Oπως ξέρετε, παίδες μου αγαπημένοι, ζω σε ένα απιστεύτου εξαθλιώσεως διαμέρισμα στα Πατήσια. Για να το περιγράψω με νούμερα, μιλάμε για δυο δωμάτια, μισό μπάνιο, 678 κατσαρίδες και 14 σπασμένα πλακάκια στην κουζίνα. Η νυν ιδιοκτήτρια είναι η κόρη μιας γριάς από την οποία το νοίκιασα αρχικά έναντι 200 ευρώ. Η αποδημήσασα της το κληροδότησε αφού τίναξε επιτέλους τα πέταλα σε ηλικία 98,5 ετών και έχοντας αντικαταστήσει όλες τις αρθρώσεις της με πλαστικές αμφιβόλου ποιότητας (ειδικά η επιγονατίδα έτριζε). Η γραία ήταν τσιφούτα αλλά φραγκούχος: είχε 3 διαμερίσματα στη δική μου πολυκατοικία και 2 στην απέναντι -όλα εξίσου άθλια-. Η κληρονόμα κόρη και νέα ιδιοκτήτρια (που νέα δεν τη λες αφού καβάτζαρε τα 75 μέχρι να τινάξει τα πέταλα η μαμά) αφενός μας αύξησε το νοίκι κατά 50 ευρώ και αφετέρου αρνείται πεισματικότερα της γραίας να κάνει οποιαδήποτε ανακαίνιση στα ρημαδιά της. Το χειρότερο είναι πως δεν μπορείς να τη βρίσεις όπως βρίζαμε όλοι μαζί τη γραία στα μούτρα της (διότι αυτή ακούει ενώ η γραία ήταν θεόκουφη οπότε ξεθύμαινες κι εσύ με την άνεσή σου=αξία ανεκτίμητη).

Για να καταλάβετε πόσο ύπουλη και χειριστική είναι η κληρονόμος θα σας πω το εξής: όταν μια μέρα μετά την κηδεία ήρθε από το σπίτι και μας ανακοίνωσε την αύξηση του ενοικίου μαζί το θάνατο της μαμάς, εγώ προσπάθησα να συνεννοηθώ μαζί της ελπίζοντας πως το αλτσχάιμερ δεν είναι κληρονομικό και θα τη βρούμε την άκρη.

ΕΓΩ= Τα θερμά μου συλλυπητήρια. Με την ευκαιρία ήθελα να σας πω ότι το καζανάκι μας τρέχει. Πρέπει να το αντικαταστήσουμε (ΣΣ: Πληθυντικός της ευπρεπείας)

ΑΥΤΗ η ΥΠΟΥΛΗ= Να το αντικαταστήσετε, βεβαίως. (ΣΣ: πληθυντικός της γομαριάς)

ΕΓΩ= ΟΚ. Συνεννοηθείτε με τον υδραυλικό σας και πείτε μου πότε να είμαι εδώ για να του ανοίξω.

ΑΥΤΗ η ΥΠΟΥΛΗ= Εγώ; Τι δουλειά έχω εγώ μ΄αυτά;

ΕΓΩ= Πώς δεν έχετε; Το σπίτι σας είναι.

ΑΥΤΗ η ΥΠΟΥΛΗ= Αλλά τώρα μένετε εσείς…

ΕΓΩ= Ναι αλλά δεν θα πληρώσω εγώ το καζανάκι το δικό σας.

ΑΥΤΗ η ΥΠΟΥΛΗ= Αυτά τα είχατε πει στη μαμά;

ΕΓΩ= Ναι αλλά… ξέρετε… δεν άκουγε… είχε προβλήματα… τα ξέρετε (εδώ βλέπετε μια προσπάθεια μου να φανώ ευγενής και να μην πω ότι η γραία ήταν εντελώς γεια σου από τον φονικό συνδυασμό άνοιας και κουφαμάρας)

ΑΥΤΗ η ΥΠΟΥΛΗ= Δηλαδή δεν δέχτηκε να κάνει αντικατάσταση;

ΕΓΩ= Δυστυχώς. Και είμαι με τους κουβάδες ένα χρόνο.

ΑΥΤΗ η ΥΠΟΥΛΗ= Ακούστε, εγώ δεν μπορώ να παραβώ την επιθυμία της μαμάς. Τα σπίτια της είναι. Αφού έτσι τα ήθελε, έτσι θα συνεχίσω κι εγώ.

ΕΓΩ= Κι εγώ τι θα κάνω κυρία μου;

ΑΥΤΗ η ΥΠΟΥΛΗ= Αυτό που κάνατε. Να σας πω και κάτι; Αυτό θα έπρεπε να κάνουμε όλοι μας ως πολίτες. Ξέρετε τι εξοικονόμηση νερού γίνεται με τον κουβά;

ΕΓΩ= Σοβαρολογείτε τώρα;

ΑΥΤΗ η ΥΠΟΥΛΗ= Φυσικά σοβαρολογώ. Μάλιστα τώρα που το σκέφτομαι μπορεί γι’ αυτό να αρνήθηκε η μαμά να αντικαταστήσει το καζανάκι. Ηταν φανατική οικολόγος ξέρετε.

ΕΓΩ= Πασόκα ήταν (αρχίζω πάλι να ξεφεύγω).

ΑΥΤΗ η ΥΠΟΥΛΗ= Ναι. Αλλά κυρίως λόγω του πράσινου που ομορφαίνει τη ζωή.

ΕΓΩ= Εγώ τι να κάνω που ολοένα μου χειροτερεύει η ζωή σ’ αυτό το κωλόσπιτο; (ξέφυγα τελείως)

ΑΥΤΗ η ΥΠΟΥΛΗ= (Πλησιάζει και μου δίνει ενθαρρυντικό χτύπημα στην πλάτη) Χαλαρώστε λιγάκι. Η ζωή είναι μικρή χρυσό μου. Γιατί να χαλάμε τη ζαχαρένια μας με το παραμικρό;

Σ’ αυτό το σημείο μου χαμογελά, ανοίγει την πόρτα και φεύγει.

Εγώ έκτοτε προσπαθώ να χαλαρώσω λιγάκι και να μην τη σκοτώσω γιατί η ζωή είναι μικρή χρυσά μου. Γιατί να σκοτώνουμε με το παραμικρό;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News