Ας υποθέσουμε ότι η εταιρεία «Alcoholics Eponymous» παράγει κρασιά ένα μέρος των οποίων διατίθεται στην εσωτερική αγορά και ένα άλλο μέρος στη διεθνή. Όμως τα τελευταία τρία χρόνια οι δουλειές πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο-και στις δύο αγορές. Αυτό σημαίνει ότι η επιχείρηση αναγκάζεται να απολύσει κόσμο, έχει δυσκολίες με δανεισμό από τις τράπεζες, η μετοχή της πάει κατά διαβόλου κ.λπ. Τότε ο ιδιοκτήτης αποφασίζει να αλλάξει τον διευθυντή της επιχείρησης και να διορίσει ένα άλλον, τον κ. Ασχετάκη. Το πρώτο (και μοναδικό) πράγμα που κάνει ο νέος διευθυντής είναι να αυξήσει την τιμή του προϊόντος στη διεθνή αγορά με 5%. Με άλλα λόγια, ο κ. Ασχετάκης με την απόφασή του να αυξήσει την τιμή επιβαρύνει ακόμα παραπάνω ένα ήδη βεβαρημένο προϊόν. Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Μα όπως θα σας διαβεβαιώσει κάθε πρωτοετής φοιτητής Οικονομικών, η ζήτηση για τα κρασιά της ΑΕ θα καταρρεύσει..

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο με τον οποίο λειτούργησε ο κ. Ασχετάκης λειτουργούν και οι ιθύνοντες της εταιρείας που λέγεται «Ελλάδα». Και αυτή έχει τρομερά προβλήματα: Έχει απολύσει το 30% του εργατικού της δυναμικού, τα κεφάλαια κίνησης έχουν στερέψει, έχει έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών που προσεγγίζει το 7% του ΑΕΠ και όσον αφορά τη διεθνή ανταγωνιστικότητα βρίσκεται στον πάτο-κάπου στη θέση 90 μεταξύ 148 εταιρειών (χωρών). Τι κάνουν λοιπόν εδώ οι ιθύνοντες για να αυξήσουν τις πωλήσεις στη διεθνή αγορά; Όπως ακριβώς και ο κ. Ασχετάκης, αποφασίζουν να αυξήσουν την τιμή των προϊόντων τους κατά 5% στη διεθνή αγορά. Διότι αυτό ακριβώς έγινε: Από τον περυσινό Νοέμβριο μέχρι σήμερα το ευρώ ανατιμήθηκε κατά 5% έναντι του δολαρίου με αποτέλεσμα ότι στις διεθνείς αγορές τα ήδη προβληματικά ελληνικά προϊόντα αντιμετωπίζουν ακόμα περισσότερα προβλήματα.

Αν αυτό το απλό παράδειγμα δεν σας πείθει για το γεγονός ότι το ευρώ δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την κατάσταση ή τις ανάγκες της ελληνικής οικονομίας τίποτα δεν πρόκειται να σας πείσει.

Φυσικά είναι πολύ δύσκολο να μεταπεισθεί ένας λαός που έχει γίνει δέκτης μιας τόσο μαζικής και τόσο στοχευμένης παραπληροφόρησης όπως αυτής που δέχεται μία ολόκληρη δεκαετία ο λαός από τους ευρωμανδαρίνους. «Παραπληροφορηση;» θα διερωτηθούν ορισμένοι. «Μήπως είναι ισχυρός ο χαρακτηρισμός; Πώς μπορείτε να τον τεκμηριώσετε;».

Να δώσω ένα απλό παράδειγμα που δεν κουράζομαι να επαναλαμβάνω. Η άποψη που έχει εδραιωθεί στο ελληνικό κοινό είναι ότι οι υποστηρικτές του ευρώ οικονομολόγοι είναι οι «σοβαροί» επιστήμονες ενώ αυτοί που είναι εναντίον του ευρώ είναι «ανορθόδοξοι», κοινώς «φρικιά». Όμως η αλήθεια είναι ακριβώς η αντίστροφη. Όλοι σχεδόν οι μεγάλοι (νομπελίστες) οικονομολόγοι ήσαν εναντίον του ευρώ (και όσοι ρωτήθηκαν, ασφαλώς εναντίον της ένταξης της Ελλάδας στην ευρωζώνη). Αντίθετα εκείνοι που ήσαν υπέρ του ευρώ ήσαν τα «φρικιά», άγνωστα στη διεθνή οικονομική επιστήμη άτομα.

Μια άλλη άποψη είναι ότι το «λόμπι της δραχμής» έχει από πίσω του «σκοτεινούς» πάμπλουτους φοροφυγάδες ενώ αντίθετα το «λόμπι του ευρώ» αποτελείται από αγνούς ιδεολόγους.

Και εδώ η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Το γεγονός είναι ότι η πλευρά που υποστηρίζει το ευρώ και την «εμβάθυνση» της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαθέτει απίστευτα οικονομικά κονδύλια στη διάθεσή της-χρήματα φυσικά των φορολογουμένων – κάτι που ούτε κατά διάνοια έχουν οι αντίπαλοι. Τα οποία φυσικά διαθέτει πλουσιοπάροχα για να προωθεί τις απόψεις της. Το ίδρυμα π.χ. Notre Europe που έστησε ο Ζακ Ντελόρ για να αναπαράγει το Ευαγγέλιο, έλαβε πέρυσι από τις Βρυξέλλες μισό εκατομμύριο ευρώ! Ένας μικρός ραδιοσταθμός στη Νάντη που στήθηκε για να προωθεί το όραμα της «Ενωμένης Ευρώπης» έλαβε πέρυσι 100 χιλ. ευρώ! 

Αλλά το μεγάλο κομμάτι της πίτας πήγε στα περίφημα «κέντρα ευρωπαϊκών μελετών» που βρίσκονται στις Βρυξέλλες και αλλού. Αυτά έχουν ελάχιστη σχέση με «κριτική μελέτη» των προβλημάτων. Αντίθετα, ο ρόλος τους είναι να αναπαράγουν το Ευαγγέλιο της Κομισιόν. Και εδώ έχουμε μια κατάσταση «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει». Έτσι, όλα αυτά τα «ερευνητικά» Κέντρα έλαβαν πέρυσι από την Κομισιόν 9,2 εκατομμύρια ευρώ χρηματοδότηση! Πώς μπορεί κανείς να πιστεύει ότι ένα κέντρο μελετών μπορεί να παράγει «κριτικές» και «ανεξάρτητες» μελέτες για μία οργάνωση που το χρηματοδοτεί τόσο αδρά, είναι ασφαλώς κάτι που υπερβαίνει τη νοημοσύνη του απλού ανθρώπου.

Όπως δήλωνε χαρακτηριστικά πρόσφατα ο διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομικών Υποθέσεων του Λονδίνου Mark Litlewood: «Η όλη υπόθεση είναι σουρεαλιστική: Οι άνθρωποι που χρηματοδοτούνται από την Ε.Ε. φλυαρούν για το πόσο ωραία είναι η Ε.Ε. και στη συνέχεια κάνουν λόμπι για περισσότερα χρήματα από την Ε.Ε.!».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News