Σήμερα η Γεωργία, μόλις έναν χρόνο έπειτα από τις τελευταίες εκλογές, βρίσκεται πιο κοντά στη Ρωσία παρά στην Ευρωπαϊκή Ενωση, έγραψε η Washington Post. Το κυβερνών από το 2012 κόμμα Γεωργιανό Ονειρο απότομα εστράφη προς τη Ρωσία. Αυτό το κόμμα «ιδρύθηκε και ελέγχεται από τον Κροίσο Μπιτζίνα Ιβανισβίλι, έναν ολιγάρχη που έφτιαξε την περιουσία του στη Ρωσία». Να πώς δικαιολόγησε το αμερικανικό μέσο την εκτίμησή του.

«Η κυβέρνηση έλαβε μέτρα κατά της αντιπολίτευσης, των ΜΜΕ, της κοινωνίας των πολιτών, προκαλώντας κατηγορίες για πολιτική καταστολή και φόβους ότι η χώρα έχει επιστρέψει την τροχιά της Μόσχας. Ψήφισε νόμους παρόμοιους με αυτούς που εφαρμόζονται στη Ρωσία για να εκτοπίσει τους αντιφρονούντες ως ‘‘ξένους πράκτορες’’, όπως και νόμο κατά των ΛΟΑΤΚΙ+. Η δε Κομισιόν, με έκθεσή της, κατηγόρησε τη Γεωργία για ‘‘σοβαρή δημοκρατική οπισθοδρόμηση»’’, δηλώνοντας ότι ‘‘μόνο κατ’ όνομα’’ είναι πια υποψήφια για ένταξη».

Η γεωργιανή κυβέρνηση αντέδρασε δύο ημέρες αργότερα, συνέχισε η Post, απαγγέλλοντας κατηγορίες εναντίον οκτώ προσωπικοτήτων της αντιπολίτευσης, στις οποίες περιλαμβάνεται και ο ήδη φυλακισμένος πρώην πρόεδρος Μιχαήλ Σαακασβίλι. Επίσης κινείται να απαγορεύσει τη λειτουργία των βασικών κομμάτων της αντιπολίτευσης. «Για τη Σαλώμη Ζουραμπισβίλι, μια δυνατή αντιπολιτευτική φωνή, η κυβέρνηση  εφαρμόζει το “ρωσικό εγχειρίδιο’’ καταστολής, με κατηγορίες κατά των πολιτικών αντιπάλων της για συνωμοσίες προς εξυπηρέτηση ξένων συμφερόντων. Η Ζουραμπισβίλι επιδιώκει να επιστρέψει η Γεωργία στην ευρωπαϊκή πορεία της, αλλά η απήχησή της είναι περιορισμένη».

Η Post συμβουλεύτηκε ερευνητές όπως ο Τινατίν Αχβλεντιάνι, οι οποίοι την κατατόπισαν: «‘‘Οι κυβερνητικοί στοχεύουν στην ιδέα της ανεξαρτησίας της Γεωργίας και της πορείας της προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση’’ είπε. ‘‘Οποιος υποστηρίζει το αντίθετο ή ότι η χώρα δεν αποτελεί μέρος της ρωσικής σφαίρας επιρροής, απλώς στοχοποιείται’’. Η πορεία της Γεωργίας για ένταξη στην ΕΕ ξεκίνησε πριν από δεκαετίες, ωθούμενη από την ‘‘Επανάσταση των Ρόδων’’ του 2003. Ο τότε πρόεδρος Σαακασβίλι έθεσε ως βασικούς στόχους την ένταξη στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ.

»Το 2012 το νυν κυβερνών κόμμα νίκησε το κόμμα του Σαακασβίλι, αλλά συνέχισε τις φιλόδοξες προσπάθειές του να ενταχθεί η χώρα στην ΕΕ, πετυχαίνοντας εμπορικές συμφωνίες και ταξίδια χωρίς βίζα, προτού υποβάλει την αίτηση ένταξης λίγες ημέρες μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Ωστόσο έπειτα ο τόνος του κόμματος άλλαξε και άρχισε να υιοθετεί μια ολοένα και πιο φιλορωσική στάση, αν και τύποις οι ηγέτες του δηλώνουν ότι θέλουν να είναι φιλικοί τόσο με την Ανατολή όσο και με τη Δύση.

»Το πραγματικό σημείο καμπής ήρθε με την προεκλογική εκστρατεία για τις εκλογές του Οκτωβρίου 2024, καθώς το κυβερνών κόμμα εκμεταλλεύθηκε τον φόβο του κοινού για τον πόλεμο, που τότε ήταν ήδη δύο ετών. Το Γεωργιανό Ονειρο παρουσίασε τις κάλπες ως πεδίο μιας σκληρής επιλογής, ειρήνη ή ευθυγράμμιση με τη Δύση και, συνεπώς, πρόκληση της οργής της Ρωσίας». Η Post παραδέχθηκε ότι η συγκεκριμένη ρητορική βρήκε απήχηση στις περιοχές της Γεωργίας που συνορεύουν με τη Ρωσία, «με τους κατοίκους να είναι ακόμη σημαδεμένοι από τον πόλεμο του 2008, που άφησε το 20% της χώρας υπό την de facto κατοχή της Μόσχας».

Και έθεσε το ζήτημα της αποτελεσματικότητας της αντιπολίτευσης. «Η διχασμένη αντιπολίτευση έχασε τις εκλογές που η ΕΕ χαρακτήρισε εκφοβιστικές για τους ψηφοφόρους. Οι αρχές της Γεωργίας κατέστειλαν βιαίως τις διαμαρτυρίες που συνεχίστηκαν αρκετούς μήνες μετά τις εκλογές και τις δημοτικές εκλογές. Τις τελευταίες μποϊκοτάρισαν οκτώ φιλοδυτικά κόμματα». Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής της γεωργιανής αντιπολίτευσης ήταν να κατηγορηθούν τρία από αυτά τα κόμματα ότι συνιστούν «απειλή για τη συνταγματική τάξη» και πλέον να αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο να τεθούν εκτός νόμου από Συνταγματικό Δικαστήριο.

Ο Αχβλεντιάνι σχολίασε τις εξελίξεις ως εξής: «Αυτό ονομάζεται κατάληψη του κράτους, καθώς στη Γεωργία έχουμε ουσιαστικά ένα μονοκομματικό Κοινοβούλιο – και αυτό δεν είναι δημοκρατία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Συνταγματικό Δικαστήριο θα συμμορφωθεί με τις επιθυμίες του Γεωργιανού Ονείρου, καθώς η δικαστική ανεξαρτησία έχει επίσης διαβρωθεί».

Κατά τον Αχβλεντιάνι το μέλλον της Γεωργίας εξαρτάται από την έκβαση του πολέμου στην Ουκρανία. «Αυτό που συμβαίνει στη Γεωργία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το τι συμβαίνει στην ευρύτερη περιοχή, επειδή η σημερινή κυβέρνηση λειτουργεί με βάση το εγχειρίδιο του Κρεμλίνου και, αν το Κρεμλίνο αποδυναμωθεί, μπορεί και αυτή να χάσει την επιρροή της».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News