Η δολοφονία του Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, το 1963, εξακολουθεί να περιβάλλεται από μυστήριο, αμφιβολίες και σκιές συγκάλυψης. Πρόσφατα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα φέρνουν στο φως κρίσιμες πληροφορίες που αποδεικνύουν ότι η CIA όχι μόνο παρακολουθούσε στενά τον Λι Χάρβεϊ Οσβαλντ πριν από τη δολοφονία, αλλά και ότι ένας βασικός αξιωματούχος της, ο Γεώργιος Ιωαννίδης, είχε άμεση ανάμειξη σε επιχειρήσεις που σχετίζονταν με τον Οσβαλντ και τη δράση του.

Οι νέες αποκαλύψεις, γράφει η Washington Post, διαψεύδουν δεκαετίες επίσημων διαβεβαιώσεων, ενισχύουν τις υποψίες περί συγκάλυψης και ανοίγουν ξανά το ζήτημα της διαφάνειας και της λογοδοσίας των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ.

Επί περισσότερες από έξι δεκαετίες η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών των Ηνωμένων Πολιτειών (CIA) διαβεβαίωνε ότι είχε ελάχιστη ή καθόλου γνώση για τις κινήσεις και τη δράση του Λι Χάρβεϊ Oσβαλντ πριν από τη δολοφονία του Κένεντι. Ωστόσο, πρόσφατα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα, τα οποία παρουσιάστηκαν σε ειδική κοινοβουλευτική επιτροπή, φανερώνουν μια διαφορετική ιστορία. Η CIA όχι μόνο γνώριζε, αλλά φέρεται να είχε παρακολουθήσει και χειριστεί πρόσωπα και καταστάσεις γύρω από τον Oσβαλντ, γεγονός που αναζωπυρώνει τα σενάρια για συνωμοσία και συγκάλυψη.

Γεώργιος Ιωαννίδης: Ο πράκτορας-κλειδί και η Κούβα

Τα νέα στοιχεία φέρνουν στο προσκήνιο τον Γεώργιο Ιωαννίδη, αξιωματούχο της CIA το 1963, υπεύθυνο για επιχειρήσεις ψυχολογικού πολέμου στη βάση του Μαϊάμι. Ο Ιωαννίδης είχε αναλάβει την εποπτεία της οργάνωσης Φοιτητική Επαναστατική Διεύθυνση (DRE – Directorio Revolucionario Estudiantil), μιας αντικαστρικής κουβανικής φοιτητικής ομάδας. Χρηματοδοτούσε και συντόνιζε τις δραστηριότητές της, οι οποίες περιλάμβαναν προπαγάνδα και διείσδυση σε φιλο-καστρικά κινήματα, κάτι που ερχόταν σε αντίθεση με τους περιορισμούς της CIA για δράση εντός αμερικανικού εδάφους.

Η DRE είχε εμπλακεί σε δημόσια αντιπαράθεση με τον Οσβαλντ το καλοκαίρι του 1963, γράφει η Post, όταν εκείνος μοίραζε φυλλάδια υπέρ της Κούβας, ως μέλος της επιτροπής «Δίκαιη Αντιμετώπιση της Κούβας» (Fair Play for Cuba Committee). Σύμφωνα με μαρτυρίες, ο Οσβαλντ ήρθε σε επικοινωνία με μέλη της DRE, ώστε να προσφέρει «τις υπηρεσίες του», ενδεχομένως ως πληροφοριοδότης, δημιουργώντας έτσι την εντύπωση ότι ήθελε να διεισδύσει στην οργάνωση.

Η CIA απέρριπτε μέχρι πρόσφατα κάθε διασύνδεσή της με τα γεγονότα και τις γνώσεις για τη δράση του Οσβαλντ. Τα νεότερα έγγραφα καταρρίπτουν αυτούς τους ισχυρισμούς.

