Ενα νέο βιβλίο αποκαλύπτει μια άγνωστη, βαθιά ανθρώπινη πλευρά του Τζον Φ. Κένεντι, που μοιάζει να απέχει από τη λάμψη του πολιτικού μύθου. Μέσα από σπάνιες μαρτυρίες και πηγές, ο συγγραφέας παρουσιάζει έναν Κένεντι παγιδευμένο στις εσωτερικές του συγκρούσεις, έναν άνδρα που αναγνώριζε τις αδυναμίες του, πάλευε με την ντροπή, και τελικά προσπάθησε να αναλάβει ευθύνη για τα λάθη του, τόσο ως σύζυγος όσο και ως ηγέτης.

Ο συγγραφέας Τζ. Ράντι Ταραμπορέλι έχει γράψει ήδη πέντε βιβλία για την οικογένεια Κένεντι, όμως το έκτο, με τίτλο «JFK: Public, Private, Secret», είναι το πρώτο που επικεντρώνεται άμεσα στον Τζον Φ. Κένεντι, τον 35ο πρόεδρο των ΗΠΑ, ο οποίος δολοφονήθηκε στο Ντάλας το 1963, δύο χρόνια μετά την εκλογή του.

«Γράφω για τους Κένεντι από την οπτική της Τζάκι εδώ και 25 χρόνια», λέει ο Ταραμπορέλι στον Guardian, αναφερόμενος στη Ζακλίν Κένεντι, την Πρώτη Κυρία που παρέμεινε δημόσια προσωπικότητα παγκόσμιου ενδιαφέροντος επί τρεις δεκαετίες μετά τον θάνατο του συζύγου της.

Το πρώτο του βιβλίο για την οικογένεια ήταν το «Jackie, Ethel, Joan: Women of Camelot», το 2000. Ακολούθησε το «After Camelot», που επικεντρωνόταν στη σχέση της Τζάκι με τον Αριστοτέλη Ωνάση. Η λέξη «Camelot» είχε χρησιμοποιηθεί ευρέως για να περιγράψει τον ιδανικό, σχεδόν μυθικό κύκλο των Κένεντι, εμπνευσμένο από το αυλικό περιβάλλον του βασιλιά Αρθούρου.

Ο συγγραφέας συνέχισε με έργα όπως «Jackie, Janet and Lee», για τη Ζακλίν, τη μητέρα της Τζάνετ και την αδελφή της Λι Ράντζιβιλ, και πριν από δύο χρόνια κυκλοφόρησε το «Jackie: Public, Private, Secret», μια πλήρη βιογραφία της. Οταν το βιβλίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία, σκέφτηκε ότι είχε έρθει η ώρα να «πει την πλευρά του JFK».

Τα βιβλία για τους Κένεντι έχουν πάντοτε απήχηση, όπως και τα έργα του Ταραμπορέλι, ο οποίος έχει γράψει επίσης για διασημότητες όπως η Νταϊάνα Ρος, η Μαντόνα, η Μέριλιν Μονρόε και ο Φρανκ Σινάτρα.

Για το τελευταίο βιβλίο του, γράφει ο Guardian, συμβουλεύτηκε το τεράστιο αρχείο της οικογένειας Κένεντι αλλά και προσωπικές του συνεντεύξεις, καθώς και νέες πηγές, όπως η 95χρονη Πατρίσια Νιούκομπ, η υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων της Μονρόε, και η Τζάνετ ντε Ροσιέ Φονταίν, πρώην γραμματέας και ερωμένη του πατέρα του Κένεντι, η οποία σήμερα είναι 100 ετών.

«Οι αναγνώστες ξέρουν τι να περιμένουν από ένα βιβλίο μου», λέει ο Ταραμπορέλι. «Δεν είναι μια αναλυτική ανασκόπηση της πολιτικής του καριέρας. Προσπαθώ να δώσω ένα ανθρώπινο πορτρέτο, ώστε ο αναγνώστης να μπορεί είτε να τον συμπαθήσει είτε να τον απορρίψει, με βάση μια πιο πλήρη εικόνα».

Το βασικό θέμα του βιβλίου είναι η σχέση του Κένεντι με τις γυναίκες. «Τον έχουμε δει πάντα να απεικονίζεται ως ασυγχώρητος και άπιστος σύζυγος», λέει ο συγγραφέας. «Δεν θέλησα να τον υπερασπιστώ, αλλά να τον κατανοήσω, να εξερευνήσω την ψυχολογία του και να δείξω τη δική του οπτική. Το βιβλίο λειτουργεί συμπληρωματικά με το “Jackie: Public, Private, Secret”· μαζί, τα δύο δίνουν μια ολοκληρωμένη εικόνα του γάμου τους».

Παρότι ο Ταραμπορέλι δεν αθωώνει τον Κένεντι, τον παρουσιάζει ως έναν άνθρωπο που πάλευε με τις αδυναμίες του. Hταν ένας σταθερά άπιστος σύζυγος, αλλά το γεγονός ότι είχε συνείδηση των πράξεών του τον έκανε να υποφέρει εσωτερικά. «Αν δεν έχεις συνείδηση, τότε μπορείς να φέρεσαι απαίσια και να μη σε νοιάζει. Αν όμως έχεις, σε βασανίζει», λέει ο συγγραφέας στον Guardian.

