Το ζήτημα είναι γνωστό από παλιά και σχετίζεται με την ανεξαρτησία και την αντικειμενικότητα όλων εκείνων των ειδικών, απόψεις των οποίων φιλοξενούσαν ανέκαθεν και φιλοξενούν τύπος, πρακτορεία, ραδιοτηλεοπτικά κανάλια κι εσχάτως το διαδίκτυο. Η ειδικότητά τους ποικίλει ανάλογα με τις ανάγκες της επικαιρότητας. Αν έχουμε σεισμούς, τότε είναι σεισμολόγοι, αν έχουμε ιούς – επιδημιολόγοι κ.ο.κ.

Τα χρόνια της οικονομικής κρίσης αναμενόμενο είναι να γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία οι κάθε είδους και λογής οικονομολόγοι: καθηγητές, διδάκτορες, εμπειρικοί, αναλυτές, χρηματιστές, τραπεζίτες, ακαδημαϊκοί, πολιτικοί, πρώην υπουργοί ή πρωθυπουργοί κι η σειρά συνεχίζεται.

Τον Οκτώβριο 2010 δύο καθηγητές του οικονομικού τμήματος του πανεπιστημίου Αμχερστ της Μασαχουσέτης δημοσίευσαν άρθρο που προκάλεσε συζητήσεις καθώς ζητούσαν να καθιερωθεί κώδικας δεοντολογίας για τους οικονομολόγους. Ο ένας από τους συγγραφείς (Τζ. Επστάϊν) σε  συνέντευξή του αναφέρθηκε σε κραυγαλέες περιπτώσεις 19 διάσημων οικονομολόγων, που μιλούσαν, ανέλυαν κι έγραφαν για την κρίση, συμβούλευαν κυβερνήσεις, εταιρείες και καταναλωτές, αποσιωπώντας τις ασυμβίβαστες (αλλιώς, γιατί να τις απέκρυπταν;) σχέσεις τους με τράπεζες και funds, επιχειρήσεις και χρηματοοικονομικούς οργανισμούς.

Η αποκάλυψη αυτή ήρθε να προστεθεί στις ούτως ή άλλως συζητήσιμες μεθόδους, που η οικονομική επιστήμη κι οι θεράποντές της χρησιμοποιούν για να μελετήσουν, μετρήσουν κι αναλύσουν την οικονομική πραγματικότητα και (το σοβαρότερο) να προβλέψουν την πορεία της και ταυτόχρονα το μέλλον δισεκατομμυρίων πολιτών του πλανήτη. Είναι γνωστές οι σοβαρές διαμάχες που διάφορες σχολές οικονομικής σκέψης κι οι εκπρόσωποί τους έχουν μεταξύ τους.

Θα μου πείτε, κάθε διαμεσολαβημένη σχέση (γνώσης, επικοινωνίας, ενημέρωσης, κατάρτισης κλπ) περνάει αυτόν το σκόπελο και είτε τρώει τα μούτρα της, είτε προχωράει (μέχρι να τα φάει). Η διάγνωση τέτοιων στημένων περιπτώσεων είναι δυσχερής, όπως κι ο εντοπισμός των υπευθύνων. Η προσοχή πρέπει να είναι διαρκώς αυξημένη, τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά, το μυαλό σε εγρήγορση, θα ήταν, ωστόσο, λάθος να γυρίσουμε την πλάτη στην ενημέρωση από φόβο, μήπως και την πατήσουμε ή μας τη στήσουν.

Υπάρχουν τουλάχιστον 2 χρήσιμα εργαλεία, που βοηθούν να ξεχωρίζει κανείς τις κακοτοπιές: α) οι πηγές μας να έχουν κερδίσει διαχρονικά την εμπιστοσύνη μας, β) να είμαστε, όπως λέει ο Επστάϊν, πολύ προσεκτικοί με τις αναλύσεις όσων αποκτούν το στάτους του θεού.

Θα προσέθετα: κι όσων πασχίζουν να το αποκτήσουν. Και δεν είναι λίγοι.

 

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News