Ηταν άνοιξη του ’84 όταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι των γονιών μου παρακολουθούσα τον τελικό του κυπέλου πρωταθλητριών στο μπάσκετ ανάμεσα στη Banco di Roma και τη Barcelona. Κατά την απονομή του τροπαίου στην πρωταθλήτρια Banco di Roma και ακούγοντας τα διθυραμβικά σχόλια από τον Φίλιππο Συρίγο, έκλεισα τα μάτια μου και παρεκάλεσα το Θεό να μ’ αξιώσει να δω τον Παναθηναϊκό μου μία φορά να κατακτάει το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης. Δώδεκα χρόνια μετά, τον Απρίλιο του ’96, παρέα με τον Αλέξη και μετά από μία σύντομη στάση στο de Meer του Άμστερνταμ, χοροπηδούσαμε στο Palait de Berci του Παρισιού, εκείνο το μαγικό βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, έντεκα του μηνός, για την κατάκτηση του πρώτου τίτλου. Ποιος να μου το ‘λεγε πως εικοσιεφτά χρόνια μετά θα έβλεπα τον Παναθηναϊκό μου να κρατάει το έκτο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης, δύο πίσω από τη μεγάλη Ρεάλ Μαδρίτης των οχτώ κατακτήσεων.

Ο Βασίλης Σκουντής, την επομένη του τελικού της Ευρωλίγκας το 2007, όταν ο Παναθηναϊκός έβαζε το τέταρτο αστέρι στη φανέλα του, έγραψε στην εφημερίδα που αρθρογραφεί την πιο μεγάλη αλήθεια. Ο Παναθηναϊκός, έγραψε,  δεν είναι μέρος του θεσμού, ο Παναθηναίκός είναι ο ίδιος ο θεσμός! Και πόσο δίκιο είχε. Βλέπετε τις μεγάλες ομάδες τις χαρακτηρίζουν οι συγκλονιστικές νίκες, οι επικές ανατροπές, οι κατακτήσεις τροπαίων, η ανάρτηση λαβάρων στον ουρανό του γηπέδου τους, τα βαριά ονόματα των παιχτών που μεσουρανούν φορώντας την ιερή φανέλα. Ο Παναθηναϊκός τα έχει όλα! Παρ’ όλα αυτά όποτε δόθηκε η ευκαιρία σε τρίτους να τον αμφισβητήσουν, το έκαναν και με το παραπάνω για να λάβουν πάντα την ίδια πληρωμένη απάντηση. Τίτλους!!!  Τον αμφισβήτησαν την άνοιξη του ’82, όταν ως πρωταθλητής ταξίδεψε στη Θεσσαλονίκη για τον τελικό του Κυπέλλου κόντρα στον ΠΑΟΚ, στον τελικό των κάφρων. Τους απάντησε με τον καλύτερο τρόπο ο πιο μεγάλος αρχηγός, το ιερό τέρας, ο “iceman” του ελληνικού μπάσκετ, ο Αποστόλης ο Κόντος. Δύο χρόνια μετά, στο μπαράζ της Κέρκυρας, για τον τίτλο του πρωταθλητή κόντρα στον ΑΡΗ του Νίκου Γκάλη, τα ίδια. Ξανά αμφισβήτηση. Ξανά τίτλος! Αυτή τη φορά η απάντηση ήρθε από δύο παιδιά που τα ονόματά τους έγιναν σύνθημα στα χείλη όλων μας. Τους προτρέψαμε να κάνουν αυτό που ήξεραν να κάνουν καλύτερα. Τους το ζητήσαμε με όλη μας τη ψυχή «Βίδα και Στεργάκο, ανοίξτε τους το λάκκο». Κυριακή του Πάσχα, 5 ΜαΪου 2002, τελικός Ευρωλίγκας κόντρα στην πρωταθλήτρια Ευρώπης, την οικοδέσποινα Kinder Bologna, των Matjaz Smodis, Manu Ginobili, Marco Jaric, Antoine Rigaudeau, Ettore Mesina. Σκέτη Dream team! O Zeliko Obradovic δηλώνει πως θα το κατακτήσει με center τον Λάζαρο Παπαδόπουλο. Ξανά αμφισβήτηση. Ξανά τίτλος! Ποτέ στην ιστορία δεν είχε ηττηθεί η διοργανώτρια σε τελικό και μάλιστα με προβάδισμα δεκατεσσάρων πόντων στο ημίχρονο! Απρίλιος του 2011. Προημιτελικά Ευρωλίγκας κόντρα στην πρωταθλήτρια Ευρώπης και διοργανώτρια Barcelona του Navarro και μάλιστα με μειονέκτημα έδρας. Ξανά αμφισβήτηση για την εμπιστοσύνη του Zeliko Obradovic στα πρόσωπα των Νικ Καλάθη και Ιαν Βουγιούκα. Ξανά τίτλος! 

