. Ενα φοβερό πλεονέκτημα σε συνδυασμό με την αδιαμφισβήτητη υπεροχή της Αγγλίας στη θάλασσα. Περίμεναν λοιπόν την επίθεση. Χαρακτηριστικά ο άγγλος διοικητής όταν άρχισε η επιδρομή, ανέφερε «είναι στην ώρα τους»! Ηξερε δηλαδή την ώρα και το λεπτό εκ των προτέρων!

Εάν λάβουμε υπόψιν το πλεονέκτημα του αμυνόμενου, τη γνώση της τοπογραφίας από τους ντόπιους πολεμιστές και τα μειονεκτήματα των ρίψεων από τα αεροπλάνα, στρατιωτών και πολεμικού υλικού χωριστά, σε απόσταση μέχρι και μισού χιλιομέτρου, με αστοχίες στην πρόσβαση και την ανάκτηση του υλικού σε κακοτράχαλα μέρη, είναι απορίας άξιον, πώς τα κατάφεραν οι Γερμανοί.

Η παράκαμψη των ισχυρότατων πλοίων των Άγγλων και οι ζημιές που επέφεραν οι Γερμανοί πιλότοι στα Αγγλικά σκάφη ολκής είναι μια εξήγηση. Η άλλη δίνεται από μια εκτίμηση των στρατιωτικών αναλυτών εκ των υστέρων, που βρέθηκε σε στρατιωτικά αρχεία: οι Γερμανοί συνέχισαν την επίθεση παρόλο που είχαν ήδη υποστεί υπερδιπλάσιες απώλειες από τους αμυνόμενους. Η διαταγή του γερμανικού αρχηγείου εξετελέσθη αψηφώντας τις απώλειες. Η πειθαρχία και αφοσίωση στον στόχο και στον σχεδιασμο έκανε τη διαφορά.

Δεν χύθηκε μόνο πολύ αίμα, χάθηκαν πολλές ζωές, και από τις δύο πλευρές κατά τη Μάχη της Κρήτης. Οι Γερμανοί έχασαν όμως και πολύτιμο χρόνο, που τους οδήγησε αναγκαστικά βαθιά μέσα στον ρωσικό χειμώνα, κατά την επόμενη επίθεση που ξεκίνησε με καθυστέρηση. Η βαριά ήττα τους στο Στάλινγκραντ, έφερε την αλλαγή στον ρου της ιστορίας. Την αλλαγή αυτή στον γενικό σχεδιασμό του Χίτλερ, την επέφερε αρχικά η μικρή Ελλάδα και η μαχόμενη Κρήτη.

Τέσσερα χρόνια μετά την εισβολή στην Κρήτη, τον Μάιο του 1945, οι ρωσικές δυνάμεις ανέβασαν τη σημαία τους στο Βερολίνο. Το Τρίτο Ράιχ εξέπνευσε.

Υποσημείωση:
Το άρθρο στηρίζεται στο βιβλιο των
Arnold D. Harvey
Franz Uhle-Wettler
Kreta und Arnheim
Die größten Luftlandeoperationen des Zweiten Weltkriegs
Leopold Stocker Verlag, 2004

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News