Κρίνοντας από τις πρώτες του δηλώσεις μοιάζει να μην κατάλαβε ή το πιθανότερο να υποδύεται ότι δεν κατάλαβε ή να θέλει να μας παρασύρει να καταλάβουμε άλλο από αυτό που απολύτως καταλάβαμε. «Ποτέ δεν πίστευα ότι η Δικαιοσύνη θα παρασυρθεί, όπως και δεν παρασύρθηκε για όλες αυτές τις κατηγορίες που αντιμετώπιζα, όπως ίσως παρασύρθηκε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας».

Όπα! Όπα! Ο μόνος που μοιάζει να παρασύρεται και να συμπεριφέρεται ως αθώος-σκέτο ή ως αθώα περιστερά είναι ο κ. Λιγνάδης. Εκρίθη, εκ της Δικαιοσύνης, ένοχος για δυο βιασμούς ανηλίκων. Είναι βιαστής δύο ανηλίκων. Τελεία… Κι ας είναι άνω τελεία, με την έννοια Εφετείου κ.λ.π.

Και συνέχισε ο ίδιος: «Ενάμιση χρόνο παίζανε μόνοι τους μπάλα, τώρα δικαιούμαι να μιλάω και εγώ». Εχουμε να κάνουμε με αναίσχυντη παρανόηση. Ο κ. Λιγνάδης είχε άπειρο χρόνο, πρωταρχικά να μιλήσει με τον εαυτό του -ως φυλακισμένος- και να βάλει σε σειρά τα θέματά του και μετά είχε μια δίκη, ως ύψιστο μέσο απονομής δικαίου, για να μιλήσει σε αυτούς που έπρεπε ή (κατά τον δικό του λόγο) να παίξει μπάλα ώστε να αποδείξει την αθωότητά του. Εκρίθη ένοχος ως βιαστής δύο ανηλίκων.

Αυτό που εξαγριώνει είναι το πώς γίνεται να αναστέλλεται η εκτέλεση μιας ποινής 12 ετών μέχρι την εκδίκαση της έφεσης. Δηλαδή, πώς γίνεται να οδηγείται στη φυλακή κάποιος για ενδείξεις και να αποφεύγει τη φυλακή όταν οι ενδείξεις γίνονται βεβαιότητα. Είναι το μόνο παράδοξο; Η επαφή μας με τη Δικαιοσύνη είναι γεμάτη παράδοξα που σπέρνουν οργή και ματαιότητα.

Η συμμορία με το σίδερο… Θυμάστε; Εκείνοι που είχαν επιλέξει τον αδιανόητα άγριο τρόπο, τού να καίνε με καυτό σίδερο τα θύματα τους για να τους αποκαλύπτουν πού έκρυβαν τα χρήματά τους. Είναι ελεύθεροι.

Μόλις προχθές άλλα μπουμπούκια…Μια ομάδα από 10… Δέκα καθάρματα, και μόνο εξ όψεως. «Ελεύθερα τα μέλη της συμμορίας που παρίστανε τους τεχνικούς της ΔΕΗ και ξάφριζαν ηλικιωμένους» γιατί, ναι μεν απεδείχθη η ενοχή τους αλλά δεν απεδείχθη ότι ήταν συμμορία. Στους πόσους είναι; Οι δέκα είναι παρέα;

Ο Κουφοντίνας που καταδικάστηκε σε 11 φορές ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη για 11 ανθρωποκτονίες αρθρογραφεί ή μάλλον, ακόμα χειρότερα, του παραχωρείται βήμα να αρθρογραφήσει, και τον θυμάμαι να μιλάει για το δικαίωμα της αποφυλάκισης και να σπεύδουν στο δίκιο του.

Τα υπάνθρωπα τέρατα της Ελένης Τοπαλούδη θα χαρούν σε λίγα χρόνια την ελευθερία τους. Και πάει λέγοντας….

Και αντί να ενωθούν όλα τα κόμματα και να διορθώσουν το Αίσχος που μας βγάζει τη γλώσσα μπροστά στα μούτρα μας, όλη η έγνοια μιας αντιπολίτευσης (που είχε αναθέσει στον Παρασκευόπουλο το Υπουργείο Δικαιοσύνης και στην κ. Θάνου την αγρύπνια για τη Δικαιοσύνη), αντιπολίτευση «αθώα περιστερά» στο «αίμα» της μη εφαρμογής ποινών, όλη η έγνοια είναι να εργαλειοποιήσουμε το θέμα καταπάνω στον Μητσοτάκη. Μα, αν είναι θέμα και «αλισβερίσι» Πρωθυπουργού, γιατί να μην κάνει «αλισβερίσι» με τον λαό ο Πρωθυπουργός και να σπάσει σε δημοφιλία;

Αυτόματα έρχονται στο μυαλό μου τα λόγια της κ. Χριστίνας Ζαραφωνίτου, καθηγήτριας Εγκληματολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, που πρόσφατα φιλοξένησα στην τηλεοπτική ΚΕΡΑΙΑ «μου», στο επεισόδιο με θέμα «Το έγκλημα στις μέρες μας». Αδιέξοδα έρχονται στο μυαλό οι λέξεις της. «Δεν χρειάζεται να γίνουν αυστηρότερες οι ποινές αλλά ορθολογικές. Και κυρίως να είναι βέβαιες στην εφαρμογή τους. Ο Έλληνας πιστεύει στο θεσμό της Δικαιοσύνης, τον σέβεται αλλά έχει απολύτως απογοητευτεί από την εφαρμογή της».

Αναγνώστες μου, τα γκάζια μιας Πόρσε που έσκισαν την άσφαλτο με συνοδηγό τον κ. Λιγνάδη, ένοχο για δύο βιασμούς ανηλίκων, καθώς και η φράση του «Τώρα δικαιούμαι να μιλάω εγώ», με πυροβόλησε. Η σκηνή ταιριάζει «γάντι» σε πολλά πολλά εγκλήματα και ενόχους. Ας ανοίξουμε τα μάτια τους όλοι! Οχλαγωγούμε λαϊκισμούς της δεκάρας.

Επί του θέματος; Πάσχουμε στην εφαρμογή των ποινών. Για παράδειγμα, στην χώρα μας βρέχει ισόβια περισσότερο από κάθε χώρα στον κόσμο, γιατί κάποιοι δικαστικοί έχουν αποδεχτεί να συμπράξουν στη βρωμερή «συνωμοσία» ότι οι ποινές δεν εφαρμόζονται. Αντιλαμβάνονται οι κύριοι Αδέκαστοι σε τι «αλισβερίσι» έχουν μπει; Η Δικαιοσύνη είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση, όσο το οξυγόνο για τον άνθρωπο. Προσπαθώντας η αντιπολίτευση να στρέψει το βλέμμα των πολιτών, να «πονηρέψει», να μολύνει μυαλά «δείχνοντας» προς την Κυβέρνηση, αφαιρεί ευθύνη από το Δικαστικό Σώμα. Μας συμφέρει; Θα «χαρίζουμε» το άδικο σε αυτούς που τους έχουμε εμπιστευτεί το δίκαιο; Πόσο δραματικά ανυποψίαστα παίζουνε με νέφτι δίπλα σε φωτιές;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News