Καλό μας καλοκαίρι! Από σήμερα η μέρα αρχίζει να μεγαλώνει και με τη δύναμη του μυαλού μας, μέσα στο οποίο γίνονται σχεδόν όλα, σε λίγο καιρό οι κάβοι στα λιμάνια εκτός από τα πλοία, θα λύσουν τα συναισθήματά μας και αυτά με τη σειρά τους σαν έτοιμα από καιρό θα σαλπάρουν για έρωτες, τόπους, πλανήτες, θάλασσες, στιγμές, μυρωδιές. Εντονότερες εικόνες και συναισθήματα με αυτά, έμελλε να μου χαρίσει το “ΣΑΩ”. Το συναρπαστικό μυθιστόρημα του καλού μου φίλου και εξαιρετικά έντιμου καλλιτέχνη (σκηνοθέτη, στιχουργού, συγγραφέα) Γιώργου Κορδέλλα, το όποιο μάλιστα είναι και το πρώτο που έγραψε.

Ήταν μέσα Αυγούστου, αν θυμάμαι καλά, σε μια περίοδο που εξαιτίας των γεγονότων της Ουκρανίας το μυαλό μου αλλά και οι σωματικές μου αντιστάσεις, ύστερα από έξι μήνες χωρίς κυριολεκτικά μισή μέρα ηρεμίας, είχαν πάει περίπατο. Περπατώντας ένα μεσημέρι σαν άλλο φάντασμα, στους δρόμους της έρημης Αθήνας, το βλέμμα μου καρφώθηκε στη βιτρίνα ενός βιβλιοπωλείου και συγκεκριμένα στο βιβλίο “ΣΑΩ” του Γιώργου Κορδέλλα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. Χωρίς δεύτερη σκέψη, μπήκα μέσα και το αγόρασα, με την ελπίδα μόλις βρω χρόνο να το διαβάσω. Ύστερα από λίγα λεπτά μπήκα στον σταθμό της Ομόνοιας με κατεύθυνση την Κηφισιά. Μέσα μου κάτι με έτρωγε. Είπα να μην περιμένω το τέλος του ουκρανικού εμφυλίου και να ρίξω μια ματιά στο μυθιστόρημα και παράλληλα να ακολουθήσω και τη συνήθεια των Ρώσων οι οποίοι στο μετρό ξεκοκαλίζουν βιβλία. Έτσι, λίγο μετά τη “Βικτώρια” άνοιξα το “ΣΑΩ”. Δεν χρειάστηκε να γυρίσω παρά μόλις δύο σελίδες για να συνειδητοποιήσω τι συναρπαστικό μυθιστόρημα κρατούσα στα χέρια μου.

Ακολουθώντας τη συνήθεια της παιδικής μου ηλικίας, του να μοιράζομαι πάντοτε τις χαρές με τους φίλους μου, αλλά και και μη μπορώντας να κρύψω τον ενθουσιασμό μου, άρχισα να αντιγράφω την ενοχλητική συνήθεια των “Μαρτύρων του Ιεχωβά” στα τρένα, του να προσπαθούν δηλαδή να σου επιβάλουν να διαβάσεις τα φανατισμένα έντυπά τους. Έτσι με συνέλαβα να έχω κολλήσει το εξώφυλλο του βιβλίου στα πρόσωπο των δύο συνεπιβατών μου, που κάθονταν απέναντί μου. Αν κρίνω από το βλέμμα της κοπέλας μάλλον πρέπει να τσίμπησε. Αντίθετα, η κυρία δίπλα της δεν πήρε χαμπάρι.

Φτάνοντας σπίτι κατάλαβα πως είχα μεταφερθεί σε έναν άλλο κόσμο. Δεν απαντούσα στα τηλέφωνα, άθελά μου φερόμουν απότομα σε όποιον προσπαθούσε να με διακόψει και να με βγάλει από αυτόν τον κόσμο. Την ίδια στιγμή το βιβλίο του Κορδέλλα με έφερε αντιμέτωπο με ένα ευχάριστο δίλημμα. Από τη μια είχα αγωνία για το τι θα συμβεί στην επόμενη γραμμή, από την άλλη δεν ήθελα να το διαβάζω γρήγορα για να μην τελειώσει. Τελικά με κέρδισε η πρώτη επιλογή, με αποτέλεσμα μέσα σε 30 περίπου ώρες, όσο δηλαδή μου πήρε να διαβάσω το βιβλίο, να χαθώ σε ένα διπλό ερωτικό παιγνίδι, να “επισκεφθώ την Ανάφη”, που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα πάει, στο μυαλό μου να έλθουν μνήμες και αρώματα της Αθήνας της παιδικής μου ηλικίας, τα αστέρια που κάθε καλοκαίρι κοίταζα, πλέον να αρχίσουν να μου μαρτυρούν περισσότερες πληροφορίες για το τι πραγματικά συμβαίνει σε αυτά, αλλά και ο Παρθενώνας να με κάνει να θέλω στο εξής να αναζητώ και να προσμένω από τις επισκέψεις μου σε αυτόν κάτι διαφορετικό από αυτά που “έπαιρνα" μέχρι τη στιγμή που αγόρασα το αριστούργημα του Κορδέλλα.

Η πρώτη φορά που σκέφτηκα να γράψω για το “ΣΑΩ” ήταν μόλις το διάβασα, ωστόσο με τη δεύτερη σκέψη κατάλαβα πως έπρεπε να περιμένω αυτή την ημερομηνία. Πρώτον γιατί στο βιβλίο του ο Γιώργος Κορδέλλας “παίζει” με τις ημερομηνίες, αλλά κυρίως για να εξηγήσω πως όσοι πάρουν το βιβλίο νομίζω πως θα βγουν από αυτό που βλέπουν και βλέπουμε να διαδραματίζεται γύρω μας και θα ταξιδέψουν σε έναν άγνωστο πλανήτη. Τον πλανήτη του Γιώργου Κορδέλλα. Καλό καλοκαίρι και καλή χρόνια σε όλους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News