H δολοφονία του Π. Φύσσα θα πρέπει πλέον να μας κάνει όλους να αναλογισθούμε πού έχουμε φτάσει. Πρόκειται για έναν κύκλο αίματος και καταστροφής που αρχίζει πολύ πριν από την κρίση και συνεχίζεται και σήμερα. Αλέξης Γρηγορόπουλος, οι τρεις υπάλληλοι της Marfin, ο Πέτρος Φύσσας, είναι τα πιο τραγικά στολίδια αυτής της ιστορίας. Αυτά φυσικά είναι τα θύματα του «νορμάλ» συστήματος – αν συνυπολογίσουμε και τα θύματα της τρομοκρατίας και παρεμφερών οργανώσεων –ποινικοί που παριστάνουν τους επαναστάτες και επαναστάτες που καταλήγουν ποινικοί- τότε ο αριθμός των θυμάτων αυξάνεται κατακόρυφα.

Και δεν είναι μόνο οι νεκροί. Είναι και οι κακοποιημένοι πολίτες, αστυνομικοί, μετανάστες, καθηγητές. Και δεν είναι μόνο τα ανθρώπινα θύματα. Είναι και οι ζημιές στη δημόσια και ιδιωτική περιουσία – τα καμένα αυτοκίνητα,τα κατεστραμμένα καταστήματα, τα ρημαγμένα πανεπιστήμια και πολυτεχνεία.

Για όσους πιστεύουν ότι αυτή είναι η «νορμάλ» κατάσταση, ότι με άλλα λόγια δεν υπάρχει ένα κοινό υπόβαθρο αξιών που να χαρακτηρίζει και να στηρίζει μια κοινωνία αλλά ότι το κοινωνικό γίγνεσθαι είναι ένας συνεχής τυπικός και άτυπος εμφύλιος πόλεμος, αυτοί δε χρειάζεται να συνεχίσουν να διαβάζουν αυτό το σημείωμα. Διότι η θέση μας είναι ότι, αντίθετα, υπάρχουν κοινές αξίες σε μία κοινωνία και ότι η οικοδόμηση της συναίνεσης θα πρέπει να είναι ο κυρίαρχος στόχος.

Έχει ειπωθεί ότι χωρίς «social trust» (κοινωνική εμπιστοσύνη) τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει. Αυτό είναι απόλυτα ορθό. Ούτε οικονομικές συναλλαγές μπορούν να υπάρξουν, ούτε ο δημόσιος τομέας μπορεί να λειτουργήσει, ούτε φυσικά μεταρρυθμίσεις μπορούν ποτέ να πραγματοποιηθούν. Και εδώ θα πρέπει να τονισθεί ότι από τη στιγμή που χαθεί η κοινωνική εμπιστοσύνη είναι πολύ, μα πάρα πολύ δύσκολο να οικοδομηθεί ξανά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News