(Στα παραμύθια το έβλεπα από μικρή – οι ήρωες ήταν πάντα μόνοι τους. Αν ήταν με παρέα άλλωστε, ποιος θα 'μενε τελικά στην ιστορία; Ο ηρωισμός, λοιπόν, είναι πάντα μοναχικός και οι «ήρωες» δεν προσπαθούν να αποκτήσουν συμμάχους, θέλουν να τραβάν μπροστά, να τα βάζουν με τα φουσάτα και να νικάν. Στο φινάλε, οι ηττημένοι πέθαιναν τότε στο πεδίο της μάχης, δεν ζούσαν μέσα΄στην καταισχύνη. Ξαναλέω, στα παραμύθια).

Ο Ζοζέ Μπαρόζο, στις δύο διαδοχικές θητείες που απόλαυσε ως Πρόεδρος της Επιτροπής, ακολούθησε το σύστημα της μηδενικής φθοράς – συρρίκνωσε τον ρόλο του, αρκούμενος στο σερβίρισμα του μενού των ευρωπαίων ηγετών. Ήταν τότε προφανές, ότι το κενό εξουσίας που εμφανιζόταν, κάποιος θα το κάλυπτε. Ο Νικολά Σαρκοζί νόμιζε πως ήταν αυτός ο πόλος εξουσίας που είχε εκ των πραγμάτων αναβαθμιστεί – η ιστορία όμως έδειξε ότι αναμφίβολα ήταν η Άνγκελα Μέρκελ, που κέρδισε στον συσχετισμό δυνάμεων.

Όταν άνοιξε το θέμα διαδοχής του Μπαρόζο, η Μέρκελ για πολλούς λόγους βρέθηκε στους πολέμιους του Γιούνκερ, και όταν συνειδητοποίησε ότι θεσμικά τα πράγματα είχαν πάρει τον δρόμο τους και θα ήταν «πραξικοπηματική» οποιαδήποτε πολιτική παρέμβαση, άλλαξε ρότα κι εμφανίστηκε ως υπέρμαχος της λύσης Γιούνκερ. Δεν ήταν και (πολύ περισσότερο) δεν έγινε.

Ξένοι αναλυτές στοιχημάτιζαν τότε, σε πόσο χρόνο θα ξεσπούσε η κρίση ανάμεσα στη Μέρκελ και τον Γιούνκερ. Ήρθε πολύ γρήγορα, είναι σαφής, ορατή, αλλά ελεγχόμενη, όπως περιγράφεται σε ένα σχετικό κι εξαιρετικά ενδιαφέρον δημοσίευμα του «Spiegel».

Η θητεία Γιούνκερ ξεκίνησε λίγο πριν από τις ελληνικές εκλογές και το δημοσίευμα αναφέρει ότι δεδομένης της «αντι-γερμανικής προεκλογικής ρητορείας Τσίπρα», η γερμανική κυβέρνηση προσδοκούσε από τον Ζ.Κ.Γιούνκερ να αντιμετωπίσει με την «ίδια παγερότητα» που αντιμετώπισε το Βερολίνο τη νέα ελληνική κυβέρνηση. Όμως, ενώ ο αρχηγός των Χριστιανοδημοκρατών στη Βουλή Β. Κάουντερ χαρακτήριζε «καθαρές ανοησίες» τις καταγγελίες για την έλλειψη δημοκρατικής νομιμότητας της τρόικας, ο Γιούνκερ έλεγε ότι η επιστροφή της τρόικας στην Αθήνα «θα μπορούσε να εκληφθεί από τους Έλληνες ως προκλητική»… Κι ενώ ο Γ. Βαρουφάκης έγινε δεκτός σε ένα… ιγκλού στο Βερολίνο, ο Γιούνκερ καλοδέχτηκε με «πατρική» οικειότητα τον Α. Τσίπρα…

Η παλαιά αντιδικία Γιούνκερ-Μέρκελ ξανάρχισε να φουντώνει. Ο καμβάς είναι γνωστός: η Μέρκελ κατά τον Γιούνκερ «ενδιαφέρεται πάρα πολύ για τη Γερμανία και ελάχιστα για την Ευρώπη». Ο Γιούνκερ κατά τη Μέρκελ χρησιμοποιεί πολύ συχνά τη λέξη «αλληλεγγύη», που μεταξύ άλλων παραπέμπει στα ευρω-ομόλογα… Και τελικά, όταν ο Γιούνκερ έλεγε (αναφερόμενος στην Ελλάδα) ότι «οι χώρες δεν θέλουν να τους κάνουν μάθημα οι Βρυξέλλες», με άλλα λόγια ήθελε να πει ότι «η Μέρκελ πρέπει να πάψει να φτιάχνει κανόνες για τους άλλους»…

Η αψιμαχία εκδηλώθηκε ανοιχτά, όταν ο Γιούνκερ θέλησε να «ξεδοντιάσει» το Σύμφωνο Σταθερότητας, συγκεκριμένα να χαλαρώσει το πλαφόν δανεισμού που έθετε το Σύμφωνο στις χώρες της ευρωζώνης, στο 3% του ΑΕΠ. Στην πρώτη προσέγγιση αντέδρασαν σθεναρά η Γερμανία κι η Ολλανδία, ενώ ο Γερμανός επίτροπος Γκ. Έττινγκερ κάλεσε συναδέλφους του (μέλη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος) σε ένα οινοποιείο «για να οργανώσουν το αντάρτικο στον Γιούνκερ». Στη συνέχεια η Μέρκελ τηλεφώνησε στον Γιούνκερ και του ζήτησε να αξιώσει «από τις χώρες με υπερβολικά ελλείμματα, την αφοσίωσή τους στις μεταρρυθμίσεις – χωρίς όμως να τον επηρεάσει». Κι όταν στις 13 Ιανουαρίου ο Γιούνκερ έκανε αιφνιδιασμό, θέτοντας την ίδια μέρα στην ατζέντα της συνόδου, το ζήτημα χαλάρωσης του Συμφώνου Σταθερότητας, η Μέρκελ δεν κρατήθηκε – «τηλεφώνησε εκ νέου στον Γιούνκερ εκφράζοντας τη δυσαρέσκειά της. Ήταν απαράδεκτο, του δήλωσε, να πληροφορείται μια τόσο σημαντική αλλαγή πολιτικής την τελευταία στιγμή. «Ο επίτροπός μου το έμαθε το ίδιο πρωί» φέρεται να είπε στον Γιούνκερ. «Ο επίτροπός σας;» λέγεται ότι επανέλαβε ψυχρά ο Γιούνκερ, «εννοείτε ο επίτροπός μου!» – δεδομένου ότι κατά τα θέσμια της ΕΕ ο επίτροπος λειτουργεί όχι ως εκπρόσωπος μιας χώρας, αλλά ως Ευρωπαίος αξιωματούχος. Η σύγκρουση είναι πια φανερή και η παράσταση μόλις άρχισε.

(Για να καταλήξω όπως άρχισα, αυτά είναι τα δεδομένα, που δείχνουν ότι υπάρχει ασίγαστη μια σκληρή διαπάλη στο επίπεδο των συσχετισμών εξουσίας. Αλλά όπως είπαμε, στο δικό μας ιστορικό αφήγημα είμαστε ακατάδεκτοι, γιατί χρειάζονται ωρέ βοήθεια τα παλικάρια;)

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News