Οι μεν, σφάζουν στο όνομα του Αλλάχ. Την ώρα που το κάνουν, ίσως κρατάνε παραδίπλα και τo Κοράνι. Οι δε, στο όνομα του Θεού. Πριν δράσουν, μπορεί, ίσως, να ρίχνουν και μια ματιά στη Βίβλο, να θυμηθούν το «Πάτερ Ημών» και να κάνουν το σταυρό. Εκείνοι, αιχμαλωτίζουν τα θύματά τους και έπειτα τα σφάζουν για παραδειγματισμό των ζωντανών εχθρών τους. Πετάνε, δε, σώμα και κεφάλι, ίσως και σε διαφορετικά μέρη, μια που το ανθρώπινο κρέας δεν τρώγεται. Ελπίζουμε. Τούτοι, πληρώνουν κάποια λεφτά, αγοράζουν το αιχμάλωτο θύμα τους, πετάνε τα κεφάλι μπροστά στην πόρτα του εχθρού τους αλλά το σώμα, μάλλον το κάνουν παϊδάκια. Ίσως, όπως θα θέλανε να κάνουν και τους εχθρούς, αν το κρέας τρωγόταν. Είναι σχεδόν σίγουρο. 

Οι πρώτοι σφάζουν δημοσιογράφους και ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, γυναίκες, παιδιά, άνδρες, ηλικιωμένους και όποιον ή όποια τέλος πάντων, θεωρούν άπιστο. Που δεν πιστεύει στον δικό τους Θεό. Αν έχουν Θεό. Πάντα στο όνομα του Αλλάχ και με το Κοράνι στη μασχάλη. Τούτοι πάλι, οι δικοί μας, σφάζουν ένα γουρούνι, «χριστιανό» εννοείται, αφού οι μουσουλμάνοι δεν τα τρώνε για να τα μεγαλώνουν, και την γκουρουνοκεφαλή, την πετάνε στην πόρτα του «εχθρού» αλλά όλο νόημα. Κάτι σαν «έρχεται η σειρά σας». Συγκεκριμένα, την πέταξαν στην είσοδο του κτηρίου του Ελληνοαραβικού Πολιτιστικού Μορφωτικού Κέντρου στην Αθήνα. Πρόσεξε σημειολογία: Μια γουρουνοκεφαλή, μπροστά σε Πολιτιστικό Μορφωτικό Κέντρο. Αν το γουρούνι ήταν ζωντανό, μάλλον σε εκείνο, το κέντρο θα του ήταν πιο χρήσιμο, παρά στους σφαγείς του. Εννοείται, και αυτοί, με αλλόθρησκους τα έχουν.

Οι πρώτοι, φοράνε κουκούλες και ντύνονται στα μαύρα, για να μην τους αναγνωρίσουν, ενώ οι «δικοί μας», κινούνται στο σκοτάδι, ακριβώς για τον ίδιο λόγο. Σφάζοντας ανθρώπους, οι τζιχαντιστές επιδεικνύουν το επόμενο θύμα τους, πάντα με ένα μήνυμα για τους «άπιστους». Το ίδιο ακριβώς και τούτοι, οι… μη τζιχαντιστές: Πετάνε το κεφάλι του γουρουνιού στην πόρτα, σχηματίζουν ένα τεράστιο σταυρό πάνω της -είπαμε, οι άνθρωποι είναι «πιστοί και καλοί χριστιανοί»- γράφουν μερικά συνθήματα-μηνύματα και αποχωρούν. Νύχτα, κρυφά, ντροπιαστικά, θλιβερά.

Κοράνι και Βίβλος δεν διατάζουν σφαγές. Δεν εμπεριέχουν μίσος στις σελίδες τους. Το δε Ευαγγέλιο λέει, «αγαπάτε αλλήλους». Πουθενά δεν γράφουν «σφάξτε τους εχθρούς, για να φανείτε ότι είστε καλοί πιστοί». Τι σημασία, όμως, έχει; Οι γουρουνοκέφαλοι, είτε πιστεύουν στον Αλλάχ, είτε στον Θεό, τα λόγια τα κάνουν μαχαίρια, τα ακονίζουν με το μίσος, τα γυαλίζουν με την άγνοια και βγαίνουν παγανιά. Αυτό που τα συμπαθή θηλαστικά, δεν συνηθίζουν να το κάνουν. Είναι ανατριχιαστικά ίδιοι. Όχι με τα γουρούνια. Μεταξύ τους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News