Η Σελήνη αποτελεί έναν χρόνιο στόχο για μετεγκατάσταση και πλέον, η NASA προχωρά ένα βήμα πιο πέρα, καθώς γιγάντιες γυάλινες σφαίρες, φτιαγμένες από σεληνιακή σκόνη, θα μπορούσαν κάποια μέρα να φιλοξενούν αστροναύτες στην επιφάνεια του φεγγαριού.

Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία, σημειώνεται σε δημοσίευμα της Telegraph, χρηματοδοτεί την ανάπτυξη μεγάλων γυάλινων σφαιρών, οι οποίες θα σχηματίζονται μέσα από «φούρνους μικροκυμάτων» στη Σελήνη σαν τεράστιες φυσαλίδες και θα σκληραίνουν, δημιουργώντας ανθεκτικές και διαφανείς δομές.

Η ιδέα προέρχεται από την εταιρεία Skyeports, με έδρα την Καλιφόρνια,, η οποία έχει ήδη αποδείξει ότι είναι εφικτό να κατασκευάζονται γυάλινες σφαίρες από σεληνιακή σκόνη ή «σεληνιακό ρεγόλιθο» – (regolith, είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για υλικό που καλύπτει τον συμπαγή βράχο σε ουράνια σώματα – στη Γη, αποτελείται από χώμα, πέτρες και άλλα υλικά που δημιουργούνται από τη διάβρωση και τη διάσπαση των βράχων, ενώ στη Σελήνη ο ρεγόλιθος δημιουργείται κυρίως από την πρόσκρουση μετεωριτών και περιέχει σκόνη, θραύσματα βράχων και γυαλί από την τήξη.

Αν και οι πρώτες σφαίρες έχουν διάμετρο μόλις μερικών ιντσών, ο στόχος είναι να δημιουργηθούν καταφύγια εκατοντάδων ή και χιλιάδων ποδιών, όπου οι αστροναύτες θα μπορούν να ζουν, να εργάζονται, να καλλιεργούν τροφή και να παράγουν νερό.

Οι σφαίρες θα μπορούσαν να κατασκευαστούν από «αυτοθεραπευόμενο» γυαλί, ικανό να σφραγίζει μικρορωγμές από μικρομετεωρίτες ή «σεληνιακούς σεισμούς», και να διαθέτουν ενσωματωμένα φωτοβολταϊκά πάνελ ώστε να παράγουν τη δική τους ενέργεια.

Ο Δρ. Μάρτιν Μπερμούντεζ, διευθύνων σύμβουλος της Skyeports, δήλωσε ότι ελπίζει πως μια μέρα θα υπάρξουν «πόλεις από γυάλινες σφαίρες», συνδεδεμένες μεταξύ τους με γυάλινες γέφυρες, στην επιφάνεια της Σελήνης και πέρα από αυτήν.

«Το Διάστημα πάντα με μάγευε», είπε στην Telegraph. «Το υπόβαθρό μου είναι στην αρχιτεκτονική, οπότε άρχισα να διερευνώ πώς μπορούμε να χτίσουμε δομές στη Σελήνη ή στον Aρη. Σκέφτηκα τα υλικά που ήδη υπάρχουν εκεί, και επειδή το 60% περίπου του ρεγολίθου αποτελείται από πυριτικά άλατα, είπα: “Μισό λεπτό, το γυαλί μπορεί να είναι η λύση.” Στην αρχή μου είπαν ότι το γυαλί είναι πολύ εύθραυστο, ότι θα σπάσει. Τότε άρχισα να συνεργάζομαι με επιστήμονες και συνειδητοποίησα ότι μπορεί να προσαρμοστεί ώστε να γίνει πιο ισχυρό κι από τον χάλυβα. Επικοινώνησα με τη NASA πριν από περίπου δύο χρόνια και ενθουσιάστηκαν με την ιδέα από την πρώτη στιγμή».

Η κατασκευή στη Σελήνη είναι δύσκολη, καθώς τα υλικά πρέπει να μεταφερθούν εκεί με τεράστιο κόστος. Για να ξεπεραστεί αυτό το εμπόδιο, η εταιρεία σκοπεύει να στείλει έναν φούρνο μικροκυμάτων που θα τροφοδοτείται με εξορυγμένη σεληνιακή σκόνη. Στη συνέχεια, σωλήνες θα διοχετεύουν αέριο που θα φουσκώνει το λιωμένο γυαλί σε σφαίρα.

Μόλις το γυαλί σκληρύνει, οι σωλήνες θα μετατραπούν σε εισόδους και το εσωτερικό θα διαμορφωθεί με 3D εκτύπωση χρησιμοποιώντας σεληνιακά υλικά.

Η Skyeports επισημαίνει ότι το σφαιρικό σχήμα εκμεταλλεύεται τη φυσική αντοχή της σφαίρας, κατανέμοντας ομοιόμορφα την πίεση, ενώ η διαφάνεια του γυαλιού θα συμβάλει στην ψυχική υγεία των αστροναυτών.