Η Αννα Παουλίνα Λούνα, Ρεπουμπλικανή βουλευτής από τη Φλόριντα και πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας εργασίας για τα «Ομοσπονδιακά Μυστικά», απαίτησε έρευνα σχετικά με τις δολοφονίες που έχουν απασχολήσει την ιστορία των ΗΠΑ, ανάμεσά τους και του Κένεντι. Οι έρευνες αποκάλυψαν ότι ο «Χάουαρντ», το ψευδώνυμο με το οποίο η DRE επικοινωνούσε, ήταν στην πραγματικότητα ο Ιωαννίδης. Μέχρι σήμερα η CIA αρνείτο ότι γνώριζε την ταυτότητα του «Χάουαρντ» ή ότι είχε οποιοδήποτε έγγραφο για τον Ιωαννίδη, κάτι που πλέον αποδεικνύεται ψευδές.

Μάλιστα, αποκαλύφθηκε και ένα πλαστό δίπλωμα οδήγησης στο όνομα «Χάουαρντ Μαρκ Γκέμπλερ», που αποδίδεται απευθείας στον Ιωαννίδη, επιβεβαιώνοντας τη χρήση κάλυψης από την υπηρεσία. Η Λούνα δήλωσε ότι «αυτό αποδεικνύει πως η CIA παραπλάνησε συστηματικά το Κογκρέσο και τον αμερικανικό λαό».

Παρότι ο Ιωαννίδης έπαιξε ενεργό ρόλο στα γεγονότα, η Επιτροπή Γουόρεν, που διερεύνησε τη δολοφονία το 1964, δεν είχε ποτέ πρόσβαση στα αρχεία που τον αφορούσαν. Το 1978, όταν η Επιτροπή για τις Δολοφονίες της Βουλής (HSCA) ξεκίνησε έρευνες, η CIA διόρισε ξανά τον Ιωαννίδη ως ενδιάμεσο, γεγονός που, όπως σημειώνει η Post, δημιούργησε προφανή σύγκρουση συμφερόντων: το ίδιο πρόσωπο που εμπλεκόταν στα προς διερεύνηση γεγονότα ανέλαβε να μεταβιβάσει επιλεκτικά τα έγγραφα στην Επιτροπή.

Ο Νταν Χάρντγουεϊ, νομικός σύμβουλος της επιτροπής τότε, λέει: «Ο Ιωαννίδης μας απέκρυψε κρίσιμα έγγραφα. Μας παρεμπόδισε στην αναζήτηση της αλήθειας».

Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Τζέφερσον Μόρλεϊ, ειδικός στην υπόθεση Κένεντι, αποκάλυψε ότι ο Ιωαννίδης έλαβε το 1981 τιμητικό μετάλλιο για την πολυετή καριέρα του, περιλαμβανομένου του έργου του ως ενδιάμεσου στην Επιτροπή για τις Δολοφονίες. Για τον Μόρλεϊ η υπόθεση Ιωαννίδη είναι «η σημαντικότερη εξέλιξη εδώ και δεκαετίες» στην ιστορία της δολοφονίας Κένεντι.

Ο Λι Χάρβεϊ Οσβαλντ είχε απασχολήσει την CIA ήδη από το 1959, γράφει η Post, όταν αυτομόλησε στη Σοβιετική Ενωση. Το ενδιαφέρον αυξήθηκε όταν επέστρεψε, το 1962, με ρωσίδα σύζυγο, και εγκαταστάθηκε στο Τέξας. Από το 1959 έως και το 1963 φαίνεται ότι η CIA παρακολουθούσε συστηματικά τον Οσβαλντ.

Το καλοκαίρι του 1963 ο Οσβαλντ ήταν πολύ ενεργός στο φιλοκουβανικό κίνημα και ήρθε σε αντιπαράθεση με την DRE, στη Νέα Ορλεάνη. Η σύγκρουση οδήγησε σε σύλληψή του, γεγονός που μεταδόθηκε από τα τοπικά ΜΜΕ. Ο ηγέτης της DRE, Λουίς Φερνάντες Ρότσα, ενημέρωσε αμέσως τον «Χάουαρντ», δηλαδή τον Ιωαννίδη, στέλνοντάς του μάλιστα και κασέτα με ηχητικό υλικό από τη δημόσια αντιπαράθεση.

