Το αγγλικό ποδόσφαιρο δεν θα πάψει ποτέ να διηγείται παραμυθένιες ιστορίες. Η νέα Σταχτοπούτα του είναι η Λέστερ, του Κλάουντιο Ρανιέρι. Ναι, του ιταλού προπονητή που πέρασε ένα φεγγάρι από την Εθνική μας ομάδα και έφυγε… με τις κλωτσιές. Μια φτωχή και καταφρονεμένη ομάδα, που σήμερα φιγουράρει στην κορυφή του πιο ανταγωνιστικού πρωταθλήματος στην Ευρώπη, με μόλις μια ήττα σε 16 αγωνιστικές. Αργά χθες βράδυ νίκησε (2-1) και τη ζάπλουτη Τσέλσι -του Μουρίνιο, βεβαίως βεβαίως- και την άφησε να βολοδέρνει  ένα βαθμό πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού και 17 μακριά από την κορυφή.

Οι ποδοσφαιρικοί αναλυτές στη Βρετανία συμφωνούσαν οτι πρόκειται για «φούσκα». Διαφωνούσαν μόνο, στο πότε θα σκάσει. Όπως έχουν κάνει πολλές φορές στο παρελθόν, με κορυφαίο παράδειγμα την (τότε) νεοφώτιστη Νότιγχαμ Φόρεστ της σεζόν 1977-78. Η οποία, όχι μόνο δεν έσκασε, αλλά έγινε η πρώτη αγγλική ομάδα μετά την Ίπσουιτς του 1962 που κατέκτησε τον τίτλο προερχόμενη από τη δεύτερη Κατηγορία. Από χθες, όμως, οι «ειδικοί» άρχισαν να πιστεύουν στο θαύμα του Ρανιέρι. Τώρα λένε οτι η Λέστερ θα τερματίσει τουλάχιστον στην πρώτη τετράδα και, μάλιστα, αραδιάζουν διάφορα στατιστικά στοιχεία για να στηρίξουν αυτή τη στροφή στις προβλέψεις τους.

Η Λέστερ έχει το καλύτερο ποσοστό επίτευξης γκολ ανά τελική προσπάθεια (ένα στις πέντε) και δημιουργεί τις περισσότερες «καθαρές» ευκαιρίες, πίσω από την Άρσεναλ. Στα πέντε μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης (Αγγλίας, Ισπανίας, Γερμανίας, Ιταλίας και Γαλλίας) είναι πέμπτη σε συνολικό αριθμό τερμάτων. Έχει πετύχει μόλις δύο λιγότερα από την Μπαρτσελόνα… Είναι κυρίως θέμα τακτικής, παραδέχονται. Ο Ρανιέρι έχει βάλει τις «Αλεπούδες» να περιμένουν τον αντίπαλο στο μισό γήπεδο, να κλείνουν τους διαδρόμους προς την περιοχή τους και να χτυπούν στις αντεπιθέσεις. Με μακρινές μπαλιές, καλά «τελειώματα» και φοβερή μαχητικότητα. Ίσως και με μια δόση τύχης, αφού μέχρι σήμερα η Λέστερ μετράει ελάχιστους τραυματισμούς.

Το χθεσινό, νέο αγωνιστικό ρεσιτάλ της μικρής Λέστερ έκανε τον άγγλο πρώην αρχισκόρερ και νυν τηλεσχολιαστή, Γκάρι Λίνεκερ, να υποκλιθεί δημόσια στην ομάδα αυτή (στην οποία αγωνίστηκε για επτά χρόνια, από το 1978 έως το 1985): «Ο Τζέιμι Βάρντι είναι η αθλητική προσωπικότητα της χρονιάς», έγραψε στον λογαριασμό του στο Twitter μετά το γκολ του Βάρντι, ενώ στο τέλος του αγώνα έδωσε μία τολμηρή υπόσχεση: «Ναι! Εάν η Λέστερ κατακτήσει την Premier League, θα εμφανιστώ στην πρώτη MOTD της νέας σεζόν (είναι η τηλεοπτική εκπομπή που παρουσιάζει τα highlights κάθε αγωνιστικής) φορώντας μόνο τα εσώρουχά μου»…

Μάστορας στο καμινέτο. Πήγαινε στο εργοστάσιο τα ξημερώματα, σχόλαγε στις 4 το απόγευμα, και έφευγε σφαίρα για την προπόνηση. Έτρωγε κάτι στον δρόμο, σε κάποιο βενζινάδικο, και έφτανε στο Χάλιφαξ με την ψυχή στο στόμα. Το βράδυ επέστρεφε πτώμα στην κάμαρά του και, την επομένη, πάλι από την αρχή

Αλλά, ποιος είναι αυτός ο Βάρντι, που έχει ξετρελάνει τους πάντες (ακόμη και τη Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία ετοιμάζει πρόταση για να τον αποκτήσει); Άλλο… παραμύθι αυτό. Τον λένε Τζέιμι, είναι 28 ετών, επιθετικός της Λέστερ, και μαζί με το χθεσινό έχει βάλει 15 γκολ στο αγγλικό πρωτάθλημα. Όσα έχουν πετύχει, ο Μέσι και ο Ρονάλντο μαζί!