«Το σφαιρικό σχήμα προκύπτει αυτόματα», εξηγεί ο Δρ. Μπερμούντεζ, «καθώς σε τόσο υψηλές θερμοκρασίες το υλικό γίνεται άμορφο υγρό, και όταν εκτοξεύεται σε χαμηλή βαρύτητα παίρνει φυσικά τη μορφή σφαίρας. Θα πρέπει να ενσωματώσουμε μέταλλα όπως τιτάνιο, μαγνήσιο και ασβέστιο στο μείγμα για να διατηρήσουμε το γυαλί ισχυρό. Δεν ξέρουμε ακόμη πόσο μεγάλες θα μπορούσαν να γίνουν οι σφαίρες — ίσως φτάσουν τα 300 έως 500 μέτρα σε διάμετρο».

Το έργο αποτελεί μέρος του προγράμματος NIAC (NASA Innovative Advanced Concepts), το οποίο χρηματοδοτεί καινοτόμα έργα για μελλοντικές διαστημικές αποστολές. Η πρώην αστροναύτης των ΗΠΑ Κέιντι Κόουλμαν συμμετέχει ως σύμβουλος.

Η ομάδα σκοπεύει να δοκιμάσει την τεχνική φουσκώματος σε θάλαμο θερμικού κενού τον Ιανουάριο του 2026, στη συνέχεια σε παραβολικές πτήσεις που προσομοιώνουν μικροβαρύτητα και αργότερα σε δοκιμές στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Πειράματα στην ίδια τη σεληνιακή επιφάνεια μπορεί να ακολουθήσουν μέσα στα επόμενα χρόνια. Οι άνθρωποι ενδέχεται να επιστρέψουν στη Σελήνη μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, στο πλαίσιο του προγράμματος Artemis της NASA, η οποία ήδη αναζητά κατάλληλες κατοικίες για τους αστροναύτες.

«Βρισκόμαστε σε αγώνα με τον χρόνο, καθώς το Artemis προχωρά πολύ γρήγορα», σημείωσε ο Μπερμούντεζ. «Η ψυχική υγεία θα είναι κρίσιμη σε αποστολές μεγάλης διάρκειας. Θα είναι σημαντικό οι αστροναύτες να μπορούν να βλέπουν έξω — ίσως και τη Γη. Αν δημιουργήσουμε στρώσεις φυσαλίδων, η μία επιφάνεια θα μπορεί να είναι θερμή και η άλλη ψυχρή, προκαλώντας συμπύκνωση. Έτσι μπορούμε να καλλιεργήσουμε φυτά και λαχανικά, δημιουργώντας ένα οικοσύστημα που παράγει οξυγόνο. Εξετάζουμε επίσης τη δημιουργία γυάλινου κελύφους που θα παράγει ηλεκτρισμό για να τροφοδοτεί ολόκληρο το καταφύγιο. Φανταστείτε πόσα μεγαβάτ θα μπορούσε να παραγάγει ένας τέτοιος γυάλινος θόλος. Θα ήθελα να δω ολόκληρες κοινότητες από τέτοιες δομές — πόλεις με πάρκα, υδροσυστήματα και κατοικίες, όλες συνδεδεμένες με γυάλινες γέφυρες. Δεν θα μπορέσουμε ποτέ να αναπαράγουμε τη Γη, αλλά αυτό είναι κάτι που πλησιάζει αρκετά. Και ίσως μια μέρα να τις τοποθετήσουμε και σε τροχιά».

Ο Κλέιτον Τέρνερ, αναπληρωτής διαχειριστής της Διεύθυνσης Διαστημικής Τεχνολογίας της NASA στην Ουάσιγκτον, δήλωσε στην Telegraph ότι «Τα επόμενα βήματα και τα μεγάλα μας άλματα βασίζονται στην καινοτομία. Οι ιδέες που γεννιούνται από το NIAC μπορούν να αλλάξουν ριζικά τον τρόπο με τον οποίο εξερευνούμε το Διάστημα, εργαζόμαστε σε τροχιά χαμηλής γης και προστατεύουμε τον πλανήτη μας. Από την ανάπτυξη μικρών ρομπότ που θα μπορούσαν να κολυμπούν στους ωκεανούς άλλων κόσμων, έως την καλλιέργεια διαστημικών καταφυγίων από μύκητες — το πρόγραμμα αυτό συνεχίζει να επαναπροσδιορίζει το τι είναι δυνατό».

Το 2023, επιστήμονες του Πανεπιστημίου Aalen στη Γερμανία πρότειναν ότι τα κτίρια και οι δρόμοι στη Σελήνη θα μπορούσαν να κατασκευάζονται από τούβλα, φτιαγμένα με λέιζερ που ψήνει τη σεληνιακή σκόνη.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News