Ο Χοσέ Αντόνιο Λανούθα, τότε μέλος της DRE, λέει στην Post ότι ο Οσβαλντ προσφέρθηκε να βοηθήσει την οργάνωση σε θέματα στρατιωτικής εκπαίδευσης. Η πρότασή του ήταν χειρόγραφη, παράλογη και απορρίφθηκε από την ομάδα ως «γελοία».

Ο Ρότσα έστειλε την επιστολή στον Ιωαννίδη, ο οποίος του ζήτησε να την παραδώσει στο Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών (FBI) προκειμένου να καταγραφεί. Το FBI κράτησε την επιστολή και δεν την επέστρεψε ποτέ.

Αν και δεν υπάρχουν άμεσες αποδείξεις ότι η CIA ενορχήστρωσε τη δολοφονία, αρκετοί ειδικοί υποστηρίζουν ότι «ήξερε περισσότερα από όσα λέει». Ο πρώην αξιωματούχος της υπηρεσίας, Ρολφ Μόβατ-Λάρσεν, εκτιμά ότι «η δολοφονία Κένεντι έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας επιχείρησης πληροφοριών». Υποπτεύεται ότι ένα «παρακράτος εντός της CIA» ενδέχεται να είχε δικούς του λόγους να θέλει τον Κένεντι νεκρό, γράφει η Post.

Η ένταση ανάμεσα στη CIA και την κυβέρνηση Κένεντι είχε ξεκινήσει από την κρίση στον Κόλπο των Χοίρων, το 1961, και τις ειρηνευτικές προσπάθειες του Κένεντι μετά την κρίση των πυραύλων, το 1962. Ο Λάρσεν θέτει το ερώτημα: «Τι έκανε ο Ιωαννίδης δίπλα στον Οσβαλντ; Γιατί δεν έχουμε τις αναφορές του;»

Ο Λανούθα και άλλοι πρώην φοιτητές περιγράφουν τον «Χάουαρντ» ως αυστηρό χειριστή, με εντολές που περνούσαν μόνο μέσω του Ρότσα. Η CIA δεν είχε ποτέ αποκαλύψει αυτές τις λεπτομέρειες, ούτε τη χρήση ψευδωνύμων ή πλαστών εγγράφων. Ο Τζέι Μπάρι Χάρελσον, συνταξιούχος αξιωματούχος της CIA, είπε αργότερα πως η υπηρεσία «δεν είχε πλήρη εικόνα» όταν ισχυριζόταν πως δεν υπήρχε κάποιος «Χάουαρντ».

Ωστόσο τα νέα έγγραφα δείχνουν ότι το δίπλωμα που χρησιμοποίησε ο Ιωαννίδης είχε εκδοθεί επίσημα και χρησιμοποιήθηκε ενεργά στη διαχείριση της οργάνωσης, αποδεικνύοντας ότι η επιχείρηση δεν ήταν απλώς ανεπίσημη, αλλά και συνειδητά συγκαλυμμένη.

Ο δικαστής Τζον Τιούνχαϊμ, πρόεδρος του Συμβουλίου Επανεξέτασης Δολοφονιών τη δεκαετία του 1990, λέει στην Pοst ότι η αποκάλυψη της ταυτότητας του «Χάουαρντ» είναι «ίσως η πιο σημαντική απόδειξη συγκάλυψης μέχρι σήμερα».

Η Αννα Παουλίνα Λούνα σημειώνει πως «η CIA πρέπει να λογοδοτήσει. Υπάρχει ένα ανεξέλεγκτο παρακράτος εντός του συστήματος, που λειτουργεί πέρα από την έγκριση του Κογκρέσου ή της λαϊκής εντολής».

Η δολοφονία του Κένεντι παραμένει ένα από τα βαθύτερα τραύματα της αμερικανικής ιστορίας. Οι νέες αποκαλύψεις υπογραμμίζουν την ανάγκη πλήρους διαφάνειας και ιστορικής δικαιοσύνης. Το ερώτημα δεν είναι πλέον μόνο ποιος τον πυροβόλησε, αλλά και ποιοι ήξεραν, τι ήξεραν και γιατί δεν μίλησαν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News