Είναι η βρετανική εκδοχή του… «Πίου», του πρωταγωνιστή του γνωστού διαφημιστικού σποτ, αλλά με εντελώς διαφορετική εξέλιξη, την οποία κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί. Στα 16 του χρόνια, η αγαπημένη του ομάδα, η Σέφιλντ Γουένσντεϊ, τον έδιωξε από τις ακαδημίες της, επειδή -λέει- ήταν κοντός. Το 2010, σε ηλικία 23 ετών πια, βρέθηκε να παίζει με τη φανέλα της Χάλιφαξ στη National League North, δηλαδή στην… 6η κατηγορία της Αγγλίας. Άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Του έδιναν 30 λίρες την εβδομάδα και, για να βγάλει τα προς το ζην, δούλευε ως συγκολλητής μεταλλικών σωμάτων. Μάστορας στο καμινέτο. Πήγαινε στο εργοστάσιο τα ξημερώματα, σχόλαγε στις 4 το απόγευμα, και έφευγε σφαίρα για την προπόνηση. Έτρωγε κάτι στον δρόμο, σε κάποιο βενζινάδικο, και έφτανε στο Χάλιφαξ με την ψυχή στο στόμα. Το βράδυ επέστρεφε πτώμα στην κάμαρά του και, την επομένη, πάλι από την αρχή.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, τη σεζόν 2010-2011 πέτυχε 27 γκολ και τράβηξε την προσοχή της Φλίτγουντ Τάουν, η οποία έπαιζε στην πιο πάνω Κατηγορία. Στην 5η, δηλαδή. Εκεί σκόραρε 31 γκολ σε 36 αγώνες. Και στις 17 Μαΐου του 2012, τα βάσανά του τέλειωσαν. Τον απέκτησε η Λέστερ, έναντι περίπου 1.500.000 ευρώ (ποσό που αποτελούσε ρεκόρ πώλησης ποδοσφαιριστή για ερασιτεχνική ομάδα). Στην πρώτη χρονιά στην Championship (Β’ Κατηγορία) πέτυχε 4 γκολ, όμως την επόμενη (2013-2014) σκόραρε 16 φορές και βοήθησε τη Λέστερ να επιστρέψει στην Premier League. Η Σταχτοπούτα είχε συναντήσει τον πρίγκιπά της…

Αντιθέτως με τον Βάρντι, που ζει το όνειρό του, ο Μουρίνιο περνάει έναν εφιάλτη. Μα, να χάσει και από τον μισητό Ρανιέρι; Η «βεντέτα» των δυο προπονητών χρονολογείται από το 2004, τότε που ο πορτογάλος διαδέχτηκε τον ιταλό στον πάγκο της Τσέλσι. Ούτε ο Ρανιέρι τον πάει, όμως ο Μουρίνιο το δείχνει σε κάθε ευκαιρία. Για πρώτη φορά συναντήθηκαν στο Καμπιονάτο, όταν ο Μουρίνιο ήταν στην Ίντερ και ο Ρανιέρι στη Γιουβέντους. Με την… ευγένεια που τον διακρίνει, ο πορτογάλος είχε δηλώσει, τότε, για τον συνάδελφό του: «Ο Ρανιέρι έχει τη φιλοσοφία κάποιου που δεν θέλει να νικά. Είναι σχεδόν 70 ετών (εκείνη την εποχή ο Ρανιέρι ήταν 56…) και έχει κερδίσει μόνο ένα Super Cup, και άλλο ένα μικρό κυπελλάκι. Είναι γέρος και δεν έχει κερδίσει τίποτα»…

Η δεύτερη φορά που αντάμωσαν, ήταν χθες. Αυτή η ήττα φαίνεται πως έκανε τον Μουρίνιο να χάσει τελείως τον έλεγχο. Είπε δημοσίως, στη συνέντευξη Τύπου, οτι οι παίκτες του τον πρόδωσαν. Οτι στις προπονήσεις δουλεύουν όλοι μιά χαρά, αλλά όταν έρχεται η ώρα των αγώνων… Άραγε, πώς μπορεί να σταθεί ένας προπονητής, όταν έρχεται αντιμέτωπος με τους ίδιους τους παίκτες του;

Αυτό το ερώτημα, σίγουρα, θα βασανίσει τον Ρομάν Αμπράμοβιτς περισσότερο κι από τις εννέα ήττες σε 16 αγώνες, που μετράει η ομάδα του. Το κόστος της απόλυσης του Μουρίνιο (γύρω στα 14 εκατ. ευρώ) φαίνεται, πια, αμελητέο μπροστά στην οικονομική ζημιά που θα πάθει ο ρώσος ιδιοκτήτης της Τσέλσι, αν οι «μπλε» δεν βγουν στο επόμενο Champions League. Δεν είναι μόνο τα 50 εκατ. ευρώ της UEFA. Μια κακή χρονιά θα φέρει τα πάνω, κάτω στα έσοδα από τηλεοπτικά δικαιώματα και χορηγίες. Επομένως, μλάμε για 200 εκατ. ευρώ ή και παραπάνω. Από την άλλη, πόσοι (και ποιοί) είναι καλύτεροι από τον Μουρίνιο; Μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News