Ενα από τα άγνωστα δεδομένα της πανδημίας του κορονοϊού αποτελεί και ένα από τα θεμελιώδη ερωτήματα σχετικά με τους ιούς. Πώς μπορεί ο ίδιος ιός κάποιους να τους σκοτώνει, ενώ σε κάποιους άλλους να μην εκδηλώνει ούτε ένα σύμπτωμα;

Ο κορονοϊός δεν είναι ο μόνος που το κάνει αυτό. Υπάρχουν δεκάδες ιοί που έχουν στερήσει τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, ενώ από κάποιους άλλους πέρασαν… απαρατήρητοι.

Ο ιός του Δυτικού Νείλου, ο δάγκειος πυρετός, ο Εμπολα, η ιαπωνική εγκεφαλίτιδα, ο Εμπστάιν Μπαρ (λοιμώδης μονοπυρήνωση), η γρίπη, ο κίτρινος πυρετός, ο ιός της πολιομυελίτιδας, και άλλοι, μπορούν να είναι θανατηφόροι για κάποιους, όμως κάποιοι άλλοι να μην εκδηλώνουν συμπτώματα.

Η ασυμπτωματική μόλυνση έγινε πρόσφατα ευρέως γνωστή, καθώς κανείς δεν μπορούσε να γνωρίζει εάν κάποιος ασυμπτωματικός έχει μολυνθεί από έναν ιό, ούτε βέβαια να μετρήσει πόσοι ακριβώς μολύνθηκαν σε μία πανδημία.

Προς αυτήν την κατεύθυνση, οι ειδικοί μπορούν με τα σύγχρονα όπλα της βιολογίας να εντοπίσουν εκ των υστέρων τους αόρατους εχθρούς σε ασυμπτωματικά άτομα. Πώς;

Υπάρχουν πλέον απλές εξετάσεις αίματος, οι οποίες ανιχνεύουν λοιμώξεις από το παρελθόν, βρίσκοντας το γενετικό υλικό (RNA ή DNA) του ιού, σε άτομα που έχουν νοσήσει, αλλά δεν έχουν εκδηλώσει κανένα σύμπτωμα.

Εξάλλου, ο στόχος του ιού δεν είναι ούτε να προκαλέσει νόσηση ούτε και να σκοτώσει τον ξενιστή του. Οι ιοί έχουν εξελιχθεί εδώ και εκατομμύρια χρόνια ώστε να μας μολύνουν και σπάνια να προκαλούν συμπτώματα. Κι αυτό διότι, εάν σκοτώσουν τον ξενιστή τους, θα πεθάνουν και αυτοί. Αν προκαλέσουν νόσηση, θα πάρει φάρμακα και θα τους σκοτώσει.

Υπάρχουν και οι ιοί που ζουν για πάντα στο ανθρώπινο σώμα, καθώς έχουν αναπτύξει την ικανότητα να προσαρμόζονται. Ο κυτταρομεγαλοϊός, για παράδειγμα, είναι ένας ελάχιστα γνωστός ιός, παρότι μολύνει το μεγαλύτερο μέρος του ανθρώπινου πληθυσμού.

Μέχρι οι άνθρωποι να γεράσουν, έως και το ένα τέταρτο των κυττάρων Τ, που η αποστολή τους είναι να σκοτώνουν τους ιούς, είναι αφιερωμένα στην καταπολέμηση του κυτταρομεγαλοϊού. Σε σπάνιες περιπτώσεις και σε ασθενείς με ανοσοκαταστολή, ο κυτταρομεγαλοϊός γίνεται θανατηφόρος.

Παθογόνοι μικροοργανισμοί και ανοσοποιητικό σύστημα βρίσκονται σε συνεχή μάχη για να κρατηθούν σε ισορροπίες.

Ωστόσο, ο κορονοϊός που προκαλεί τη λοίμωξη Covid-19 είναι αρκετά νέος για τον άνθρωπο και έτσι δεν μπορεί ούτε ο οργανισμός να τον καταστείλει εύκολα, αλλά ούτε και ο ιός να βρει τον τρόπο για ειρηνική συμβίωση.

Σύμφωνα με το Atlantic, η μόλυνση από τον κορονοϊό ξεκινά από τη στιγμή που θα συναντήσει τα ανθρώπινα κύτταρα. Η αρχική μολυσματική δόση, δηλαδή ο αριθμός των σωματιδίων του ιού που εισέρχονται στον οργανισμό μας, μπορεί να επηρεάσει και την εξέλιξη της λοίμωξης.

Οσο υψηλότερο είναι το ιικό φορτίο, τόσο πιο εύκολα ο ιός θα επικρατήσει του ανοσοποιητικού συστήματος, οδηγώντας σε πολλές περιπτώσεις σε πιο βαριά νόσηση.

