Η ανεργία μοιάζει με τον θάνατο: σ΄ αυτήν είμαστε όλοι ίσοι!
Στη ζωή και στα επαγγέλματα μπορεί να υπάρχουν διαβαθμίσεις, αλλά στην…δημοκρατία της ανεργίας, δεν διαφέρει και πολύ όποιος συμμετέχει στην περίφημη μαύρη λίστα, είτε είναι της διανόησης, είτε της χειρωνακτικής εργασίας.
Όταν δεν έχεις δουλειά είσαι στο περιθώριο: χωρίς οικονομική βάση και χωρίς επαγγελματική ταυτότητα, το ίδιο απαξιωμένος, ανυπεράσπιστος και χρησιμοποιημένος από ένα σύστημα που, περνώντας μια μεγάλη κρίση, ζητάει τα ρέστα από αυτούς, κυρίως, που δεν τα έχουν.

Μ’ αυτή τη λογική, δεν διαφέρουν από τους άλλους ανέργους, οι περίπου 100 εργαζόμενοι στις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, που έμειναν χωρίς δουλειά, χωρίς καμιά προειδοποίηση και εν μια νυκτί, καθώς η μητέρα εταιρία – και μοναδικός μέτοχος κατά 100% από το 2007- ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη, αποφάσισε να κλείσει τον ιστορικό εκδοτικό οίκο που μετρούσε πάνω από 50 χρόνια ζωής.

Είναι όμως τα Γράμματα, τα βιβλία, ο πολιτισμός το ίδιο με οποιοδήποτε άλλο «προϊόν» ή εμπόρευμα που μπαίνει σήμερα στη ζυγαριά από τους πάσης φύσεως μάνατζερ; Οι εκδοτικοί οργανισμοί, μετά το τρελό πάρτι του Χρηματιστηρίου και αφού επεκτάθηκαν σε ένθετα, portals και τα γνωστά είδη σούπερ μάρκετ που συνοδεύουν εδώ και χρόνια τις εφημερίδες, στράφηκαν και προς τον χώρο του βιβλίου. Αραγε γιατί; Προσδοκώντας οφέλη και τρελές εισπράξεις; Σε πόσα μπεστ- σελερ υπολόγιζαν και σε ποιο τεράστιο αναγνωστικό κοινό; Η πολιτική που ακολούθησαν κι εδώ το ίδιο μαξιμαλιστική: ακριβές μεταγραφές, πολλοί τίτλοι και επιπλέον μια εσάνς πολιτιστικής προστασίας και ευγενών κινήτρων.

Η κρίση που στον χώρο του Τύπου ξεκίνησε κάπως νωρίτερα και τώρα ζούμε την κορύφωσή της, με καταιγίδα απολύσεων στα ΜΜΕ, αρχίζει να εκδηλώνεται και στον χώρο του βιβλίου. Δεν γνωρίζω όλα τα δεδομένα και τα προβλήματα των εκδοτικών επιχειρήσεων, είτε πρόκειται για εκδόσεις-μεγαθήρια, που λειτουργούν λιγάκι ως σούπερ-μάρκετ, είτε για μικρότερους και με αυστηρότερα λογοτεχνικά κριτήρια οίκους.

Είναι όμως λυπηρό, να εμφανιζόμαστε κατά πώς μας βολεύει κάθε φορά: τη μια ως μεγάλοι χορηγοί του πολιτισμού και προστάτες των Γραμμάτων και των Τεχνών, την άλλη ως έμποροι που ξέρουν μόνο από ελλείμματα και ζημιές. Και το χειρότερο είναι ότι αυτό το φθινοπωρινό λουκέτο στα Ελληνικά Γράμματα, μετά το κλείσιμο της αλυσίδας fnac, είναι πιο μελαγχολικό γιατί είναι μεν το πρώτο στον χώρο του βιβλίου, αλλά όλοι φοβούνται ότι δεν θα είναι το τελευταίο.

Ως επίλογος, ένα λυπημένο παραμύθι από έναν βιβλιοθηκάριο:

“Μια φορά κι έναν καιρό, το “Δ”, το “Ο” και το “Λ” έστειλαν το “Ψ” να πείσει τα Ελληνικά Γράμματα ότι θα ήταν προς το συμφέρον τους να αγοραστούν από κάποιον δυνατό και πλούσιο που να κυβερνά μια χώρα: Θα γράφονταν περισσότερα βιβλία και θα εκδίδονταν και θα γίνονταν διάσημα. Το “Α” και το “Ω” την υποψιάζονταν τη δουλειά, όμως δεν είχαν και καμιά απόδειξη για τις υποψίες τους που τελικά επαληθεύτηκαν: λίγο καιρό μετά όλα τα Ελληνικά Γράμματα αυτοκτόνησαν ή δολοφονήθηκαν και οι άνθρωποι που τα φρόντιζαν εξιορίστηκαν. Έτσι η βιβλιοχώρα των Ελληνικών Γραμμάτων ρήμαξε”…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News