Οι πράξεις του Κένεντι έχουν σαφώς επηρεάσει την υστεροφημία του. Την ίδια περίοδο που ο Ταραμπορέλι έγραφε το βιβλίο, κυκλοφόρησε το «Ask Not: The Kennedys and the Women They Destroyed» της Μορίν Κάλαχαν, ένα καταγγελτικό έργο που αποδομεί τον μύθο των Κένεντι χωρίς επιείκεια.

Ο Ταραμπορέλι δεν το διάβασε: «Οταν γράφω ένα βιβλίο αποφεύγω να διαβάζω άλλα που κυκλοφορούν ταυτόχρονα. Δεν θέλω ούτε να επαναλάβω κάτι άθελά μου ούτε να επηρεαστώ», εξηγεί στον Guardian.

Συνειδητά ο συγγραφέας απέφυγε να καταγράψει όλες τις ερωτικές σχέσεις του Κένεντι: «Δεν ήθελα να παραθέσω έναν αλφαβητικό κατάλογο των γυναικών που πέρασαν από τη ζωή του. Οι περισσότερες έχουν ήδη μιλήσει δημόσια. Επέλεξα εκείνες που πραγματικά επηρέασαν τη ζωή του, τουλάχιστον ιστορικά, αν όχι προσωπικά, όπως η Τζόαν Λούντμπεργκ, η Τζούντιθ Εξνερ, η Μέρι Μέγιερ και, φυσικά, η Μέριλιν Μονρόε», λέει.

Ο ίδιος απορρίπτει την ιδέα ότι ο JFK είχε ερωτική σχέση με τη Μονρόε. Δεν υπάρχουν αρκετές αποδείξεις, λέει. Ωστόσο αποκαλύπτει για πρώτη φορά τη σχέση του με την αεροσυνοδό Τζόαν Λούντμπεργκ τη δεκαετία του 1950, που κατέληξε με μια άμβλωση την οποία πλήρωσε ο ίδιος ο Κένεντι.

«Τη γνώρισε σε μια δύσκολη φάση: Είχε απομακρυνθεί από την οικογένειά του και δεν γύρισε καν όταν η Τζάκι είχε μια αποβολή, το 1956. Πήγε στο Λος Αντζελες, γνώρισε τη Λούντμπεργκ και ένιωσε πως μπορούσε να της ανοιχτεί, γιατί δεν τον ήξερε. Τη χρησιμοποίησε σαν άτυπη ψυχοθεραπεύτρια», λέει ο Ταραμπορέλι.

Οπως δείχνει και το βιβλίο της Κάλαχαν, η καταχρηστική συμπεριφορά των Κένεντι προς τις γυναίκες ήταν διαδεδομένη. Ο ανιψιός του JFK, Ρόμπερτ Κένεντι τζούνιορ, ο νυν υπουργός Υγείας των ΗΠΑ, έχει κατηγορηθεί για παρόμοιες συμπεριφορές.

Ο ίδιος ο JFK, σύμφωνα με τη μαρτυρία της Λούντμπεργκ, είχε παραδεχθεί: «Δεν είμαι καλός άνθρωπος. Νιώθω παγιδευμένος στον εαυτό μου και δεν μπορώ να ξεφύγω από αυτόν».

Η αδελφή του, Ρόζμαρι, αντιμετώπιζε αναπτυξιακά προβλήματα και το 1941 ο πατέρας τους αποφάσισε να της κάνει λοβοτομή, η οποία απέτυχε πλήρως. Την απομόνωσε σε ένα ίδρυμα και απαίτησε από την οικογένεια να ξεχάσει την ύπαρξή της, κάτι που έκαναν. Ο JFK ένιωθε βαθιά ντροπή για αυτό.

«Αν μπορούσε να αποξενωθεί από την ίδια του την αδελφή, που τόσο αγαπούσε, τότε πώς θα ένιωθε για ένα μωρό που έχασε η Τζάκι και δεν το γνώρισε ποτέ; Η Τζάκι κατάλαβε αυτή την έλλειψη ενσυναίσθησης και τον ενθάρρυνε να ξαναβρεί τη Ρόζμαρι. Ηξερε ότι μόνο έτσι θα μπορούσε να απελευθερωθεί από το βάρος της ενοχής», λέει ο Ταραμπορέλι στον Guardian.

Η εμπειρία αυτή, όπως και ο θάνατος του γιου τους Πάτρικ, που έζησε μόλις δύο μέρες τον Αύγουστο του 1963, αποτέλεσαν «δομικά στοιχεία» για μια εσωτερική μεταμόρφωση.

Στο τέλος, λέει ο Ταραμπορέλι, ο Κένεντι άρχισε να αλλάζει πραγματικά. Eγινε ένας άνθρωπος που ανέλαβε τις ευθύνες του, τόσο ως σύζυγος όσο και ως πρόεδρος. Oταν απέτυχε η επιχείρηση στον Κόλπο των Χοίρων δεν έριξε ευθύνες στην προηγούμενη κυβέρνηση. Αντιθέτως, είπε: «Είμαι ο πρόεδρος. Φέρω την ευθύνη. Ζητώ συγγνώμη».

Το ποσοστό αποδοχής του εκτοξεύθηκε στο 85%. Ο κόσμος ανταποκρίνεται στην ειλικρίνεια. «Για να γίνει όμως αυτό, έπρεπε πρώτα να ωριμάσει. Και τελικά τα κατάφερε. Αυτή είναι μια ελπιδοφόρα ιστορία, ειδικά σήμερα, που αναρωτιόμαστε τι σημαίνει ηγεσία και τι ζητάμε από τους ηγέτες μας», καταλήγει ο Ταραμπορέλι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News