Ούτε οι «μπουκ» το περίμεναν αυτό που συνέβη το βράδυ της Πέμπτης στον παγκόσμιο τελικό του μήκους. Πρώτο φαβορί για το χρυσό μετάλλιο έδιναν τον 22χρονο Τζαμαϊκανό Γουέιν Πίνοκ, που είχε… τρομάξει όλο τον κόσμο. Μέσα στο 2023 είχε περάσει τα 8,30 μ. τέσσερις φορές, και την Τετάρτη είχε κάνει 8,54 – τη δεύτερη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών σε προκριματικούς, πίσω από το 8,56 του Καρλ Λιούις στο Τόκιο. Ο Μίλτος Τεντόγλου πήγε στη Βουδαπέστη με εφετινό ρεκόρ 8,38 (στο Πανθεσσαλικό τον περασμένο Ιούλιο).

Ακόμα να τον μάθουν. Το παλικάρι είναι «πραγματικός εκτελεστής», όπως έγραψε στο blog του στον ΣΕΓΑΣ ο προπονητής του, Γιώργος Πομάσκι. Πραγματοποιεί τις μεγάλες επιδόσεις του… κατά παραγγελία. Σκηνοθετεί τους θριάμβους του έτσι ώστε να έχουν σασπένς. Συχνά αφήνει το καλύτερό του άλμα για το τέλος (στη Βουδαπέστη το έκανε και στον προκριματικό), λες και είναι σίγουρος ότι θα το κάνει. Εχει (και) αυτό το χάρισμα, ο Μίλτος: να ελέγχει το σώμα του με έναν τρόπο ανεξήγητο, σχεδόν υπερφυσικό, και να το κατευθύνει όπως πρέπει την πιο κρίσιμη στιγμή.

Το κάνει από μικρός. Από το 2017 κι έπειτα, στον κατάλογο με όλες τις μεγάλες διοργανώσεις στις οποίες έχει λάβει μέρος, θα δεις να επαναλαμβάνεται η ίδια λέξη: πρώτος. Με μόνες εξαιρέσεις το περσινό παγκόσμιο πρωτάθλημα του Ορεγκον, όπου κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο, και το Παγκόσμιο του 2019 στην Ντόχα. Πού είναι ο Γκάρι Λίνεκερ, να πει ότι ο τελικός του μήκους είναι ένα αγώνισμα στο οποίο πηδούν 12 αθλητές, και στο τέλος κερδίζει ο Τεντόγλου;

Αυτή η συνέπεια, η σταθερότητά του, είναι πιο εντυπωσιακή και από τις τρομερές επιδόσεις του. Στο Τop 10 του σε μεγάλες διοργανώσεις, όλα του τα άλματα είναι πάνω από τα 8,38 μ. Και 8 στα 10, πάνω από τα 8,40. Για έναν αθλητή που έχει ατομικό ρεκόρ 8,60, είναι τεράστιο επίτευγμα να το πλησιάζει τόσο συχνά σε αγώνες που κρίνουν Ολυμπιακούς, παγκόσμιους ή ευρωπαϊκούς τίτλους. Δεν είναι τυχαίο που ο Τεντόγλου βρίσκεται στην κορυφή του παγκόσμιου ranking επί 102 διαδοχικές εβδομάδες.

Ο τελικός της Βουδαπέστης ήταν ο πιο δύσκολος, ο πιο ανταγωνιστικός των 32 τελευταίων ετών. Και οι 12 φιναλίστ είχαν πηδήσει εφέτος πέρα από τα 8,15 μ. Πολλοί από αυτούς ήταν σε εξαιρετική φόρμα. Αλλά ο Μίλτος το είχε υποσχεθεί από πέρυσι. Σε όλους τους Ελληνες και, πρωτίστως, στον εαυτό του: «Του χρόνου θα είμαι πρώτος». Το είχε δηλώσει με μια αφοπλιστική σιγουριά και στο αεροδρόμιο της Αθήνας, αναχωρώντας για την ουγγρική πρωτεύουσα: «Πάω για να νικήσω. Δεν υπάρχει κάτι άλλο για εμένα εκτός από το χρυσό μετάλλιο».

Το είπε και το έκανε, ως συνήθως. Μπήκε στον τελικό με άλμα στα 8,50. Στην πρώτη του, κιόλας, προσπάθεια πήδησε 12 πόντους πιο μακριά από την καλύτερή του εφετινή επίδοση. Και στην τελευταία, τη «χρυσή», προσγειώθηκε στα 8,52 μ. Με 8,52 είχε κερδίσει και το ευρωπαϊκό χρυσό μετάλλιο στο Μόναχο.

Ηταν το μόνο μετάλλιο που έλειπε από τη μυθική συλλογή του. Σε σχήμα οβάλ αυτό, όπως παρατήρησε ο ίδιος, καθώς το περιεργαζόταν. Τα προηγούμενα ήταν στρογγυλά, τρίγωνα, ορθογώνια, περιστρεφόμενα, ή σε σχήμα γαϊδάρου (!). Τώρα έχει απ’ όλα. Τώρα τα έχει όλα. Στα 25 χρόνια του (τα έκλεισε τον Μάρτιο) είναι εν ενεργεία πρωταθλητής σε Ολυμπιακούς Αγώνες, Παγκόσμιο ανοικτού στίβου, Παγκόσμιο κλειστού, Ευρωπαϊκό ανοικτού και Ευρωπαϊκό κλειστού.

Ούτε ο θρυλικός Καρλ Λούις είχε πετύχει το λεγόμενο «γκραν-σλαμ» (για κάποιο λόγο περιφρονούσε τα παγκόσμια πρωταθλήματα κλειστού στίβου). Ενας από τους ελάχιστους αθλητές που έφτασαν σε αυτό το επίτευγμα ήταν ο «ήρωας» του Τεντόγλου, ο Κουβανός Ιβάν Πεντρόσο, στην ανατολή του 21ου αιώνα.

Δώδεκα μετάλλια (τα 11 από αυτά, χρυσά) είναι η συγκομιδή του στις μεγάλες διοργανώσεις. Και έχει όλο τον χρόνο μπροστά του για να τη μεγαλώσει σε επίπεδα αδιανόητα. Είναι νέος ακόμα και δεν ησυχάζει ποτέ. Φιλόδοξος, πεισματάρης, τελειομανής, τέρας ψυχραιμίας και γεμάτος αυτοπεποίθηση. Ολα αυτά τον κάνουν να μετατρέπει τους τελικούς σε προσωπικό σόου. Να κυριαρχεί σε αυτούς, όχι απλώς να τους κερδίζει.

Τώρα έχει βάλει στο μάτι το ρεκόρ του Καρλ Λιούις. «Θα μπορούσα να το κάνω σήμερα (χθες). Αν δεν ένιωθα τις κράμπες, θα το έκανα σήμερα. Θα έκανα 8,80 μ. Ηταν ωραία νίκη, αλλά όχι αυτό που ήθελα», δήλωσε ο… αθεόφοβος στο Gazzetta μετά τον θρίαμβο. Σίγουρα, στο πίσω μέρος του μυαλού του υπάρχει και το «στοιχειωμένο» παγκόσμιο ρεκόρ του Μάικ Πάουελ (8,95). Το ακατόρθωτο. Αλλά, όπως σχολίασε η Βούλα Πατουλίδου, «ο κόσμος αλλάζει μόνο με αυτούς τους τύπους που βγάζουν γλώσσα στο άπιαστο!». Σαν τον Τεντόγλου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News