Η ομάδα αυτή μόνο τυχαία δεν είναι.Είναι ομάδα που το μέταλλο της είναι σφυρηλατημένο από παίχτες αξεπέραστους. Από τον Φαίδωνα Ματθαίου, τον Γιώργο Κολοκυθά,  τον Μιχάλη Ιορδανίδη, τον Τάκη Κορωναίο, τον Χρήστο Κέφαλο, τον Αποστόλη Κόντο, τον Μέμο Ιωάννου, τον Δημήτρη Κοκολάκη, τον Λιβέρη Ανδρίτσο, τον Τομ Κάππο, τον Ντέϊβιντ Στεργάκο, τον Κυριάκο Βίδα, τον Φραγκίσκο Αλβέρτη, τον Δημήτρη Διαμαντίδη, τον Κώστα Τσαρτσαρή, τον Dejan Bodiroga, τον Dino Radja, τον Zelico Rebratsa, τον Byron Scott, τρεις φορές πρωταθλητή στο ΝΒΑ με τους Los Angeles Lakers των Pat Railey, Magic Johnson, Kareem Abdul Jabbar, James Worthy, Michael Thomson, Michael Cooper, A.C. Green, τον Dominique Wilkins, τον Οdet Katas, τον John Salley, δύο φορές πρωταθλητή στο ΝΒΑ με τους Detroit Pistons, των Vinnie Johnson, Joe Dumars, Bill Laimbeer, Dennis Rodman, Isiah Thomas, Mark Aguire, Rick “Big Butt” Mahorn, Chuck Daly, τον Χρήστο Πολίτη, τον Μιχάλη Κυρίτση, τον Κώστα Μουρούζη, τον Bozidar Maljkovic, και τώρα τον αξεπέραστο Zelico Obradovic, τον άνθρωπο που ως άλλος Wayne Gretzky, τον “Mr 99” των Edmonton Oilers, μπορεί να δει την επόμενη φάση να εξελίσσεται  πριν αυτή καν να έχει δημιουργηθεί .

Ο Παναθηναϊκός είναι η απόλυτη δυναστεία. Είναι οι Boston Celtics του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Δύο ομάδες που μοιράζονται τις ίδιες αξίες. Αξίες ζωής. Περηφάνια, παράδοση, πίστη, ομαδική δουλειά. Προσπαθώντας να βρω λέξεις για να χαρακτηρίσω το 6ο Κυπέλλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης, μου έρχεται στο μυαλό ο αείμνηστος Arnold  “Red” Aurebach, ο άνθρωπος που δημιούργησε τον μύθο των Boston Celtics. Το καλοκαίρι του 1986, στην περίφημη παρέλαση που έγινε για την κατάκτηση του 16ου παγκόσμιου πρωταθλήματος κόντρα στους Houston Rockets των Αkeem “The Dream” Olajuwon και Ralph Sampson, ο Red εμφανίστηκε στο μπαλκόνι του Government  Center, στο κέντρο της Βοστώνης, με το τρόπαιο των παγκόσμιων πρωταθλητών στο ένα χέρι, πιο γνωστό και ως Larry O’ Brien trophy και το πούρο στο άλλο, ξεστόμισε την σημαντικότερη φράση στην ιστορία του συλλόγου: ”How sweet it is”!!!!!                                                                                                                      

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News