Τις πρώτες ώρες, όπως σε κάθε τυπική λοίμωξη, τα μολυσμένα κύτταρα αρχίζουν να εκκρίνουν ιντερφερόνες, ουσίες που σημαίνουν τον συναγερμό, όπως εξηγεί η Αντζελα Ράσμουσεν, ιολόγος στο Κέντρο Επιστημών Παγκόσμιας Υγείας της Ουάσινγκτον.

Ο συναγερμός πυροδοτεί αμέσως δύο κλάδους του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος. Ο πρώτος είναι το ενδογενές ανοσοποιητικό σύστημα, το οποίο προκαλεί φλεγμονή και πυρετό και ο δεύτερος ο προσαρμοστικός, ο οποίος για τις επόμενες ημέρες θα δημιουργεί και θα συγκεντρώνει Τ-κύτταρα και αντισώματα που θα στοχεύουν με όσο μεγαλύτερη ακρίβεια γίνεται τον ιό.

Αυτά βέβαια συμβαίνουν όταν όλα πάνε καλά. Ομως κάθε επιτυχημένος ιός θα πρέπει να αναπτύξει τρόπους αποφυγής της άμυνας του οργανισμού.

Ο κορονοϊός κάνει ένα διαβολικό τέχνασμα. Εχει την ικανότητα να πατάει το κουμπί σίγασης του συναγερμού και να πολλαπλασιάζεται ανενόχλητος, αφού στην ουσία είναι αόρατος από το ανοσοποιητικό σύστημα. Ετσι, περνάει από τον λαιμό και τη μύτη στον πνεύμονα και προκαλεί καταστροφές, που σε πολλές περιπτώσεις οδηγούν στον θάνατο.

Οταν ο οργανισμός καταλάβει ότι βρίσκεται εκεί, είναι ήδη πολύ αργά. Επιπλέον, κάνει ακόμη ένα λάθος. Για να τον καταπολεμήσει το ενδογενές ανοσοποιητικό σύστημα, εξαπολύει επίθεση, η οποία τελικά προκαλεί εκτεταμένη φλεγμονή, με αποτέλεσμα να σκοτώνει τα υγιή ανθρώπινα κύτταρα. Αυτή είναι μια πιθανή εξήγηση για το φαινόμενο της καταιγίδας κυτταροκινών που εκδηλώνουν βαριά ασθενείς με Covid.

Και μπορεί να υπάρχουν κάποια συμπεράσματα για μηχανισμούς που προκαλούν συγκεκριμένα συμπτώματα, όμως οι  ασυμπτωματικοί είναι πιο δύσκολο να μελετηθούν για ευνόητους λόγους.

Το μόνο που έχει γίνει γνωστό είναι ότι έχουν πολύ καλής ποιότητας Τ-κύτταρα. Και ενώ δίνουμε μεγαλύτερη προσοχή στα αντισώματα, τελικά τα Τ-κύτταρα ίσως είναι το κλειδί για την καταπολέμηση της Covid, γράφει το Atlantic.

Αυτά τα Τ-κύτταρα μπορεί να είναι υπολείμματα λοιμώξεων από άλλους κορονοϊούς, όπως για παράδειγμα ο ιός του κοινού κρυολογήματος. Αυτή η διαδικασία προστασίας ονομάζεται διασταυρούμενη ανοσία.

Στο ίδιο πλαίσιο, είναι γνωστό ότι η ανταπόκριση των Τ-κυττάρων μειώνεται όσο μεγαλώνει η ηλικία. Και μπορεί οι μεγαλύτεροι να έχουν μία μεγάλη ποικιλία Τ-κυττάρων από διάφορες ιογενείς λοιμώξεις που έχουν περάσει στη ζωή τους, όμως η ανταπόκριση τους είναι μειωμένη, λόγω ποιότητας της συγκεκριμένης ομάδας κυττάρων.

Κανείς δεν γνωρίζει πώς θα εξελιχθεί ο συγκεκριμένος κορονοϊός. Τώρα που έχει βρει τον κατάλληλο ξενιστή και μεταδίδεται ταχύτατα, έχει την ευκαιρία να δημιουργήσει μια νέα στρατηγική, εξετάζοντας τις αδυναμίες του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος.

Αυτό δεν σημαίνει ότι θα γίνει πιο θανατηφόρος. Ηδη κυκλοφορούν εδώ και χρόνια τέσσερις κορονοϊοί, που προκαλούν απλώς κοινό κρυολόγημα. Και ο κορονοϊός Sars-Cov-2 ίσως στο μέλλον εξελιχθεί κάπως έτσι.

Καθώς όμως εξελίσσεται, θα συνεχίσει να εξελίσσεται και ο ανθρώπινος οργανισμός, να τον αναγνωρίζει και να τον καταπολεμάει. Και αυτή η μάχη μπορεί να συνεχιστεί για χιλιάδες ακόμη χρόνια.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News